ซอยนานา(ทรรศนะกับซึมเศร้าฯ ทีม)

airweight นี่โครงทำด้วยอะไรหรอครับพี่โป้ง

สีมันขาวๆเหมือนอลูมิเนียมครับคุณพร้อม กิ๊วก๊าว

ยังมีข้อมูลไม่มากครับ

http://www.gunbroker.com/Auction/ViewItem.asp?Item=95947906

อันนี้สภาพสวยมากครับ หลงรัก

แหมม ได้ของงามๆเข้ากรุเรื่อยเลยน๊ะพี่โป้ง หลงรัก

ขอผมไม่สวยมากครับคุณพร้อม แต่ถูกใจครับ

เพราะเป็นปืนที่คุณย่าผมเคยใช้ยิงสู้กับโจรที่มันจะมาปล้นบ้านตอนเด็กๆนะครับ Wink

ตอนนั้นผมอยู่ป.6 ได้ครับ เป็นคืนที่ผมจะไม่มีวันลืมครับ ถ้าไม่ได้ปืนกระบอกนี้คงจะแย่เหมือนกัน ไหว้

เรื่องเป็นยังไงหรอครับพี่โป้งเล่าให้ฟังหน่อยซิครับ

ยาวหน่อยนะครับคุณพร้อม

คือว่ามีอยู่คืนหนึ่งนานมากพอสมควรจำรายละเอียดของวันและเวลาไม่ชัดเจนครับ แต่ความรู้สึกมันยังจำได้เสมอครับ

ขโมยพยายามจะเข้ามาในบ้าน(เป็นบ้าน2ชั้นปลูกอยู่ในไร ที่เมืองกาญ)

เกิดตอนผมอยู่ป.6หรือม.1ไม่แน่ใจครับ แต่ยังเด็กอยู่ครับ ในบ้านมีแต่ผู้หญิง กับเด็ก คือคุณย่าผมอายุประมาณ60ปี

แม่ผม และน้องๆ อีก2คน ตัวเล็กๆ เรื่องมีอยู่ว่าเวลาประมาณ 5ทุ่มกว่าๆ ผมต้องสะดุ้งตื่น

เพราะแม่ผมปลุก บอกว่าให้ไปมองดูข้างนอกบ้านทีซิ เพราะคุณย่ากับแม่ ไม่แน่ใจว่าเป็นขโมยหรือเปล่า

หมามันเห่าดังมากๆ และก็นานไม่เคยเป็นมาก่อน ผิดปรกติมากๆ ผมก็เปิดไฟทั้วบ้านเลย เพราะเป็นบ้านปูน

2ชั้นมีดาดฟ้าด้วย แต่มีประตูหน้าต่างมีเหล็กดัดครบครับ เวลาผ่านไปเกือบ1ชม. เสียงหมาก็เงียบไป

พวกเราก็คิดว่า มันคงจะเห็นเราเปิดไฟเลยกลับไปแล้ว แต่ผมผิดสังเกตุอยู่1อย่าง มองออกไปในความมืด

เห็นหมาผมตัว1มันนอนอยู่กับที่ไม่ขยับไปไหนตั้งนานแล้วพยายามเรียกก็ไม่ขยับ แม่บอกมันคงนอนมั้ง?

สรุปสักพักเราก็เลยนอนกันต่อ แต่ยังไม่ทันได้หลับดี แม่ผมก็มาปลุกอีกครั้ง บอกผมว่ามันกลับมาอีกแล้ว

คราวนี้มันเริ่มงัดและเลื่อย เหล็กดัดหรือประตูเหล็ก เสียงดังได้ยินชัดเจนเพราะในบ้างจะก้องมากๆ

ผมก็เปิดไฟอีก ทั้วบ้านเลย มันก็ยังมีเสียงอีก คราวนี้ผมหงุดงิดเลยตะโกนขึ้นไปข้างบนชั้น2

ว่าอะไรกันวะ ๆ หลายครั้ง ทำเสียงดุๆใหญ่ๆ นึกว่ามันจะกลัวบ้าง ไม่ได้ผล

มันก็ยังไม่หยุดกลับเคาะเหล็กดัดเป็นเสียงเพลงซะด้วย(แค้นมากๆเลยตอนนั้นผมเป็นเด็กและไม่เคยรู้จักหรือเคยจับปืนเลย ถ้าตอนนี้คง.... )

แม่กับคุณย่าเลยตกลงกันว่าจะขึ้นไปยิงมัน บนชั้น2

ตอนนั้นในบ้านมีคุณย่ายิงปืนเป็นคนเดียว สายตาก็ไม่ดี แม่ก็ไม่เคยคิดจะหัดยิงปืน

ผมบอกแม่ว่าผมจะยิงเองแม่ถามว่าเคยยิงหรอ อยู่กับน้องข้างล่าง ผมเลยปิดไฟหมดเลย เพื่อที่ข้างนอกจะได้มองเข้ามาไม่เห็น

คุณย่ากับแม่ก็เดินขึ้นไป ข้างบน พอผ่านเหล็กดัด(หน้าต่าง)ที่ทำเป็นประตู เปิดออกไปที่แท้งน้ำฝน ก็ได้ยินเสียงแม่ผมบอกคุณย่าว่า

แม่ๆนี่ไงหัวมันๆ ยิงเลยๆ ในใจผมว้าวุ่นใจมากๆ เสียงลากไก แกกๆๆ ปั้ง ......และ........แกกๆๆปั้ง ยังจำได้ติดหูจนถึงทุกวันนี้

จากนั้นแม่ก็พคุณย่าลงมา ตัวสั่น บอกกับผมว่าหลบก่อนๆ มันยิงสวนมาด้วยมันมีปืนด้วย เสียงนัดแรกเป็นของคุณย่า ส่วนนัดที่2เป็นของ

ขโมย ผมเลยถามว่ามีใครโดนยิงไหม แม่บอกเราไม่โดน แต่พวกมันไม่รู้ มันมืดมาก แม่บอกว่ามันมากันหลายคนน่าจะมากกว่า4คน

เพราะเห็นเดินเต็มกันสาดเลย(บ้านผมเป็นปูนมีกันสาดเป็นปูนเดินได้รอบบ้านชั้น2เลยครับ) ก็มานั่งตัวสั่นกัน คิดว่ามันจะไปหรือยังๆ

พวกเรานอนกันไม่หลับ เวลาก็ผ่านไป จนประมาณตี2กว่า พวกมันก็กลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้พวกมันคงกะจะเข้ามาให้ได้ มันเริ่มงั้ดพร้อมๆกัน

รอบๆบ้าน ที่ประตูเหล็กหลังบ้านก็เห็นตัวมัน พอผมสาดไฟฉายไปมันก็หลบ สักพักก็มีเสียงดังตึ้งใหญ่! เหมือนกับประตูเหล็กล้ม

คุณย่าและ แม่ ตกใจเลยพาทุกคนเข้าไปในห้องปิดประตู ทุกคนนั่งตัวสั่น แม่ผมไม่รู้นึกอย่างไร คิดว่าถ้ามันเข้ามาคงไม่ไว้ชีวิตพวกเราแน่

เพราะรู้ว่าในบ้านเรามีแต่คนแก่ ผู้หญิงและเด็ก แล้วมันก็ตั้งใจมากๆ แม่ผมเปิดหน้าต่างออกแล้วก็หยิบปืนยิงออกไปนอกหน้าต่าง

แล้วก็ยิง ปั้งๆๆ จนหมดโม่เลย แล้วก็ให้ช่วยกันตะโกน เรียกคนมาช่วย พอดีมีคนมาขอปลูกบ้านอยู่ในไร่ของที่บ้านห่างออกไป

ประมาณ500ม. ก็เรียกชื่อคนนี้แหละ สักพักได้ยิ้นเสียงคนกระโดดลงจากชั้น2 ดังตุบ ที่หลังบ้าน

พวกเราไม่สนใจ...ก็ยังตะโกนอยู่ สักพักก็มีแสงไฟมาทางหน้าบ้าน เป็นเพื่อนบ้านที่อยู่ถัดไปเข้ามากับพี่ที่มาปลูกบ้านอยู่ในไร่

เขาบอกว่าได้ยินเสียง ปืนแล้วก็มีคนวิ่งมาชนประตูหลังบ้าน(ของเพื่อนบ้าน) เขาดังสนัน เลยตกใจออกมาดู แล้วก็ได้ยินเสียงร้องเรียก

พี่ที่อยู่ในไร่ เขาว่าได้ยินเสียงปืนตั้งแต่ครั้งแรกแต่ไม่รู้ว่าที่ไหน พอตอนที่แม่ผมยิงหลายๆนัดเลยแน่ใจ พี่เขาตกใจมากและก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อเขา

ก็เลยรีบมา พอดีเจอกับ เพื่อนบ้านก็เลยเข้ามาดู ตอนแรกก็ยังไม่กล้าเข้ามา ต้องตะโกนและส่องไฟเข้ามาก่อนกลัวโดนยิงสวน

จากนั้น พี่เขาก็ไปตามตำรวจมาให้ มากันเต็มบ้านเลย ตำรวจก็ไปตรวจดูรอบๆบ้านและก็ไปเจอกุญแจผีที่ประตูหลังบ้าน ยังคาอยู่ในรูกุญแจ

คือเปิดได้แล้ว และก็ไปตรวจดูข้างบนที่คิดว่า ประตูเหล็กหลุด ก็ไม่ใช่ครับ สรุปเสียงที่มันดังก็คือเสียงแป๊บเหล็กขนาด3นิ้ว ยาว2เมตรได้

ที่ผมซนเอาไปเล่นที่ดาดฟ้าแล้วไปพิงไว้กับกำพงพวกมันคงชนล้มลงทำให้เกิดเสียงดัง ทำให้เข้าใจผิดว่าประตุเหล็กถูกงัดหลุด

ตำรวจก็ตรวจอยู่นาน ก็สรุปว่ามันคงหนีไปแล้ว และมันก็ยังมืดมาก ก็บอกว่าตอนเช้าจะมาตรวจให้ระเอียดอีกครั้ง เพราะมันเกือบตี4แล้ว

พี่ข้างบ้านและเพื่อนบ้านเลยอยู่เป็นเพื่อน จนถึงเช้า พอเช้าอาผมกับอาเขยก็มาถึงแต่เช้า ตอนไปตามตำหรวจได้ให้พี่เขาโทรบอก

ก็ได้ขึ้นไปตรวจตรงเหล็กดัดจุดที่คุณย่าขึ้นไปยิงมัน เก็บปลอกกระสุนได้1ปลอกเป็น ขนาด11 และคงเป็นเพราะพระคุ้มครอง

แม่กับคุณย่าผม ตรงขอบหน้าต่าง(ปูน)ด้านนอกมีรูของคมกระสุนห่างจากขอบไม้แค่1นิ้วเท่านั้น ส่วนหัวกระสุนแบนขนาดเหรียนบาทเลยครับ

และเหล็กดัดที่มีกุญแจล๊อคสภาพ ก็โดนเลื่อยขาดแล้วเหลือแค่ถอดออกมาเท่านั้น

..............ผมว่าสิ่งศักสิทธิ มีจริงครับ ไม่งั้นผมและครอบครัวคงจะต้องถูกไอ้พวกนั้นมันปล้นฆ่ายกครัวแน่ๆ

เพราะมันวางแผนและก็เตรียมกันมาอย่างดี ขนาดขึ้นไปยิงมันแล้วมันยังไม่ยอมไปแสดงว่ามันรู้ข้อมูลภายในบ้านผมว่ามีแต่เด็ก ผู้หญิงและคนแก่

**********สรุปว่าวันนั้นไม่มีคนตายมีแต่ลูกน้องผม (หมา) ทั้ง7ตัวมันไม่ยอมไปไหนมันนอนตายอยู่รอบๆบ้านที่มันรักทุกตัวเลยครับ
หลังจากวันนั้นอาผมจัดแจงเปลี่ยนบ้านผมเป็นบ้านปูนครอบด้วยลูกกรงเหล็ก เหมือนคุกดีๆนีเอง กลัวครับ และคุณย่าก็มี.38 มาเพิ่มอีก1กระบอก

ปืนกระบอกนี้ก็เลยเป็นปืนที่ผมรักมากๆครับคุณพร้อม Wink

อาผมก็คงจะรู้เลยยอมให้ผมมา ไหว้

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ซอยนานา(ทรรศนะกับซึมเศร้าฯ ทีม) (อ่าน 5675871 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้