ผมยกตัวอย่างจริง ๆ ที่เพิ่งจะเกิดเมื่อวันเข้าพรรษาที่ผ่านมาเลยดีกว่า
จากรูปเห็นเด็กคนภาพใหมครับ เดินเข้าไปในวงมัน มันขับกัด เด็กตกใจวิ่งหนี แค่นิดเดียวเด็กโดนกัดแล้ว
ผมวิ่งสวนเข้าไปแล้วหยุดมองตามัน มันค่อยๆสงบ แล้วถอยออกไป ปกติคนเราจะกลัวและตกใจสติกระเจิง
สัญชาติญาณคือ หนีเอาตัวรอด การหนีไม่ได้หมายความว่าจะรอดเสมอไป
หมามันกลัวคน หากไม่ทำท่ากลัวมัน มันกลัวคนทั้งนั้น... อย่าว่าแต่หมาเลย สัตว์ใหญ่กว่าหมาหากไม่ใช่สัตว์ที่ล่ากินเนื้อเหยื่อเช่นเสือ กลัวคนทั้งนั้น, ตัวอย่างเช่นวัวควาย เราไปยืนจ้องมัน มันก็หลบเลี่ยง ยกเว้นมันกำลังคลั่งอะไรอยู่ก่อนแล้ว นั่นอีกเรื่องนึง...
ตามรูปข้างบน หากเด็กเป็นลูกเป็นหลานมาโดนหมาวัดกัดแบบนี้ คงต้องขอกับพระว่าหากไม่หาวิธีจัดการให้หมาอยู่เป็นที่เป็นทาง หมาวัดพวกนี้จะโดนเรียกเทศบาลมาจับไป... หากเทศบาลไม่มาจับ หมาพวกนี้จะโดนยาเบื่อฯ...
พระก็คงบอกว่าให้อภัยทานมันเถิด เพราะมันเป็นหมา มันไม่รู้... ก็คงต้องเรียนกับพระว่าวัดนี้เป็นวัดให้คนได้ทำบุญ หากไปทำบุญแล้วอันตราย ก็จะอภัยทานให้หมา, แต่จะให้อภัยแบบกรวดน้ำไปให้มัน เกิดชาติหน้าขอให้มันเป็นหมาฉลาดๆ อย่ามาทำร้ายคน ชาตินี้ขอให้มันกินยาเบื่อดีกว่ายุติความเดือดร้อนแค่นี้, พระจะว่าอย่างไรก็ตามแต่ แต่ก็จะบอกพระว่าให้อภัยทานด้วยเถิด จะปล่อยให้หมาโดนยาเบื่อหรือจะจับหมาขังกรง ให้พระเลือกเอาเอง...
