ลมหายใจใกล้ขาดห้วงของถนนสายปืน

ลมหายใจใกล้ขาดห้วงของถนนสายปืน
เรื่อง : วุฒิชัย สาสุข / ภาพ : คลังภาพโพสต์ทูเดย์

ปืนผาหน้าไม้...เป็นสิ่งที่ผู้ใหญ่มักเตือนเด็กๆ ว่าอย่าเข้าใกล้ เพราะเป็นสิ่งอันตราย วันดีคืนดีอาจจะเกิดลั่นเปรี้ยงปร้างขึ้นมา ชีวิตก็ถึงคราวจบเห่ได้ไม่ยาก แต่ไม่วายใครบางคนก็ยักไม่รู้สึกกลัว หนำซ้ำยังเกิดอาการอภิรมย์ชมชอบกับรูปทรง ศักยภาพ และความขรึมขลังของอาวุธเหล่านี้เสียด้วยซ้ำไป ขนาดที่กล้าลงทุนเปิดกิจการค้าขายกันอย่างเป็นล่ำเป็นสันเลยทีเดียว

บนถนนบูรพา หรือที่คนทั่วไปรู้จักกันดีในชื่อ วังบูรพา ย่านเก่าแก่แห่งหนึ่งของเมืองไทยนั้น หากคุณลองเดินสำรวจดูตั้งแต่ต้นจรดปลายถนนก็จะพบว่ามีร้านปืนเป็นจำนวนมาก ที่นี่เองคือแหล่งรวมปืนที่ใหญ่ที่สุดในบ้านเรา

เป็นที่รู้กันในหมู่คนรักปืนว่าหากต้องการปืนสักกระบอกก็จะต้องมาที่วังบูรพา เพราะย่านนี้มีปืนให้เลือกอย่างละลานตา ไม่ว่าจะเป็นปืนสั้นหรือปืนยาว แบบลูกโม่หรืออัตโนมัติก็มีให้เลือกตามแต่จะชอบใจ ซึ่งปัจจุบันจำนวนผู้ค้าปืนย่านนี้น่าจะตกอยู่ที่ประมาณ 50 ราย โดยทั้งหมดเป็นร้านที่สืบทอดกิจการมาจากบรรพบุรุษ รุ่นปู่มารุ่นพ่อ แล้วก็รุ่นลูก

ทว่า ทุกวันนี้ดูเหมือนธุรกิจค้าปืนจะไม่ค่อยสดใสเช่นในอดีตเสียแล้ว

*ยุคเฟื่องของการค้าปืน

ย้อนเวลากลับไปสัก 6 ทศวรรษ วังบูรพาถือเป็นทำเลทองของการค้าขายที่น่าจับจองอย่างยิ่ง ด้วยบรรยากาศที่แสนจะคึกคัก เทียบกับยุคนี้คงไม่ต่างอะไรกับย่านราชประสงค์ มีอะไรหลายสิ่งหลายอย่างช่างเย้ายวนใจ ห้างสรรพสินค้า ร้านอาหาร ร้านหนังสือ ธุรกิจเสื้อผ้า โรงมหรสพ แน่ละที่ขาดเสียไม่ได้ก็คือ ร้านปืน

แรกเริ่มการค้าปืนในย่านวังบูรพานั้น ค่อนข้างจะถูกต่อต้านจากประชาชนอยู่ไม่น้อย ด้วยเพราะคนมีความคิดกันว่าธุรกิจนี้ขัดต่อธรรมเนียมแบบแผนอันดีของชาวพุทธ เมื่อมีปืนนั่นก็เท่ากับว่าจะต้องมีการเข่นฆ่ากันเกิดขึ้น ร้านปืนจึงตกเป็นจำเลยสังคมอย่างเลี่ยงไม่ได้

ทว่า นักธุรกิจค้าปืนก็ก้าวข้ามผ่านอุปสรรคปัญหาด้านศีลธรรมมาได้ เนื่องเพราะการวางจุดขายในเรื่องของการกีฬาและของสะสม การเติบโตของธุรกิจเป็นไปแบบพุ่งพรวด ก้าวกระโดด เรียกว่าเจ้าของกิจการต่างพากันรุ่งเรืองไปตามๆ กัน

“ประมาณปี 2537-2538 นี่ละ ร้านปืนจะเฟื่องฟูมาก สินค้าแทบไม่พอกับความต้องการของลูกค้า คนหนึ่งซื้อทีก็หลายกระบอก บางทีก็มาจากต่างจังหวัดเหมารถกันมาซื้อกันเลยคุณ” ผู้คลุกคลีในแวดวงค้าปืนรายหนึ่ง บอกถึงสถานการณ์การค้าปืนที่เฟื่องฟูสุดขีดของย่านวังบูรพาให้ฟัง

ส่วนหนึ่งที่ทำให้ปืนได้รับความนิยมกันมากขนาดนี้ แหล่งข่าวคนเดิมบอกว่าน่าจะเป็นเพราะตอนนั้นปืนมีแบบใหม่ๆ ออกมาเยอะ อีกทั้งราคาก็พอจะซื้อหาได้ ไม่ใช่ตกกระบอกละเหยียบแสนเช่นทุกวันนี้ รวมถึงกฎหมายในการครอบครองปืนก็ไม่เข้มงวดอย่างปัจจุบัน จึงง่ายสำหรับที่ใครคนหนึ่งซึ่งรักปืนจะมีไว้เป็นเจ้าข้าวเจ้าของ

“ตอนนั้นราคาปืนจะถูกกว่าตอนนี้มาก ยิ่งเป็นช่วงแรกๆ นะ กระบอกละไม่ถึงพัน แล้วบางร้านก็ยังมีโปรโมชั่นด้วยนะ ซื้อ 10 กระบอก แถมให้อีก 1 กระบอก อย่างกฎหมายก็ไม่มีการจำกัดจำนวน คนหนึ่งซื้อกี่กระบอกก็ได้ แต่ตอนนี้ไม่ได้แล้ว เพราะกฎหมายกำหนดให้ซื้อได้เพียงคนละ 2 กระบอกเท่านั้น คือสั้น 1 กระบอก ยาว 1กระบอก ”

**ปืน...สิ่งจำเป็นในชีวิต?

พ้นจากปัจจัย 4 อาหาร เสื้อผ้า ยา และบ้าน คนเรามักจะนึกถึงปัจจัยที่ 5, 6, 7 ฯลฯ ตามมาอีกมากมาย บางคนอาจคิดว่ารถยนต์ มือถือ คอมพิวเตอร์ คือปัจจัยถัดมา ในขณะที่คนส่วนหนึ่งยกให้ปืนเป็นสิ่งสำคัญและจำเป็นของชีวิตเหนือสิ่งอื่นใด

การคิดเช่นนี้อาจมิใช่สิ่งผิด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยุคบ้านเมืองวิกฤต เต็มไปด้วยโจรมืออาชีพและโจรกระจอกที่ออกมาเดินเพ่นพ่าน ราวกับบ้านเมืองไม่มีขื่อมีแป นึกอยากจะปล้นใครก็ปล้น ข่มขืนใครก็ทำตามอำเภอใจ หรืออยากจะยิงขมับใครก็ยกขึ้นมาจ่อได้ดังใจ มีปืนไว้อุ่นใจเหลือหลาย

เมื่อปืนกลายเป็นสิ่งที่ต้องมีติดตัวติดบ้าน เนื่องจากทุกคนเริ่มมองเห็นความไม่ปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินมากขึ้น นั่นจึงทำให้ไม่แปลกใจหากว่าเมื่อ 10 ปีที่ผ่านมาการค้าปืนจะเฟื่องฟูจนเป็นที่ขจรไกล

แม้ว่าปืนจะเป็นอาวุธที่สร้างความอุ่นใจแก่คนพก แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนจะได้ครอบครอง อย่างน้อยๆ ก็ต้องมีเงินมากพอ เพราะราคาปืนนั้นแพงเอาการอยู่ คนที่จะมาเล่นปืนค่อนข้างจะมีฐานะ บางคนซื้อเพื่อสะสม เงินเหลือใช้ก็เลยซื้อปืนเก็บ เพราะเห็นว่าสวยดี ใส่ตู้โชว์ไว้เป็นเฟอร์นิเจอร์โก้ๆ บ่งบอกฐานะและรสนิยม หรือไม่ บางรายก็ซื้อไปเพื่อเล่นเป็นกีฬา ฝึกฝนเอาดีจนมีชื่อเสียง

“แต่ที่คนซื้อปืนส่วนใหญ่ก็เพื่อเอาไว้ป้องกันตัว เพราะมิจฉาชีพมันเยอะ กลับบ้านทางเปลี่ยว หรือไปต่างจังหวัด มีปืนติดตัวก็อุ่นใจกว่าไม่มีอะไรเลย จริงๆ ไม่อยากมองว่าพอบ้านเมืองเจริญขึ้นแล้วจะมีโจรเยอะนะ เพราะในบางประเทศที่เจริญ เขาไม่จำเป็นต้องใช้ปืนเลย เดินไปไหนมาไหนก็รู้สึกปลอดภัย แต่บ้านเราไม่ใช่ ทุกบ้านต้องมีปืนติดไว้อย่างน้อยก็บ้านละ 1 กระบอก” ผู้คร่ำหวอดในวงการปืนรายหนึ่ง บอกเล่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง

*เศรษฐกิจซบกระทบร้านปืน

เพื่อความอุ่นใจและปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน ปืนจึงมีความจำเป็นสำหรับคนไทยไม่แพ้ 4 ปัจจัยหลัก ทว่านั่นอาจเป็นสถานการณ์เมื่อ 10 ปีที่แล้ว เพราะหากขยับมาพูดถึงชีวิต ณ วันนี้ อันมีภาวะทางเศรษฐกิจค้ำคออยู่ น้ำมันใกล้จะแตะลิตรละ 50 บาท ก๋วยเตี๋ยวชามละ 30 บาท ซึ่งหนักเส้นมากกว่าหมู แกงถุงตักที 25-30 บาท ข้าวมันไก่ก็ได้แต่ไก่บางเฉียบ ไม่ชิ้นโตเหมือนเมื่อก่อน แต่ยังขาย 30 บาทเท่าเดิม ดูเหมือนว่าบทบาทของปืนก็เริ่มถูกลดทอนลงไปเรื่อยๆ ตามปัจจัยของการฝืดเคืองทางเศรษฐกิจ

ผู้ค้าปืนรายหนึ่งยอมรับว่ามาปีนี้ธุรกิจปืนไม่ค่อยเฟื่องฟูเหมือนก่อน อาจเป็นเพราะคนให้ความสำคัญกับเรื่องปากท้องมากกว่าจะมาคิดถึงการมีปืนไว้ในครอบครอง เนื่องจากปืนนั้นเป็นของสิ้นเปลืองฟุ่มเฟือย มีหรือไม่มีก็ได้ ไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนสำหรับชีวิต

“เศรษฐกิจมีผลกระทบทุกอาชีพทุกวงการเลย แม้แต่ร้านอาหารริมทางยังกระทบ นับประสาอะไรกับร้านปืนที่ไม่ใช่ของที่ต้องกินเข้าไปทุกวัน แถมราคาก็แพงด้วย ผลกระทบก็ต้องเจอแน่ๆ เพียงแต่ว่ายังดีกว่าตอนช่วงฟองสบู่แตก โอ้โฮ! ช่วงนั้นมีอยู่หลายร้านที่ต้องปิดหน้าร้านไป เพราะกระทบหนัก อย่างช่วงนี้ก็แค่เงียบๆ ไม่คึกคักเหมือนเมื่อก่อน”

อิสระ ธงจีรัช นักเล่นปืน วัย 34 ซึ่งศึกษาและเก็บสะสมปืนมากว่า 6 ปี ให้ความเห็นสอดคล้องกันว่า ฐานะผู้บริโภค หากให้ตัดเรื่องที่ไม่จำเป็นทิ้งไป เรื่องปืนอาจจะอยู่ในลิสต์ต้องตัดอันดับต้นๆ เพราะไม่ใช่สิ่งสำคัญในชีวิต

“ก็เห็นใจร้านปืนเหมือนกันนะครับ เพราะปกติก็ไม่ใช่ว่าจะขายกันกระฉูดอย่างของกินเสียเมื่อไหร่ ถ้าถามว่าให้ตัด อย่าเรียกว่าตัดเลยครับ ไม่ต้องซื้อเพิ่ม สำหรับผมน่ะทำได้ แต่คงไม่ใช่เลิกไปเลย เพราะปืนคือความสุขของผม คงจะสักระยะ รอให้ทุกอย่างคล่องกว่านี้หน่อย ก็จะกลับมาซื้ออีกครั้ง อย่างผมตอนนี้ไม่ซื้อเพิ่มแล้ว ก็เอาของเก่ามาเล่น”

*ไม่ตายแต่ไม่โต

การชะลอตัวทางเศรษฐกิจ ส่งผลกระทบต่อธุรกิจปืนโดยตรง แต่คงไม่ทำให้ถึงขั้นล้มครืนลงมาอย่างทันทีทันใดเช่นธุรกิจอื่นๆ เป็นแน่ หรือแม้แต่ล้มหายตายจากไปจากสังคมไทย เหลือไว้เพียงตำนานย่านปืนอันโด่งดังให้คนรุ่นหลังได้ขานไขเท่านั้น ก็คงเป็นเรื่องยาก

พิชัย ถนอมทรัพย์ นายกสมาคมผู้ประกอบธุรกิจอาวุธปืนแห่งประเทศไทย ยอมรับ หากวิกฤตเศรษฐกิจเกิดซ้ำสองและรุนแรงพอๆ กับครั้งแรก ธุรกิจปืนก็คงได้รับผลกระทบเหมือนกับธุรกิจอื่นๆ ซึ่งก็ยังพอจะยืนหยัดอยู่ได้ต่อไปอีกแต่อาจจะไม่มีโอกาสกลับมาเปรี้ยงปร้างกว่าแต่ก่อน

“เท่าที่สอบถามเพื่อนสมาชิกด้วยกัน ยอดขายก็ลดลงเกือบครึ่งเลยนะ จากที่เคยขายหมดก่อนโควตารอบใหม่จะมา เดี๋ยวนี้ก็อาจจะต้องใช้เวลานานขึ้น แต่ก็ยังขายได้เรื่อยๆ เพราะอย่างที่รู้นั่นละ ปืนเป็นของที่ไม่ใช่ราคาบาทสองบาท หรือว่าใครก็จะซื้อได้ คนขายก็ต้องอดทนและใจเย็น ตอนนี้ก็ยังไม่มีการพูดคุยถึงแผนรับมือกับวิกฤตถ้ามันมาอีกรอบ แต่ตอนที่เกิดฟองสบู่แตกเราก็ช่วยเหลือกันเท่าที่จะทำได้ เช่น ให้บางร้านปิดหน้าร้านไปแล้วใช้วิธีฝากของขายกับร้านข้างๆ เพื่อลดต้นทุนด้านอื่น”

อย่างไรก็ตาม พิชัย ยังมองว่า สิ่งที่ผู้ค้าปืนย่านวังบูรพาเจออยู่และรุนแรงกว่าวิกฤตเศรษฐกิจ ไม่ว่าจะเป็นการกำหนดโควตาที่น้อยเกินไป โดยปัจจุบันจำนวนโควตาปืนที่ได้รับอนุญาตจากกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทยนั้น แต่ละร้านจะถูกจำกัดเพียง 80 กระบอก แบ่งเป็นปืนสั้น 30 กระบอก ปืนยาว 50 กระบอก

“ผมว่าคนไทยเริ่มมองเห็นความไม่ปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์มากขึ้น คนก็เลยสนใจอยากจะได้ปืน ซึ่งไม่ใช่เอาไปทำร้ายใครหรอก แต่ซื้อไว้เพื่อป้องกันตัว ขณะที่ร้านปืนกลับมีของไม่พอต่อความต้องการของลูกค้า ถ้ายืดหยุ่นมากกว่านี้ อาจจะเพิ่มโควตาอีกนิด ก็น่าจะเป็นผลดีต่อธุรกิจในอนาคต”

ล้อมกรอบ

*อยากมีปืนสักกระบอก...ทำได้ไม่ยาก

คนที่คิดจะหันมาจับปืนอิสระ แนะว่าต้องศึกษาให้ถ่องแท้ก่อน ถามตัวเองว่ารักปืนมากขนาดไหน และมีจุดประสงค์เพื่ออะไร ไม่ใช่ทำตามเพื่อน เพราะคนที่มีปืนถืออยู่นั้นก็เท่ากับขาข้างหนึ่งได้ยืนบนความเป็นและตายเท่าๆ กัน โดยเฉพาะคนที่ไม่รู้จักปืนดีพอ ปืนก็อาจให้โทษแก่ชีวิตได้

สมัยนี้ ปืน ไม่ใช่แค่เรื่องของผู้ชายอีกต่อไป ผู้หญิงก็หันมาใส่ใจเหนี่ยวไกกันไม่น้อย จะด้วยเหตุผลสำคัญเพื่อป้องกันตัวเองก็น่าจะใช่ เพราะข่าวคราวที่เจอตามสื่อไม่เว้นแต่ละวัน ผู้หญิงมักตกเป็นผู้โดนกระทำ ดังนั้นการมีปืนไว้ติดตัวสักกระบอกน่าจะอุ่นใจหายห่วง

แต่ก่อนที่จะยื่นเอกสาร ลองถามตัวเองอย่างตรงไปตรงมาว่าอยากได้ปืนจริงไหมและจะใช้เพื่ออะไร เมื่อคุณมีคำตอบในใจแล้ว ด่านต่อไปลองสำรวจสิว่าคุณสมบัติเหล่านี้ในตัวคุณตกหล่นหรือไม่ 1.บรรลุนิติภาวะ 2.ไม่เคยต้องโทษจำคุกหรือมีคดีความติดตัว 3.ไม่มีร่างกายส่วนที่ใช้ปืนพิการ 4.สติสมประดีทุกประการ 5.มีงานประจำ 6.มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง 7.มีเงิน (ข้อนี้สำคัญมากๆ)

เมื่อคุณสมบัติครบถ้วน ต่อไปก็เตรียมหลักฐานทั้งหมดนี้ บัตรประชาชน สำเนาทะเบียนบ้าน หนังสือรับรองการทำงาน หนังสือรับรองเงินเดือน และสมุดเงินฝากบัญชีธนาคาร

จากนั้นก็ไปดูปืนรุ่นถูกใจที่ร้าน เลือกให้เหมาะกับการใช้งาน โดนใจรุ่นไหนก็จองไว้กับทางร้าน เมื่อคุณสมบัติและเอกสารผ่านการประทับตราว่าได้รับอนุญาตจากกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย โดยต้องมีใบ ป. จำนวน 2 ใบ แนบมาด้วย ได้แก่ ป.4 คือ ใบอนุญาตให้มีและใช้ ส่วน ใบ ป.12 คือใบอนุญาตพกพาอาวุธปืน

แค่นี้คุณก็พร้อมเหนี่ยวไกได้แล้ว อ้อ! ลืมบอกไปว่า จะเหนี่ยวทั้งที ควรมีสติและรอบคอบ เพราะหากพลาดพลั้งขึ้นมา ชีวิตก็เจ๊งลูกเดียว

© Copyright โพสต์ Today 2006
ส่งความคิดเห็นถึง เว็บมาสเตอร ์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ลมหายใจใกล้ขาดห้วงของถนนสายปืน (อ่าน 1920 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้