...ใจเย็นๆครับวันนี้นั่งอ่าน
"ไทยโพสต์" ของ คุณเปลว สีเงิน เลยเอามาฝากให้พิจารณากันเองแล้วกันครับ.... ..ขออนุญาตตัดตอนบ้างส่วนแล้วกันครับ....
...........................................................
...........................................................
............................................
จากจรัญสนิทวงศ์ถึงบันนังสตา ทำ "สำออย" มากนักก็หมั่นไส้นะครับ ผมว่าเรื่อง "ลอบสังหารท่านผู้นำที่ล้มเหลวและน่ารำคาญ" นั้น เอาแต่พอหอมปาก-หอมคอดีกว่า ไม่ต้องมาเถียงให้เมื่อยตุ้มหรอกว่า "จัดฉาก" หรือ "ของจริง" ใครเขาอยาก "แช่งตัวเอง" ก็ปล่อยให้เขาเป็นไปตามอยากก็แล้วกัน.............(ขออนุญาตตัดส่วนที่ไม่เกี่ยวข้องออกครับ..)
เมื่อวันเสาร์..ท่านคงอ่านข่าวแล้วนะครับ "
พันเอกสุทธิศักดิ์ ประเสริฐศรี" ผบ.ฉก.๑ ยะลา ท่านไปเป็นประธานทอดผ้าป่าที่ อำเภอบันนังสตา ยะลา ขากลับถูกโจรก่อการร้ายลอบวางระเบิดกลางถนน แล้วกราดปืนซ้ำ ท่าน "พันเอกสุทธิศักดิ์" เสียชีวิต เพื่อนทหารบาดเจ็บอีก ๕-๖ นาย! เฉย....!
หนังสือพิมพ์ก็ให้ความสำคัญแค่ "ข่าวประดับหน้า"
แล้วชีวิต "นายทหาร" ระดับพันเอกแห่ง "กองทัพไทย" อีกนายหนึ่งก็จะเป็นดั่ง "ชีวิตบนผืนทราย"
เช้าชั่วบ่าย
แค่สายน้ำพลิ้ว ก็เกลี่ย-กลบเม็ดทราย สิ้นความหมาย ไร้ผู้คนสนใจในความเป็นมา และความเป็นไป..ที่..ยิ่งใหญ่
มันก็แค่ "ทรายรองใต้ตีน" ให้ใครต่อใครเหยียบย่ำ โดยไม่สำนึกถึงความอ่อนนุ่ม และเย็นฉ่ำ ใต้เท้านั้น..ว่า มันมาจากไหน?
จาก "เม็ดหนึ่ง" คือ ชีวิตบนผืนทราย ของนายทหารที่ดับสิ้นไป มันก็แค่ตำนานของผืนทราย .....ยิ่งใหญ่..
แต่มีไว้เพื่อให้..คนเหยียบ!?
สังคมไทย มันเป็นสังคม "สอพลออำนาจ" กระหายสตางค์ จึงขาดสติ
สังคมไทย มีเอาไว้ให้คนที่เข้าใจและ "ยอมเสียสละตัวเอง" เพื่อแก้ไขมัน
แก้ไขอะไร?
แก้ไขมิให้ "คนบ้าอำนาจ" ได้ผสมพันธุ์กับพวก "สอพลออำนาจ" เพื่อสร้างและขยาย "เผ่าพันธุ์จัณฑาล" ครอบครองประเทศไทยน่ะซี!
มีระดับ "พันเอก" ท่านหนึ่ง อย่าให้ผมต้องระบุเลยนะครับว่า "ตำรวจหรือทหาร" โทร.มาคุยกับผมเมื่อกี้ พูด..พูด..ท่านก็ลงท้ายว่า
"ต้องการ" ใครซักคน "เป็นที่ระบายความรู้สึกในใจ" น่ะครับ?
และท่านบอกด้วยว่า "เพิ่งขึ้นมาจาก ๓ จังหวัดใต้" และพันเอกสุทธิศักดิ์นั้น ก่อนที่จะลงไปปฏิบัติราชการที่ ๓ จังหวัดใต้ ก็เพิ่งนั่งคุยกันหลัดๆ!
ท่านเจ็บลึก แต่ชายชาติทหาร-ตำรวจ ไม่มีคำว่า "เจ็บปวด" ที่เจ็บลึกก็ในความรู้สึกเปรียบเทียบกับเหตุการณ์ ๒ เหตุการณ์สดๆ ร้อนๆ
แค่จับรถขน "อุปกรณ์ระเบิด" กลางถนน ซึ่งไม่มีใครคาดหมายได้ว่าจะถูกนำไปใช้ฆ่า หมู หมา กา ไก่ หรือมนุษย์คนใด-คนหนึ่งในเมืองไทยนี้
และที่ชัดๆ..ยังไม่มีการระเบิด ยังไม่รู้ว่ารถปลูกสะระแหน่คันนั้น สถานีสุดท้ายจะไปที่ไหน?
และยังไม่มีใครเป็น-ใครตายเลยซักคน
แต่กลับจะเป็น-จะตายกันทั้งเมือง จนเสียงร้องระงมขรมเขรอะ ทั้งจากฝ่ายตำรวจ ฝ่ายรัฐบาล กระทั่งผู้นำฝ่ายข่าวกรอง ต่างกระจองอแงป่าวร้องกันว่า
มันจะมาลอบฆ่าท่านผู้นำของผม..มันจะมาคาร์บอมบ์นายกฯ ทักษิณผู้มีบุญของผม!
แล้วต่างแซ่ซ้องร้องยกเป็นบุญญาบารมีของท่านผู้นำ ที่รอดจากคาร์บอมบ์นั้นมาได้ด้วย "กฤดาธิการ" แห่งท่านโดยแท้!
ด้วยโศกนาฏกรรมจำแลงของสัตว์เมือง ผู้มีการสอพลออำนาจเป็นที่อยู่-ที่อาศัยเยี่ยงหนอนในถังขี้เช่นนี้แหละ แผ่นดินถึงได้แยก-แตกเป็นร่องลึก อันเป็นร่องให้ตรึกอย่างที่จังหวัดน่านขณะนี้
และตราบถึงวันนี้..พรุ่งนี้ด้วยซ้ำ
การคร่ำครวญเรื่องลอบสังหารท่านผู้นำ ก็จะยังถูกฝ่ายอำนาจรัฐ โดยเฉพาะตำรวจชูขึ้นเป็น "วาระระดับชาติ" ถึงขนาด ถ้าชาติขาดผู้นำคนนี้ ..เห็นทีจะอัปรา!ข้ามมาอีกวัน จากวันที่ ๒๔ สิงหา.กับแผนฆ่าผู้นำอันน่าเบื่อหน่าย มาถึงวันที่ ๒๖ สิงหา. นายทหารระดับพันเอก "พ.อ.สุทธิศักดิ์ ประเสริฐศรี" ปฏิบัติภารกิจอยู่ในพื้นที่ ๓ จังหวัดใต้ กับเพื่อนทหารอีกหลายนาย
ถูกฝ่ายตรงข้ามดักถล่มด้วยระเบิดและอาวุธปืนเสียชีวิต
เงียบ...!
ไม่มีฝ่ายตำรวจ ไม่มีฝ่ายทหาร ไม่มีฝ่ายรัฐบาลคนไหน "เจ็บเนื้อ-ร้อนใจ" แทน ไม่มีใครออกมาแซ่ซ้องยกย่องในวีรกรรม
ทั้งที่..นี่คือระเบิดสังหารจริง..ตายจริง....ชายชาติทหารจริง!
ไม่ใช่ "แผนสังหาร" กั้นฉากของซูโม่ตู้แต่อย่างใด
แล้วมีใครกระตือรือร้น "ประชุม ๓ กองทัพ" ฉับพลันบ้าง?
แล้วมีใครระดมสรรพกำลังทั้งสำนักงานตำรวจแห่งชาติ แบ่งทีมทำงาน ๒๔ ชั่วโมงเพื่อค้นหาไอ้มือระเบิดมาดีดไข่ เหมือนอย่างที่ทำกันในกรณี "ลอบสังหารท่านผู้นำ" ของผมบ้าง?
ครับ..เห็นแล้วมันเจ็บลึก ยิ่งเห็นท่าน "พ.อ.สุทธิศักดิ์" ไปทอดผ้าป่าแล้วถูกวางระเบิดเสียชีวิตคาถนน ยิ่งทำให้ผมกระตือรือร้นอยากไปทอดผ้าป่าที่ปัตตานีให้เร็วขึ้น ทหารยังตายได้ แล้วทำไมคนอย่างผมจะตายเพื่อให้ "ท่านผู้นำทักษิณ" อยู่สบาย บ้างไม่ได้เชียวหรือ?
http://www.thaipost.net/index.asp?bk=thaipost&post_date=28/Aug/2549&news_id=129286&cat_id=200วันนี้หรือพรุ่งนี้
...." การสูญเสียย่อมนำมาซึ่งความเจ็บปวดเสมอ...ครับ"...ผมเอง...
