แรกเริ่มเดิมทีตั้งแต่จำความได้ ตั้งแต่เริ่มชอบปืนใหม่ๆผมจะชอบปืนวันเดอร์ไนน์ 9 ลูกดก ชอบนักชอบหนา เช่นเบเร็ตต้าขาวๆอวบๆด้ามโตๆลูกดกๆ ซิกงี้ กล็อกงี้ ฯลฯ ไม่เคยมอง1911เลย แต่ อวป.เล่มเก่าๆก็เอามาลงอยู่นั่นแหล่ะ รูปร่างเดิมๆแค่เปลี่ยนยี่ห้อ [เปิดข้ามหน้าไปเลย ไม่อ่าน] แต่เดียวนี้ไม่รู้เป็นอะไรหายใจเข้าออกก็เป็น 1911 ขนาด .45 ฝันถึงอยู่ทุกคืน เพิ่งรู้ว่ามันดีผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลายปี โอ๊ย!! สวย คลาสสิค ไกคม ยิงแม่น ทน (colt ที่มีก็เป็นตัวเล็ก .380 อยากเอาง่ามมือดันหลังอ่อนๆยิงเล่นบ้างก็ยังไม่มีวาสนา ส่วน.45 ที่มีก็เป็น 4506 เสียนี่ กรรมจริงๆ) กว่าจะรู้ว่าจริงๆชอบอะไร ก็เสียเวลาอยู่หลายปี พวกพี่ๆเคยเป็นเหมือนกับผมบ้างไหม
ปล....หายใจเข้า โปรแร็พเตอร์ หายใจออก คอมมานเดอร์
...ที่จริงเป็นเรื่องอธิบายได้ ไม่ใช่เรื่องแปลกครับ
...ก่อนสิทธิบัตร 1911 ของโคลท์จะหมดอายุ เป็นช่วงของปืน wonder nine คือ 9 มม. ลูกดก (เริ่มจาก BHP, Beretta 92, หนังเรื่อง Die Hard, Lethal Weapon พอนึกออกนะครับ) ขณะนั้นเป็นยุคสมัยที่ใครไม่มีปืน 9 ลูกดกจะตกเทรนด์ (อันที่จริงคำว่า "ตกเทรนด์" ก็ยังไม่มีใช้ในตอนนั้น อิอิ) บางท่านมี 9 ลูกดกเป็นสิบกระบอก เวลานั้นปืน 1911 ที่ใส่ได้เพียง 7-8 นัด หรือ 9 นัดเป็นอย่างมาก ก็ถูกมองว่าเชยแหลก (ชาวบ้านเขา 15 นัดแร้ววว) ชาวปืนขายออกตัวไปซื้อ 9 ลูกดกกันเป็นแถว โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงนั้นยิ่งเป็นขาลงของโคลท์ คุณภาพงานออกมาไม่เข้าตาชาวปืนซะด้วย
...ต่อมาพอสิทธิบัตร 1911 ของโคลท์หมดอายุ ทีนี้ก็เหมือนป่าช้าแตกครับ เพราะผู้ผลิตหลายรายหันมาทำปืน 1911 แบบเนี๊ยบๆ เหมือนโคลท์สมัยก่อนโน้น รวมทั้งใช้เทคโนโลยีใหม่ๆ ในการผลิต เช่นใช้คอมพิวเตอร์ควบคุมการผลิต คุณภาพของ 1911 ยุคใหม่จึงกลับมาเป็นที่สนใจอีกครั้ง พอ 1911 ฮิตอีกที ความเก๋าเล่ายี่ห้อของโคลท์ก็กลับมาเป็นที่แสวงหาไปด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งโคลท์รุ่นเดิมๆ ในฐานะของสะสม
...แต่อนิจจังไม่เที่ยง อะไรก็ไม่แน่ไม่นอนครับ อีกหน่อย 1911 อาจจะเป็นสิ่งที่เชยมากอีกทีก็เป็นได้ ใครจะไปรู้ อิอิ เอา 1911 มาขายผมเถอะ :
:
