รอบสอง ซู่..... เริ่มสยองแล้ว กระเถิบเข้ามาหากันอีก
รอบสาม ซู่.......... คราวนี้รวมกันเลย
เจ้าคนที่นั่งนิ่งเมื่อกี้ลุกพรวดขึ้นแล้วอยู่ดีๆก็หัวเราะพูดว่า
เสียงปลวกสั่นหัว สูสิย่านหาซิแตกหยัง ซุมตาขาวเอ้ย อันนี้เคยเจอมากับตัวเองครับ สมัยเรียนมหาลัยฯ โดนรุ่นพี่ชวน(แบบบังคับ)ให้ไปออกค่ายกับชมรมพุทธ ณ วัดป่าแห่งหนึ่ง ในจังหวัดอุบล
หลวงพ่อให้ปักกลดในป่าช้าหลังวัด มีหลุมฝังทั้งเก่าใหม่ สลับกับป่าต้นยางนาขนาดหลายคนโอบ ต้นตาล บรรยากาศสยองเอาไปสิบกะโหลก
กลางคืนหลังจากฟังเทศฯฝึกปฏิบัติธรรมเสร็จ ก็แยกย้ายกันจากศาลาใหญ่ ไปนั่งสมาธิต่อที่กลดในป่าช้า ผมและเพื่อนเลือกปักกลดใต้ต้นมะม่วงป่า
กลางวันไม่มีเสียงอะไร ตกลางคืนปลวกมันขึ้นจากดินมากินใบไม้ มีอะไรเคลื่อนผ่านมันจะส่งสัญญาณเตือน โดยเอาหัวแข็งๆของมันโขกกับใบไม้
เสียงดัง(มาก)ซู่ๆ เป็นจังหวะ.....ทุกคนหยุดนิ่งแทบไม่หายใจ ดีที่ผมบอกไปก่อนว่าปลวกๆ ไม่ต้องตกใจ มีเพื่อนกะเทยยืนขาสั่นมือสั่น..ฉี่ราด
มันพล่ามปากสั่น เกิดมาไม่เคยเจอ(เขาเป็นคนบางกอก) เสื่อที่ปูไว้ก็โดนปลวกแทะจนแหว่ง ตอนดึกๆตื่นขึ้นมาแอบดูเพื่อน นอนขดคลุมโปง ตัวงอเป็นกุ้ง
ไม่มีใครนั่งสมาธิกันซักคน
ยังมีเสียงนกแสก สลับกับเสียงลูกตาลหล่น โหยยยยย....สองคืนแรก ไม่มีใครกล้าหลับ ยกเว้นผมหลับสบาย เพราะมีเพื่อนเฝ้ายามให้ทั้งคืน
