กราบขออภัย ถ้าล่วงเกิน
ตอนผมบวช ฉันวันละมื้อ โทรศัพท์เก็บไว้บ้าน ที่วัดไม่มีทีวี ไม่มีวิทยุ
นอนปูเสื่อบนพื้นกระดาน รูปเดียวในกุฏิ
กิจวัตรคือ กวาด สวด จงกรม ขนาดนั้น ผมยังรู้สึกว่าตัวเอง "ไม่คู่ควรให้คนมากราบไหว้เลย"
ไม่เคยคิด "อวดวิเศษ" ว่าตนเป็นคน "ห่มเหลือง" ด้วยคิดว่า "เรายังแค่กระผีก"
คนสติปัญญายังด้อยอย่างผม ได้แค่ความ "สงบ" ช่วงหนึ่งในชีวิต ก็ถือว่าเป็นบุญนักหนาแล้ว
ดูก่อน ท่านผู้มีอายุ
ที่ท่านกล่าวมา ในสมัยที่ท่านผู้มีอายุ เป็นพระนั้น สาธุ(ดีแล้ว)สำหรับวัตรของพระ
แต่อาตมานั้น นอกจากวัตรที่ท่านกล่าวมาแล้ว การเผยแผ่พระธรรมคำสอนตามที่พระพุทธเจ้าได้กล่าวไว้ก็ถือเป็นวัตรของพระเช่นเดียวกัน
วัตรต่างๆที่ท่านได้กล่าวมา เป็นเพียงการทำเพื่อตนเองมิได้ทำเพื่อสังคม อาตมาฉันข้าวจากชาวบ้าน จากสังคม อาตมาถือว่าการเผยแผ่พระธรรมคำสอนที่ถูกต้องเป็นการตอบแทนสังคม ข้าวที่เคี้ยวลงไปทุกเมล็ดล้วนมีบุญคุณ จะให้อาตมานั่งนิ่งๆ อาตมาทำไม่ได้ เพราะรู้สึกว่าตนเองเป็นหนี้อยู่
ส่วนการเผยแผ่ธรรมนั้น การที่จะมีคนเห็นสมควรหรือไม่อย่างไรนั้น ก็แล้วแต่บุคคล เพราะอาตมาไม่สามารถทำตามใจใครได้ทุกคน
ตามพุทธประวัติ พระพุทธเจ้าก็เคยเผยแผ่พระธรรมในซ่องโจร สามารถใช้พระธรรมล้างใจเหล่าขุนโจรให้สำนึกถึงบาปบุญมาแล้ว จนทำให้เหล่าขุนโจรทั้งหลายวางอาวุธแล้วขอบวชกันทั้งหมด เพราะฉนั้นเว็ปปืนเป็นแหล่งที่อยู่ของคนหลากหลายฐานะ อาตมาจึงไม่เห็นว่า จะไม่สมควรอย่างไรในการเผยแผ่ธรรมในที่นี้
อาจจะยังไม่มีพระรูปใดเคยมาเผยแผ่ในที่นี้ จึงทำให้ดูแปลกไป ก็เช่นเดียวกับ พระสงฆ์รูปแรกที่เข้ามาในไทย ชาวบ้านก็รู้สึกแปลกเพราะไม่เคยเห็นมาก่อน แต่เดี๋ยวนี้วัดในพระพุทธศาสนามีมากมายทั่วประเทศ
ขออนุโมทนา ที่ชี้แนะวัตรของสงฆ์ ให้ได้ทราบ เจริญพร สาธุ
