
ตอนได้เจ้า M60 กระบอกแรกในชีวิตนี้มาใหม่ๆ ผมเกือบต้องเลือกระหว่าง "เมีย" กับ "ปืน" แล้วล่ะครับ
เพราะว่าตอนปรึกษาเมียว่าจะซื้อปืนเธอไม่เห็นด้วย เนื่องจากเธอเล็งเห็นว่าไม่จำเป็น
ผมเลยไปแอบซื้อมา
เย็นวันที่เอาปืนเข้าบ้าน ผมกำลังนั่งขัดถูมันอยู่
เมียเดินเข้ามาในบ้านเห็นแล้วเธอก็ไม่พูดด้วยประมาณเดือนกว่า มีหนีไปอยู่บ้านแม่ยายเป็นช่วงๆ แถมถอดแหวนแต่งงานทิ้งไว้ด้วย
ง้อเท่าไหร่ก็ไม่พูดด้วย ช่วงนั้นเหงามาก ตกเย็นกลับบ้านไม่มีใคร ต้องกินเบียร์และนั่งดูอาคาเดมีแฟนเตเชียอย่างเหงาๆ
จนเจ้ๆของเมียต้องมาเป็นตัวกลางคอยประสาน เมียมีฝากความผ่านเจ้ๆมาว่า "ให้ขายปืนทิ้งไปเสีย"
ผมไม่ยอม และก็ฝากความไปบอกเมียว่า "ฉันรักเธอมาตลอด ฉันซื้อปืนก็เพราะว่าเวลาโจรมันทุบกระจกเข้ามาในบ้าน ฉันไม่อยากไหว้มันเพื่อขอให้มันอย่าทำร้ายเธอ ฉันไม่เคยไปเกาะแกะผู้หญิงอื่นหลังจากตกลงเป็นแฟนกับเธอ ฉันไม่เคยเล่นการพนันทำความทุกข์ร้อนเข้าบ้าน ขอร้อง อย่ายื่นคำขาดกันแบบนี้ อย่าเอาเรื่องนี้มาเป็นตัวตัดสินว่าฉันไม่รักเธอ"
สงสัยเมียก็คงไม่อยากถูกบังคับให้เลือกระหว่าง "การที่ผัวมีปืน" กับ "การไม่มีผัว" เหมือนกัน
ท้ายสุดเธอก็กลับมาครับ
แต่ถ้าถามผมเอาเข้าจริง ถ้าเธอไม่กลับมา ผมคงต้องเลือก "เมีย" ล่ะครับ
(อ้อ เดี๋ยวนี้เธอถามผมว่า เช้านี้ไปซ้อมยิงปืนไหม อย่ากลับมาช้ามากนะ แบบว่ายอมรับเต็มที่แล้ว)
