บุญที่ผมเห็นว่าน่าจะทำที่สุดและทำยากที่สุดคือ
"การทำบุญกับใจหรือจิตของตัวเอง"จิต เป็นประธานของความคิด วาจา และการกระทำ หรือกายวาจาและใจ ถ้าจิตดีจิตเป็นกุศล ความคิดก็จะเป็นกุศล วาจาและการกระทำก็จะเป็นกุศลตามมา ผมจึงเห็นว่าควรอบรมจิตรให้เป็นกุศล ให้จิตดีก่อน เช่น
-อบรมให้จิตมีพรหมวิหารสี่ มีเมตตา กรุณา เป็นต้น ใจเราก็จะเป็นสุข เจอผู้ตกทุกข์ได้ยากทั้งคนสัตว์ อมนุษย์ ก็อยากช่วยเหลือ ใครกลัวผีอบรมจิตด้วยธรรมะข้อนี้บ่อยๆ จะหายหรือลดอาการกลัวผีได้ด้วย เจออะไรแปลกๆแผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศล ไปไหนมีแต่ความราบรื่น
- ให้ละความโกรธ นี่ก็กุศลผลบุญครับ แผ่เมตตามากๆก็ละโกรธ อาฆาต พยาบาทได้ ให้อภัยทาน เห็นใจกัน
- ละความโลภ การจะได้อะไรมาให้นึกถึงความถูกต้องตามทำนองคลองธรรม อย่าใช้ความอยากในตัวเป็นเครื่องเร้า
- ละความหลง เช่น บ้ากาม บ้าผู้หญิง ก็ต้องมีสติ รู้เท่าทัน ว่าสิ่งเหล่านี้นำมาซึ่งความทุกข์ ความวิบัติ หายนะ ในชีวิต แลกกับสุขแค่ไม่กี่นาที
ต้องหมั่นอบรมจิตด้วยการเจริญอสุภกรรมฐาน พิจารณาซากศพ ท่อง ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง ฯ ให้ขึ้นใจ อาการบ้ากามจะได้ลดลงทุกข์จะได้น้อยลงตามไปด้วย
- ฯลฯ
ผมเองก็ยังทำได้ไม่เท่าไหร่ครับ จิตยังเป็นอกุศลอยู่เยอะมาก ก็หวังว่าตัวเองจะก้าวหน้าในธรรมะของพระพุทธองค์ต่อไปทั้งชาตินี้และชาติต่อๆไป
