เมื่อวานโอไปส่องกล้องทางเดินอาหารช่วงบนมาค่ะพี่เจษ เพราะหมอคนนึงบอกว่าโอเป็นไขมันไหลย้วย อีกคนบอกว่าไม่น่าเป็น คนที่บอกว่าไม่น่าเป็น เค้าเลยแนะนำให้โอส่องกล้องค่ะพี่ เพิ่งมาทำใจได้ก็เมื่อวานเนี่ยแหล่ะ
ส่วนผลการตรวจ ไม่มีปัญหาค่ะ...พี่ๆ โอเป็นแค่คนที่กรดออกมามากกว่าปกติเท่านั้นเนื่องจากความเครียด และความรีบเร่งในชีวิตประจำวัน
แต่เหตุการณ์ขณะที่ตรวจสิคะ พอพยาบาลฉีดยาชาที่ลำคอแล้ว หมอถามโอว่าจะฉีดยานอนหลับด้วยมั๊ย โอบอกว่ายังไงก็ได้ หมอเลยบอกว่างั้นฉีดดีกว่า หมอถามอีกว่า เป็นคนหลับยากเปล่า โอบอกว่า บางทียาก บางทีง่ายอ่ะค่ะ เค้าก็เลยฉีดในระดับปานกลางที่หลังมือ เพราะที่แขนโอหาเส้นเลือดไม่เจออ่ะค่ะ(เื่นื่องจากอ้วน
) พอฉีด+เดินยาได้แค่แป๊บเดียวเท่านั้นแหล่ะ พยาบาลก็ยื่นที่กันกัดท่อ พร้อมกับบอกว่ารีบงับไว้เดี๋ยวจะไม่รู้สึกตัวซะก่อน โอก็คาบไว้ แล้วก็นอนตะแคง ยังไม่ทันไรเลย ท่อก็เข้าไปอยู่ในพุงโอซะแล้ว เร็วมากๆ เห็นเหตุการณ์ตลอด รู้สึกตัวด้วยค่ะ เห็นภาพโดยตลอด ส่วนที่เจ็บที่สุด คือตอนเกือบสุดท้ายแล้ว เค้าต้องการถ่ายภาพช่วงกล่องเสียง แต่หลอดลมมันปิด เค้าเลยยังถ่ายไม่ได้ คาไว้อยู่ตรงนั้นซัก4-5วิได้ ร่างกายเรามันก็ต่อต้าน จะอ๊อกออกมาประมาณ3ครั้ง ก็ออกมาแต่ลมเพราะยังไม่ได้ทานข้าว+น้ำอ่ะค่ะ จนได้ภาพสมใจคุณหมอ
เค้าก็เข็นโอออกจากห้อง มายังห้องที่เค้าพักฟื้น โอยังไม่ง่วงเลยอ่ะค่ะ ไม่รู้สึกมึนด้วย ถามพยาบาลว่าลุกและกลับได้เปล่า เค้าบอกว่ายังไม่ได้ เดี๋ยวเราวูบ เพราะความดันยังไม่เป็นปกติ (ตอนออกมาจากห้องความดัน80จากเดิม110) โอก็รอเวลาเรื่อยๆอ่ะค่ะ แล้วก็ตัดสินใจงีบไปซัก10นาที ความดันจึงมาเป็นปกติ พอเครื่องแจ้งว่าเราความดันปกติแล้ว รีบลุกเลยอ่ะค่ะ อยากกลับบ้านแล้ววู๊ยยยยยยย
