เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน
กันยายน 22, 2025, 02:18:44 PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
ข่าว: เวบบอร์ดอวป.ยินดีต้อนรับสุภาพชนทุกท่าน กรุณาใช้คำสุภาพด้วยครับ
 
   หน้าแรก   ช่วยเหลือ ค้นหา ปฏิทิน เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก  
หน้า: [1]
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ทำอย่างไรดีเรื่องมรดก  (อ่าน 909 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
kengx (นิยมความรุนแรงชั่วคราว)
Full Member
***

คะแนน 27
ออฟไลน์

กระทู้: 417


« เมื่อ: กันยายน 04, 2006, 09:32:37 AM »

ผมเองก็มีปัญหาของปืนบรรพบุรุษครับ ถือโอกาสปรึกษาเลยนะครับ
คือ ผม มีปืนเดี่ยวลูกชอง H and Rสภาพ 70% ยิงไม่ได้เนืองจากหักลำไม่ได้ครับ และ ป4 หาย ซึ่งทราบภายหลังว่าเป็นของทวด โดยเข้าใจมาโดยตลอดว่าเป็นของปู่ ปัจจุบัน ทวด/ปู่ / พ่อ ของผมเสียหมดแล้ว และบรรดาย่าๆ ซึ่งเป็นลูกของทวดไม่ขัดข้องที่จะยกให้ผม ผมได้ขอค้นต้นขั้วที่กองทะเบียนกรมตำรวจครับ เจอว่าทวดรับโอนมา พ.ศ. 2499 จากตำรวจท่านหนึ่ง
และระหว่างจะดำเนินการ กองทะเบียนย้ายไปวังไชยา ผมตามไปที่วัง เจ้าหน้าที่ไม่ยอมสอบทายาท(ชึ่งจริงๆก็ลำบากครับถ้าผมต้องพาคนแก่ 80 up 3 คนไปวังแต่ถ้าจบในวันเดียวก็น่าสนครับ)  เจ้าหน้าที่ให้ผมฟ้องเป็นผู้จัดการมรดก ก็ฟังดูดีครับ แต่เพิ่งถามทนาย เค้าคิด 7000 บาท ผมจึงอยากปรึกษาว่าควรทำอย่างไร และคุ้มไหมถ้าฟ้องเป็นผู้จัดการมรดก เรื่องคุณค่าทางใจคุ้มแน่ครับ แต่คงเข้าใจผมเรื่องความคุ้มตังคุ้มเวลาครับ
บันทึกการเข้า

โลกทุกวัน อยู่ในขั้น กลียุค
ที่เบิกบุก เร็วรุด ถึงจุดสลาย
จนสิ้นสุด มนุษยธรรม ด่ำอบาย
เพราะเห็นกง –จักรร้าย เป็นดอกบัว ฯ
ท่านพุทธทาส
sigsax
Hero Member
*****

คะแนน 206
ออฟไลน์

กระทู้: 1778


ขึ้นลำแล้วลดนก


« ตอบ #1 เมื่อ: กันยายน 10, 2006, 09:44:54 AM »

ขายแล้วเอาเงินมาเล่นปืนพกสั้นไม่ดีเหรอครับ
บันทึกการเข้า

kengx (นิยมความรุนแรงชั่วคราว)
Full Member
***

คะแนน 27
ออฟไลน์

กระทู้: 417


« ตอบ #2 เมื่อ: พฤศจิกายน 16, 2007, 02:35:55 PM »

จนบัดนี้ก็ยังเก็บเอาไว้ครับยังไม่ได้เริ่มทำอะไรทั้งนั้น ขายไม่ได้หรอกครับของบรรพบุรุษ
บันทึกการเข้า

โลกทุกวัน อยู่ในขั้น กลียุค
ที่เบิกบุก เร็วรุด ถึงจุดสลาย
จนสิ้นสุด มนุษยธรรม ด่ำอบาย
เพราะเห็นกง –จักรร้าย เป็นดอกบัว ฯ
ท่านพุทธทาส
wasanami
Hero Member
*****

คะแนน 272
ออฟไลน์

กระทู้: 4804



« ตอบ #3 เมื่อ: พฤศจิกายน 16, 2007, 03:03:13 PM »

จนบัดนี้ก็ยังเก็บเอาไว้ครับยังไม่ได้เริ่มทำอะไรทั้งนั้น ขายไม่ได้หรอกครับของบรรพบุรุษ

คิดถูกแล้วครับ....ของมันมีคุณค่าทางจิตใจครับ  เยี่ยม

ส่วนเรื่องข้อกฏหมายเดี๋ยวคงมีสมาชิกมาช่วยตอบแน่นอนครับ....

ลองถ่ายรูปมาให้ชมหน่อยซิครับ เผื่อว่าจะได้ช่วยกันดูว่าจะบูรณะอย่างไรได้บ้าง....

 Grin
บันทึกการเข้า

มาใช้ dropbox กันเถอะ
https://www.dropbox.com/link/39.XpsLIhKCKt?lk=564ddba31492c671
yod - รักในหลวง ครับ
ความรัก - เริ่ม - จากความรู้สึก หรือ ความคิด กันแน่นะ ..... ประวัติศาสตร์อาจจะย้อนรอยเดิม แต่คนไม่อาจย้อนอดีตได้
Hero Member
*****

คะแนน 1628
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 18173



« ตอบ #4 เมื่อ: พฤศจิกายน 16, 2007, 03:05:26 PM »

เทซีเมนต์อุดซะ หรือ  ปิดปากรูเสีย
ทำให้สิ้นสภาพการใช้
แม้จะไม่ถูกต้องในความเป็นจริง ซึ่งต้องขออนุญาต
แม้จะถูกตำรวจแจ้งข้อหาบ้าง
แต่ศาลทั้งก็อยู่ในดุลยพินิจ
เคยมีฎีกาออกมา  ลองค้นหาครับ....



มาตรา 11 ใบอนุญาตให้มีอาวุธปืนไว้เพื่อเก็บ ให้ออกได้สำหรับอาวุธ ปืนที่นายทะเบียนเห็นว่าชำรุดจนใช้ยิงไม่ได้
หรืออาวุธปืนแบบพ้นสมัย หรือ อาวุธปืนซึ่งได้รับเป็นรางวัลจากการแข่งขันยิงปืนในทางราชการ
 
  มาตรา 12 อาวุธปืนซึ่งได้รับอนุญาตให้มีไว้เพื่อเก็บนั้น ห้ามมิให้ยิง และห้ามมิให้มีเครื่องกระสุนปืนไว้สำหรับอาวุธปืนนั้น
  
  มาตรา 23 ใบอนุญาตสำหรับอาวุธปืนหรือเครื่องกระสุนปืนตามความใน ส่วนนี้จะออกได้แต่ตามประเภทและมีกำหนดอายุ ดังต่อไปนี้
    (1) ใบอนุญาตให้ทำให้ออกได้เฉพาะสำหรับทำดินปืนมีควันสำหรับ ใช้เองและเฉพาะผู้ได้รับใบอนุญาตให้มี และใช้อาวุธปืน
         ซึ่งได้ดินปืนมีควัน  มีอายุตลอดที่ผู้นั้นมีใบอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนนั้นอยู่
    (2) ใบอนุญาตให้ซื้อ มีอายุหกเดือนนับแต่วันออก
   (3) ใบอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืน มีอายุ ตลอดเวลาที่ผู้รับใบอนุญาตเป็นเจ้าของอาวุธปืนนั้น
   (4) ใบอนุญาตให้มี และใช้อาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนชั่วคราว มีอายุหกเดือนนับแต่วันออก
   (5) ใบอนุญาตให้สั่ง หรือนำเข้า มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันออก
   (6) ใบอนุญาตให้มีอายุปืนไว้เพื่อเก็บ มีอายุตลอดเวลาที่ผู้รับใบ อนุญาตมีอาวุธปืนนั้นไว้เพื่อเก็บ
   (7) ใบอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัวมีอายุหนึ่งปีนับแต่วันออก



                                            
บันทึกการเข้า

..สิ่งสำคัญจึงไม่ได้อยู่ที่ว่า...วันนี้เขาอยู่หรือจากไป
สำคัญที่ว่า...ช่วงที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน
ขอให้มีความทรงจำที่ดี...ก็เพียงพอแล้ว
อย่างน้อย เราก็ยังมีอะไรดีดีให้นึกถึง
และยิ้มให้ความทรงจำนั้นได้ ...

..กรอบใดกักขังแค่กาย แต่ใจอย่าหมายกั้นได้
โซ่ตรวนรัดรึงตรึงไว้  แต่ใจนั้นใฝ่เสรี..
หน้า: [1]
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.4 | SMF © 2011, Simple Machines Valid XHTML 1.0! Valid CSS!
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.058 วินาที กับ 21 คำสั่ง