คืนก่อนผมฝันว่าเดินสวนกับคู่กรณีที่ผมไม่ชอบหน้า ไอ้คนนั้นพรรคพวกเยอะมันทำหน้ากวน...ใส่ผม ผมเดินผ่านไปพยายามข่มอารมณ์สุดๆ คล้อยหลังเล็กน้อยผมขากเสมหะลากยาวด้วยเสียงอันดัง พร้อมถ่มมันลงพื้นกะให้ไอ้คนนั้นได้ยิน ด้วยความสะใจ
ทว่าไฟเเค้นยังไม่หมด ผมหยิบปืนคู่ใจวิ่งออกไปรัวเข้าหน้ามันราว4นัด เเล้ววิ่งหลบหนีออกมา กลับบ้านบอกเมียว่า พี่ฆ่าคนตายตำรวจกำลังตามไล่จับ จากนั้นเก็บเสื้อผ้ายัดกระเป๋า ไม่วายรีบวิ่งไปกดเอทีเอ็มเตรียมเงินหลบหนี จากนั้นหัวซุกหัวซุนหลบหนีตามพงหญ้า จะออกไปไหนทีต้องปลอมตัว ใส่หมวกเเปะหนวดปลอม ในใจคิดรำพึงว่า ทำไมตรูต้องมาลำบากอย่างนี้วะ ในใจคิดว่าถ้ายอมมอบตัวจะสบายกว่ามั้ยนะ ก็พลันเเฟนเรียก พี่ๆตื่นเถอะ สายเเล้วนะ ผมลืมตาขึ้นมา นึกใจใจด้วยความดีใจว่า โฮ้ย โชคดีจริงๆ มันเป็นเเค่ความฝันเหรอเนี่ย ...
ชีวิตจริงๆเคยมีความคิดเเบบนี้เเวบๆเป็นบางอารมณ์ เเต่ก็ไม่ได้ทำอะไร
ครั้งนี้ฝันเเบบนี้เลยรับรู้รสชาติคนที่ต้องหลบหนีการไล่จับกุมของตำรวจเลยว่า มันทุกข์ทรมานเเสนสาหัสขนาดไหน
สำหรรับผมความฝันนี้น่ากลัวมากครับ
