เรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวผมเอง รับรองว่าเรื่องจริง ( ยกเนประสาทหลอนไปเอง)
ตอนนั้นผมอายุประมาณ 13-14 ได้ ผมอยู่บ้านยาย ข้างบ้านยายจะมีบ้านเช่า แบ่งเป็นห้องๆ เป็นบ้านเก่าทรงยุโรป
มีสามีภรรยาคู่นึงเช่าห้องอยู่ตรงฝั่งที่ติดกับบ้านยายผมพอดี ผมขอชื่อปลอมเพื่อให้เกรียติกับท่านทั้งสอง
พี่สมชายและพี่เล็กเป็นคนต่างจังหวัด ผมจำไม่ได้แล้วว่าจังหวัดไหน แต่จำได้ว่าพี่เล็กมีเชื้อสายมอญ และพี่เล็กเป็นคนสวยดีทีเดียว
พี่สมชายกับพี่เล็กสนิทกับยายผมมาก ทำกับข้าวก็ยังแบ่งกันประจำ พี่เล็กแกชอบทำอาหารมอญมาให้กิน
จนอยู่มาพี่เล็กก็ตั้งท้อง จนท้องแก่ก็กลับไปอยู่ที่แม่ของแกที่ต่างจังหวัด
อยู่มาวันนึงบุรุษไปรษณี( จำไม่ได้ว่าสะกดยังไง) ก็มาส่งโทรเลขให้พี่สมชาย แต่เป็นช่วงที่พี่เค้าไม่อยู่บ้าน ยายผมก็รับไว้แทน
ตอนเย็นพี่สมชายกลับมายายผมก็เรียกพี่สมชายมารับไป พี่สมชายรับไปได้สักครู่ก็มาเคาะประตูเรียกยายผมพร้อมกับร้องไห้
และบอกยายผมว่าพี่เล็กตายแล้ว เหตุผลที่แกตายผมไม่ขอเล่าให้ฟังนะครับ
พี่เล็กก็นั่งคุยกับยายผมอยู่จนประมาณ สามทุ่มได้ ไอ้ผมก็ตามประสาเด็กเสือกแอบฟัง ยายผมบอกกับพี่สมชายว่า แบบนี้ถ้าไม่สะกดให้ดีกลัวจะดุ ผมได้ยินแค่นั้นก็เกิดความกลัวขึ้นมาทันที เพราะผมกับพี่เล็กก็คุยกันประจำ อีกอย่างพี่เค้าสวย ผมก็ตามประสาเด็กครับ puppy love
ก็แปลกตอนยังไม่ตายก็ไม่กลัว ตายแล้วกลับมากลัวกันได้
มาเข้าเรื่องต่อครับ หลังจากที่พี่สมชายคุยกับยายผมแล้วก็ขอตัวเดินทางไปบ้านแม่พี่เล็กในคืนนั้น
ยายผมก็ทำกิจวัตรประจำวันต่อไป ผมก็เรียบไปวิ่งผ่านน้ำ แล้วเข้านอนห้องข้างบน มีอาผมนอนอยู่ในห้องด้วย
ผมนอนก็ไม่ค่อยหลับ จนกระทั่งหลับไปเองเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
แล้วมาตกใจตื่นเพราะได้ยินเสียงหลังคาบ้านดังปังๆ พอตื่นขึ้นมาหายงัวเงียก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้และหัวเราะปนกันไป และยังได้ยินเสียงหลังคาบ้านดังอยู่ด้วย ผมงี้คลุมโปงเหลือแต่จมูกไว้หายใจ เกิดมา 14ปี ไม่เคยกลัวอะไรแบบนั้นเลย
ก่อนที่ผมจะคลุมโปง ผมหันไปมองอาผม โหย..หลับไม่รู้เรื่องเลย
พี่เล็กแกร้องไห้ไปหัวเราะไป แล้วเรียกยายผมว่า " คุณยาย คุณยายออกมาคุยกันหน่อย " เรียกอยู่อย่างนั้น
ข้างบ้านที่ติดกับบ้านยายอีกข้างนึง ผมได้ยินเสียงคนอาบน้ำ( ด้วยขันน้ำน่ะครับ) แต่ซักครู่กได้ยินเสียงขันน้ำตกใส่พื้น และเสียงปิดประตูดังปัง คนที่อาบน้ำคงโดนไปด้วย พี่เล็กแกเรียกยายผมอยู่สักครู่ใหญ่ ผมก็ได้ยินเสียงหน้าต่างครัวบ้านยายเปิดออก( เป็นหน้าต่างเลื่อนเวล่เปิดจะได้ยินเสียงครูดกับกรอบหน้าต่างชัดเจน) แล้วได้ยินเสียงยายผมพูดอะไร ผมฟังไม่ได้ยินเลยไม่รู้ว่าพูดอะไร แล้วเสียงพี่เล็กก็เงียบไป ยายผมปิดหน้าต่าง ทุกอย่างเงียบหมด ผมนอนกลัวตัวสั่นเหงื่อออก จนหลับไปตื่นอีกที 10โมงเช้า
พอตื่นขึ้นมาเห็นแสงแดดผมรีบวิ่งลงมา ก็เจออาผม ผมถามว่ายายไปไหน ยายออกไปใส่บาตรยังไม่กลับ ปกติก็ควรกลับนานแล้ว
ผมนั่งรอยายจนยายกลับมา ยายเดินเข้าบ้านยังไม่ทันได้วางของเลย ผมก็โววายบอกยายว่า เมื่อคืนพี่เล็กมาหลอก และเล่าให้ยายฟัง
ยายผมก็ฟังเฉยๆไม่แสดงอาการอะไร ผมเล่าจบยายบอกว่า เอ็งกินมากก่อนนอนแล้วเพ้อเจ้อไปเอง ผมก็บอกว่าไม่ได้เพ้อเจ็อและถามยายว่า ยายบอกพี่เล็กว่าไง ยายผมไม่ยอมบอก บอกแต่ว่าสงสารไอ้เล็กมัน ยายไปวัดไปทำบุญให้พี่เล็กมา
เหตุการผ่านไปหลายๆวัน พี่สมชายก็กลับมาจากงานศพ แกก็เข้ามาหายายผม ยายผมก็เล่าให้ฟัง และยายยังบอกว่าเล็กมันฝากให้บอกว่า..... (ฟังไม่ยินผมไม่กล้าเข้าไปแอบฟังใกล้ๆ ) เท่านั้นแหละพี่สมชายร้องไห้โฮเลย
เรื่องนี้ผมขอบอกว่าเป็นเรื่องจริงที่โดนมากับตัวเอง จะเป็นด้วยการจิตนาการไปเองหรือไม่ ผมไม่รู้แต่สำหรับผม ผมเชื่อว่าเรื่องจิตวิญญานมีจริง แต่ไม่ทุกคนไปที่จะได้สัมผัส
