อยากถามท่านที่ขึ้นเครื่องบินบ่อยๆ เพราะผมเอง ทั้งชีวิตขึ้นไม่เกินสิบครั้ง ครั้งล่าสุด ใช้บริการสายภายในประเทศ
รู้แค่ว่า ลงจากเครื่องบินเดินไปต่อรถไฟแอร์พอร์ทลิ้งค์ ไกลมากกกก
มันเป็นแบบในข้อความนี้จริงหรือไม่ พอดีีไปอ่านเจอมา
แปลกอันดับแรกเลย ท่านจะได้ยินนักบินประกาศขอโทษขออภัยที่ไม่สามารถนำเครื่องลงจอดได้ตามเวลา
เพราะต้องบินวนไปวนมาอีกกว่า 10–30 นาที สาเหตุจากการจราจรคับคั่ง
แปลกอันดับที่สอง เมื่อท่านโผล่หน้าออกมาจากเครื่องบินเข้างวงช้างแล้ว แทนที่ท่านจะได้เดินเข้าไปในอาคารสนามบินเลย
ผู้บริหารสนามบินที่พ่อแม่ลืมใส่สมองมาให้ในเวลาเกิด ท่านมีวิธีการบริหารแบบแปลกใหม่
โดยให้ผู้โดยสารเดินลงไปที่พื้นสนามบิน เพื่อต่อรถไปยังประตูทางเข้า
ไม่ว่าคนไทย ฝรั่ง เขมร ลาว ญวน ฯลฯ เมื่อเจอการบริหารสนามบินแบบนี้ต่างร้อง เฮ้ย
ในโลกนี้ยังมีวิธีบริหารแบบแปลกห่วยแตกไร้สมองอย่างนี้อยู่อีกหรือ?
สมองของผู้บริหารกระทรวงคมนาคม และของหน่วยงานราชการที่เกี่ยวดองหนองยุ่งกับการบิน
ต้องกระดิกพลิกตัวไปในอัตราความเร็วของการหมุนของโลกนะครับ เพราะธุรกิจการบินหมุนไปไวมาก
ก่อนหน้านี้มีคนมาเล่าให้ฟังว่า สายการบินต้นทุนต่ำแอร์เอเชียของมาเลเซียสั่งซื้อเครื่องบินแอร์บัส เอ 320 จำนวน 200 ลำ ราคา 1.8 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐฯ
ตีเป็นเงินไทยก็ได้มากถึง 5.4 แสนล้านบาท ผมยังตกใจในจำนวนเงิน จนลูกตาถลนออกมานอกเบ้า
แม่เจ้าโวย นี่ขนาดบริษัทสายการบินของเอกชนนะเนี่ย ยังลงทุนมโหฬารมหาศาลขนาดนี้
นี่แสดงว่าธุรกิจการบินต้องเรืองรุ่งฟุ้งเฟื่องเป็นอย่างมาก
ทว่า เมื่อเดือนมีนาคมที่เพิ่งผ่านไป ตาของผมถลนหลุดออกจากเบ้าไปเลยครับ
เมื่อมีการยืนยันว่าบริษัทสายการบินต้นทุนต่ำน้องใหม่ของอินโดนีเซีย ที่มีชื่อว่า ไลออน แอร์
เซ็นสัญญาสั่งซื้อเครื่องบินโบอิ้ง 737 จำนวน 230 ลำ มูลค่า 2.24 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐฯ
ตีเป็นเงินไทยก็ได้ตั้ง 6.72 แสนล้านบาท เฮ้ย บริษัทเอกชนน้องใหม่ไลออนอะไรนี่นะ
ซื้อเครื่องบินใหม่เอี่ยมอ่องแกะกล่องทีละ 230 ลำ
ในขณะที่บริษัทสายการบินเอกชนของไทยไปเช่าเครื่องบินมือสองมือสามมาได้ครั้งละสี่ซ้าห้าลำ
ก็แถลงข่าวอวดกันล้านสองแสนรอบ
ประชาคมอาเซียนของเราประกอบด้วยสมาชิก 10 ประเทศ ไทย เขมร ลาว ญวน พม่า มาเลเซีย อินโดนีเซีย บรูไน ฟิลิปปินส์ และสิงคโปร์
ผู้อ่านท่านเชื่อไหมครับ ว่าในห้วงช่วง 3 ปีที่ผ่านมา กลุ่มประเทศอาเซียนพวกนี้นี่ซื้อเครื่องบินรวมกันแล้วเป็นเงินมากถึง 4.7 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ก็เกือบ 1.5 ล้านล้านบาทละครับ
ขนาดเครื่องบินใหม่ที่ทุกประเทศสั่งซื้อไปยังต่อไม่เสร็จ สนามบินสุวรรณภูมิของเราก็ยังเดี้ยงถึงขนาดนี้
ผู้อ่านท่านลองนึกถึงว่า ในอีก 3 ปีข้างหน้า ถ้าไอ้เครื่องบินบ้าทั้งหมดทั้งปวงทั้งยวงนี่
ออกมาว่อนอยู่ในฟากฟ้านภากาศของกลุ่มประเทศอาเซียน เราจะเอาสนามบินที่ไหนให้เครื่องบินเหล่านี้ลงจอด
การขยายสนามบินสุวรรณภูมินั้น เราทำกันทันไหม?
ถ้าไม่ทัน ทำไมไม่ไปปรับปรุงสนามบินดอนเมืองและอู่ตะเภา ให้เป็นสนามบินนานาชาติคลาสชั้นยอดเยี่ยมกระเทียมดอง
และสร้างโครงสร้างพื้นฐานเชื่อมระหว่างสนามบินทั้ง 3 แห่ง ผมว่าวิธีที่เอาของเก่าซึ่งเรามีอยู่แล้วมาปัดฝุ่นใช้นี่ ประหยัดและไวที่สุด
ข้อเสียของการเอาสนามบินเก่าเหล่านี้มาใช้ใหม่มีเพียงอย่างเดียวคือ ไม่มีการก่อสร้างอะไรใหม่ๆ ไม่มีโครงการอะไรใหญ่ๆ ให้ทำ
เออ ผมหมายถึง...
ไม่มีเงินเป็นหมื่นล้าน แสนล้านมาให้เรียกคอมมิชชั่นกันน่ะครับ.
แล้วข้อมูลที่เอามาเขียน ยายเชื่อว่า มันนั่งแต่ "บัส" ไม่ได้นั่ง "แอร์" อ่ะ ฮา
