รบกวนถามต่อนะครับ แล้วช่างของร้านมานิตย์เป็นอย่างไรบ้างครับผมเคยลองถามราคาแล้วรู้สึกย่อมเยาว์กว่าร้านอื่นๆนะครับ ขอบคุณครับผม
ตอบคุณ PANG นะครับ ร้านปืนที่ซ่อมปืนริมคลอง มีอยู่ 5 ร้าน แบ่งออกตามสไตล์ดังนี้ครับ
1.เดินผ่านร้านชารีฟ ชิดซ้ายหัวมุม จะเจอ 1 ร้าน ช่างใหญ่มีหนวด หน้าดุๆ ผมไม่เคยสัมผัส เพิ่งเปิดใหม่ล่าสุด แต่ก็หลายปีแล้ว แต่ถามราคาอะไหล่เก่าหน้าร้านแล้วต้องวิ่งหนีครับ เพราะท่านบอกราคาแพงมาก แต่ไม่รู้ทำปืน จะแพงหรือเปล่า
2.เลี้ยวซ้ายเดินมาอีกหน่อยผ่านร้านปืนอาภา จะเจอร้านสุพลการช่าง ร้านนี้ มีชื่อเสียงในการ....แต่งซิ่ง...ปืน เอ็ม 1911 ครับ และแต่งไก 1911 และ เอ็ม 686 เท่าที่สังเกต ในยุคหนึ่งที่มีการทำคอมเพอร์เซเตอร์(หัวโต) ร้านนี้ ทำกันมือระวิงเลยครับ เรื่องฝีมือการซ่อม ผมไม่กล้าวิจารณ์ เพราะว่า ช่างตัวจริงคือ ครูสุพล บรมครูท่านนี้ สุดยอดอยู่แล้ว แต่ร้านนี้ มีช่างลำดับรองๆ ลงมาหลายคน เวลาไปซ่อมปืนของท่านอาจจะไม่ได้ตกอยู่ในมือของครูสุพลก็ได้ ดังนั้น ท่านต้องยอมรับฝีมือของเขาเมื่อนำปืนไปเข้าร้านเขานะครับ
การแต่งไกปืน ครูสุพล ท่านทำเหมือนห้างสรรพสินค้าเลย ติดราคาแต่งไกปืนไว้เรียบร้อยแล้วที่ผนังร้าน ไม่ต้องไปถามราคาให้เมื่อย เพราะครูสุพลฯคงเบื่อที่จะตอบแล้วครับ เพราะชื่อเสียงในการซิ่งปืนของร้านนี้ ทำให้คนมาแต่งไกร้านนี้กันเพียบ
3.เดินถัดมาอีกหน่อยเกือบถึงที่จอดรถสิบล้อขนของไประนองเกือบถึงร้านเช่าหรือขายฟิลม์ภาพยนต์อะไรทำนองนั้น ท่านจะเจอร้าน เฉลียว รโหฐาน (ถ้าผมสะกดผิดขออภัยด้วยครับ) ร้านนี้ ดูไม่ค่อยเหมือนร้านซ่อมปืน ซักเท่าไหร่ เมื่อเดินเข้าไปท่านจะพบกับบรมครูอีกท่านหนึ่ง มักจะมีภรรยาคู่ชีวิตของท่านนั่งอยู่ในร้านด้วยเสมอ ท่านคือ ครูสังเวียน ถ้าท่านไปทำปืนร้านนี้ หรือแต่งไก ไม่มีราคาติดไว้นะครับ ลองคุยกับครูดูก่อน สอบถามราคาให้แน่นอนก่อนนะครับ ราคาของครูค่อนข้างหนักอยู่พอสมควร
.......แต่ว่า ฝีมือของครูนั้น....กระผมไม่สามารถติชมได้ แต่จะบอกว่า วิธีการจับปืนของครู การใช้เครื่องมือของครูที่กระทำลงบนปืนของเราที่เอาไปซ่อม เป็นไปอย่างพิถีพิถัน
ละเอียด ใจเย็น ซึ่งถ้าปืนของเรา เข้าไปอยู่ในมือของช่างที่มีความละเอียดละออเช่นนี้ ปืนของเรากระบอกหนึ่งราคาแพง ดังนั้น ผมว่า ก็น่าอุ่นใจดีนะครับ ที่สำคัญ ครูสังเวียนเป็นผู้ทำคนเดียวครับ เท่าที่ผมเห็นนะ ไม่มีลูกน้อง ดังนั้น ถ้าท่านนำปืนเข้าไปทำทีร้านนี้ น่าจะประกันได้ว่า ปืนของท่านจะสัมผัสกับฝีมือช่างชั้นครูอย่างแท้จริง ไม่โดนลูกน้องทำแน่นอน..เพราะไม่มีลูกน้อง
4.เดินข้ามคลองมีสะพานเล็กๆ อยู่ ข้ามเสร็จ เดินย้อนกลับไปทางสวนสาธารณะ ชื่อจำไม่ได้ แต่เกี่ยวกับพระบรมวงศ์สานุวงศ์นี้แหละ เดินเลียบคลองไปเริ่มที่หัวถนนเลย ร้านยอด การช่าง ร้านนี้ คล้ายๆ กับครูสุพลและครับ คือเท่าที่เห็น ลูกค้าที่เข้าร้านจะเป็นลูกค้าระดับมีตังค์ จะเน้นแต่งเพื่อแข่งขันอย่างเดียวเป็นหลัก เรื่องซ่อมดูเหมือนจะไม่ค่อยเห็นเท่าไหร่ เพราะร้านของครูยอดค่อนข้างมิดชิด จะเข้าไปนั่งดูอะไรก็ต้องมีสาเหตุ ไม่ใช้ว่า เข้าไปนั่งพร่ำเพรื่อได้นะครับ ร้านครูก็รับแต่งไกปืนด้วยครับ ฝีมือการแต่งผมวิจารณ์ไม่ได้ครับ
5.มาร้านสุดท้าย ร้านมานิตย์การช่าง ร้านนี้ เป็นร้านเก่าพอสมควร รูปแบบการตกแต่งร้าน เถ้าแก่หน่อย ท่านไม่ค่อยสนใจแต่งร้านเท่าไหร่ แต่ฝีมือในการทำปืนนั้น ก็ไม่ได้แตกต่างจากร้านอื่นเลย สามารถรมดำได้สวย งามเหมือนทุกร้าน ........ที่สำคัญ ผมเคยเห็นมีใครก็ไม่รู้ .....เดินมาจากไหนก็ไม่รู้ หิ้วโครงปืน เป็นพวงเลย เอามาต้มดำ...เอ้ย....รมดำ...ที่ร้านมานิตย์นี่แหละครับ เรื่องราคาเหมือนที่คุณว่า ร้านนี้ จะย่อมเยาว์ที่สุด ราคาชาวบ้านที่สุดเท่าที่ผมเคยพบ เหมือนคุณนั่นแหละ คุณภาพการทำปืนนั้น ผมวิจารณ์ไม่ได้ แต่ร้านนี้ คุณสามารถยืนดูปืนของคุณถูกชำแหละออกมาเป็นชิ้นๆ ตัดตรงนั้น ไสตรงนี้ ตะไบตรงนั้น คุณสามารถยืนดูได้ เถ้าแก่หน่อย เจ้าของร้านท่านไม่ว่า
ท่านลองคิดดู ถ้าท่านเป็นช่างปืนคนหนึ่ง ท่านกำลังทำปืนของเจ้าของปืนคนหนึ่ง แล้วมีเจ้าปืนยืนดูอยู่ข้างหลังท่าน ท่านคิดดูซิว่า ช่างปืน จะอึดอัดแค่ไหน...แสดงว่า ร้านเขาเป็นกันเองครับ
แต่จากที่สัมผัสมา ร้านซ่อมปืนทุกร้าน จะรู้จักและสนิทสนมกันเป็นอย่างดี ไม่มีใครว่าร้านของใครไม่ดี ไม่เก่งเลยครับ สงสัยเป็นศิษย์สำนักเดียวกันแล้วมาแยกวงหรือเปล่าไม่รู้
........ด้วยความเคารพ.....ข้อความข้างบนนี้ เป็นความรู้สึกส่วนตัวของผม ที่มีต่อร้านซ่อมปืน เท่ามีเคยสัมผัสมา ข้อความใด ไม่ถูกใจใคร หรือไปกระทบท่านผู้ใด กระผม
กราบขออภัยด้วยครับ เพราะเป็นการเขียนจากความรู้สึกในใจของผมจริงๆ ไม่ได้มีอะไรปิดบังหรือแอบแฝงครับ ขอบคุณครับ
