ปล่อยนก - ปล่อยปลาสิ
ชาวบ้านที่ไปจับนกมาขายเรา จับปลามาขายเรา เขาจะได้มีเงินไปเลี้ยงปากท้องและครอบครัว
ผมเคยครั้งนึงไปศาลเจ้าพ่อพะวอซื้อนกปล่อยคู่นึงเรารึก็กลัวคนขายเค้าตามไปจับมันมาอีกก็อุตส่าห์เอาไปปล่อยข้างป่าหลังศาลคิดว่ามันคงเข้าป่าไป ที่ไหนได้มันเดินกลับมาหาคนขายเอง ตั้งแต่นั้นมาผมเลิกปล่อยเลยครับเสียดายตังค์
นอกนั้นก็ทำเรื่อยๆแล้วแต่โอกาสครับ
แหะ แหะ .... จริง ๆ ผมตอบตั้งล่อเป้าไว้ครับ เพราะอยากจะเปิดประเด็นเรื่อง ทำบุญไม่ได้บุญ น่ะครับ
ผมว่า คนคิดมากอย่างผม ไม่สามารถทำบุญด้วยการปล่อยนกได้ เพราะผมสงสาร ไม่อยากเพิ่มบาปของคนที่ไปจับนกมาขังกรง
ผมว่า การทำบุญปล่อยสัตว์ที่ผมเคยทำ น่าจะเป็นการปล่อยที่ถูกต้องกว่า
ผมขับรถกลับบ้าน วันที่เมียเพิ่งคลอดลูกสาวได้ 2 วัน เจอตัวนิ่มเกล็ด (แถวบ้านเรียก ลิ่น) ตัวโต เดินเก้งก้าง ๆ กลางฝน ข้ามถนนอยู่
แถวนั้น คนผ่านไปผ่านมาถี่ยิบ ตัวนิ่มเกล็ดเป็น ๆ ราคากิโลละ สองพันกว่าบาท ตัวที่ผมเจอ มูลค่าเกือบสองหมื่น
ผมเป็นคนจน ตอนนั้นเงินเดือนแค่นิดเดียว งานนอกงานเสริมก็ยังไม่มี (ตอนนั้นเมียก็ยังรอเรียกตัวบรรจุ...) แถมเพิ่งจะมีลูกอีก
แต่ลูกผม ชื่อ "บุญรักษา" ผมตั้งให้เขา เพราะผมเชื่อเรื่องบุญบาป เชื่อว่า อานิสงค์แห่งบุญ อานุภาพแห่งบาป มีจริง
หากผม หวังเงินค่าชีวิตของเจ้าสัตว์ดิรัจฉานตัวนั้น บุญ ที่ผมหวังจะให้คุ้มครอง รักษาลูกผม ก็คงมลายสิ้น
ผมหิ้วพากลับบ้าน ระหว่างทาง เจออันธพาลเจ้าถิ่น พยายามจะชิงตัวนิ่มเกล็ดตัวนั้นไปอีก ยังดีว่า ยังอยู่ในเขตมหาวิทยาลัย จึงได้เรียก รปภ.มาช่วยได้
พากลับมาบ้าน ไม่มีที่ขัง...เพราะไม่ว่าขังในอะไร มันฉีก มันแหวกได้ทั้งนั้น สุดท้ายเลยขังโอ่งมังกร....
ระหว่างที่ขัง สามวัน มีแต่คนแวะเวียนมาที่บ้าน เพื่อจะขอ เพื่อจะซื้อตัวมัน แต่ผมสั่งไว้ว่า ยังไงก็ไม่ขายเด็ดขาด
มีแต่คนประณาม เมื่อผมบอกว่า ผมจะเอามันไปปล่อย
ผมขังไว้นอกบ้าน กลางคืน ไม่ต้องกลัวคนมาลัก เพราะหมาบ้านแม่ผม ทั้งตัวโตทั้งดุ
สามวัน ถึงวันหยุด ผมเอาเจ้าตัวหนังแข็ง ใส่หม้ออลูมิเนียม (เพราะมันฉีกไม่ออก...) ผูกท้ายรถเมาเท่นไทรอัล...
ขับขึ้นไปบนเขาหลวง (มารู้ทีหลังว่า มีคนขับตามผมไปสามสี่คัน แต่ใช้รถจ่ายกับข้าว) ขับไปจนหมดทางขับ
ก็ยังขับตะลุยเข้าป่า ปีนไต่เข้าไปจนไปไม่ไหวจริง ๆ เลยแบกหม้อเดินเท้าไปอีกครึ่งชั่วโมง... จึงได้ปล่อย
ปล่อยแล้ว มันก็ขดตัวบ้าอยู่อย่างนั้นพักใหญ่ กว่ามันจะคลายตัวเดินไป
ขากลับ ผม...หลง ไม่รู้จอดรถไว้ที่ไหน กว่าจะหาเจอก็นานโขอีก
เหตุการณ์นี้ ผมโดนเพื่อนบ้านเหน็บแนมเอานานทีเดียว ขนาดไปกู้เงิน ฉฉ.สหกรณ์แถวบ้าน ยังมีคนเหน็บเรื่องนี้เอาเลย
จำได้ว่า เรื่องนี้ เคยเล่าที่เว็บนี้ครั้งหนึ่งแล้ว แต่หากระทู้เก่าที่มีรูปถ่ายไม่เจอ
เล่ามาตั้งยาว เพียงเพื่อจะบอกว่า การทำบุญปล่อยสัตว์นั้น มันไม่ได้ง่าย ๆ เพียงแค่ ควักตังค์ซื้อนกในกรงที่เขาเอามาบริการ
ให้ลูก ๆ คนละกรง เมียกรง เรากรง แล้วร่วมกันปล่อย เพื่ออานิสงค์แห่งบุญ จะทำให้ชาติหน้า ได้มาร่วมอยู่เป็นครอบครัวเดียวกันอีก....
คงได้อยู่หรอก เพราะนกที่เขาจับเอามานั้น พรากลูกพรากแม่มาจากในป่า จับมา เพราะเราเต็มใจให้ราคา ซื้อเพื่อเอาไปปล่อย หวังบุญ....
