ต่อมา ถึงซองพกใน...ที่ผมตัดภายในประเทศ
ใช้ "หนังปาดบาง"
สำหรับเวลาที่ผมพกพาอาวุธปืน...ที่บริเวณด้านหน้าขวา...ครับ
อันดับแรก....นกปืน...จะทิ่มพุง...เวลาก้ม ๆ เงย ๆ
หนังของซองปืนจะย้อยลงมาปิดนกปืนและบริเวณ Housing หรือหลังอ่อน (ถ้ามี) พอดี ครับ
ต่อมา...ก็มาถึง จุดเสียดสี....บริเวณหนังอ่อน ๆ ของท่านนายใหม่....
ในเวลาวิ่ง.....
(ซึ่งทำให้ท่านนายใหม่...และ นศ. สาว ๆ เดือดร้อนเป็นอันมาก คริ คริ)
ด้วยความบางของหนัง....
และเมื่อเวลาพก...ก็พยายามจัดให้ลำกล้องปืน....
อยู่ตรงกลางในร่องขาหนีบ (ไข่ดัน) ระหว่าง...ของรักของหวงของ นศ. สาว ๆ และขาอ่อน (สีดำ ๆ )
จะช่วยลดการเสียดสี...ลงไปมาก ครับ
ลุก ๆ นั่ง ๆ ยอง ๆ ก็ทำได้....เพราะ ลำกล้อง...ทิ่มลงไปตุงกางเกงแทน....
ถ้าจัดให้ลำกล้องปืน...ทิ่มลงไปบริเวณขาอ่อน (หน้าขา) พอดี...
ก็จะทำให้ นศ. เดือดร้อน....แบบที่ท่านนายใหม่ประสบมาแหละครับ...คริ คริ
สำหรับการสอดนิ้วนิ้วกลาง...ตามความเห็นของท่านสมชาย (ฮา) นั้น
ผมว่าไม่น่าเสียไปนะครับ...แต่อาจจะทำให้มีการตั้งครรภ์ได้ง่ายขึ้น (ชักช้า) เล็กน้อย
เพราะตำแหน่งการพกในด้านหน้าขวา....ไม่น่าเกิดจากรูปลักษณ์ของซองปืน
และก็ได้ความปลอดภัย...ในระดับหนึ่งด้วย
ของการสอดนิ้วชี้ เข้าโกร่งไก โดยมิได้เจตนา....
ส่วนความเข้ารูปของซองที่มีต่อรูปลักษณ์ของปืน นั้น
เป็นดั่งภาพ ครับ
ต่อมา...เป็นในส่วนของ ความบาง...ของหนัง ซึ่งเป็นวัสดุหลักของซองปืน ครับ
อันมีผลในเรื่องการสัมผัสและลดการอึดอัด...ยามพกพา...โดยตรง ครับ
ใคร ๆ ก็ชอบ บาง ๆ นิ่ม ๆ ละมุน ๆ คริ คริ
ส่วนตะขอ...ของซองนั้น...
สูงต่ำ ดำขาว...ประการใด....
ก็คงต้องแล้วแต่...ความถนัดเฉพาะของผู้ใช้งานแหละครับ...
ผมเอง...ก็คงเรียนให้ท่านนายใหม่ ทราบได้เพียงเท่านี้แหละครับ...
เพราะ หมดพุงแล้ว....ครับ คริ คริ
ที่เหลือนั้น...ก็ต้องแล้วแต่ นศ. เอ๊ย...ท่านนายใหม่แล้วล่ะครับ คริ คริ
จากนิ้ว...ที่จิ้มแป้น.....
