ไม่ถอยนะครับ เรียกว่าปรับเปลี่ยนแนวทางครับ ฝีมือทำมีดของช่างคนนี้ สุดยอดงานฝีอเชียวนะครับ ผ่านไปอุทัยลองไปอุดหนุนครับ จะได้มีดดีๆ ไว้ใช้ ครับ
มีดอุทัยมีอยู่หลายเล่มครับ......... มาตรฐานการผลิต ไม่ว่าจะเป็นด้านการออกแบบ ฝีมือช่าง หรือการชุบแข็งยังต้องปรับปรุงอีกมาก........ ไม่สามารถเทียบเคียงกับมีดต่างประเทศได้เลย ไม่ว่าจะเป็นระดับมีด Production หรือมีด Custom......... มีช่างอุทัยสองสามคนที่ติดต่อผมมา ขอให้ไปช่วยแนะนำเขา ให้สามารถผลิตมีดคุณภาพสูง......... ตอนนี้กำลังทำ Procedure อยู่ครับ คาดว่ากลางปีนี้คงจะแวะไปให้ความรู้ทางโน้นได้
ผมไม่ค่อยอยากคุยเรื่องนี้เท่าไหร่ เพราะผมก็คนไทยคนหนึ่ง อยากเห็นของไทยได้มาตรฐานกับเขาเหมือนกัน........ ช่างมีดไทยที่พอจะเทียบกับช่างต่างประเทศได้ในปัจจุบันก็มีแค่ช่างยุ่น อุดรธานี คนเดียวครับ....... ตอนนี้มีอีกคนที่กำลังพัฒนาชิ้นงานอยู่ ฝีมือถึงเมื่อไหร่จะมาบอกพวกเรากันครับ
ส่วนที่บอกว่าถอยหลังนั้น ไม่เพียงแต่เรื่องฝีมือครับ แต่เป็นเรื่องของแนวความคิดทางวิศวกรรม และทางด้านเศรษฐศาสตร์ด้วยครับ........ จากปืนแก็ปชาวบ้าน ช่างอุทัยบางรายเริ่มทำปืนกึ่งอัตโนมัติได้แล้วนะครับ แต่กลับไปหยุดพวกเขา ให้หันไปทำมีด ซึ่งมีดสวยๆแบบที่เราไปซื้อราคาหลักพันนี่จริงๆแล้วเขาขายได้เดือนละไม่กี่เล่มครับ......... ช่างพวกนี้ดำรงชีพด้วยการทำมีดครัว หรือกรรไกรตัดกิ่งไม้ ขายอันละไม่กี่สิบ ไปจนถึงร้อยกว่าๆ ขายเท่าไหร่จะพอเลี้ยงปาก เลี้ยงท้อง เลี้ยงครอบครัว ต่อให้เป็น OTOP 5 ดาวก็เหอะ
ผมเพียงแค่ละเมอไปหน่อย คิดว่าหากรัฐไม่ขัดขวางการทำปืน แต่ส่งเสริมให้ทำอย่างถูกต้อง เน้นคุณภาพ ไม่แน่นักเราอาจมีช่าง Custom เจ๋งๆเกิดขึ้นมาบ้างแล้วก็ได้......... ด้านเศรษฐศาสตร์คงไม่ต้องพูดมากครับ สแตนเลสกิโลละเจ็ดแปดร้อยบาททำมีดขายเล่มนึงได้ไม่กี่พัน ทำปืนขายเป็นหมื่นคุ้มกว่าเยอะครับ
