กรรมที่ทำกับ สุนัข
สุนัข เป็นเป้านิ่งเพื่อน ๆ ค่ะถ้าเพื่อน ๆ เป็นคนคนหนึ่งที่ชอบความสนุก แต่การกระทำความสนุกขอ งเพื่ อน ๆ อาจจะลืมคิดถึงความเป็นปวดของคนอื่น ๆ หรือสัตว์อื่น ๆ เพื่อน ๆ ต้องลองมาดูกันน่ะค่ะว่า อะไรเกิดขึ้นกับอะไร แต่จะเกี่ยวกับเราหรืิอไม่นั้นเพื่อน ๆ ต้องลองดูเองน่ะค่ะ เพราะเรื่องนี้ก็จะบอกเพื่อน ๆ ไม่ได้เหมือนกันน่ะค่ะว่าเกี่ยวหรือไม่ เราลองมาดูดีกว่าค่ะ ว่า เค้าเอา
สุนัข เป็นเป้านิ่ง มันคืออะไรกันน่ะ
เพื่อน ๆ ทุกคนคงจะมีนิสัยที่ว่า รักสัตว์ กันบ้างน่ะค่ะ และสัตว์ทั่ว ๆ ไปที่เพื่อน ๆ รักกันก็ต้องมี สุนัข บ้างนั่นแหละค่ะ แต่ทำไมเค้าถึงได้นำ
สุนัข เป็นเป้านิ่ง กันน่ะเริ่มดีกว่า เรื่องก็มีอยู่ว่า
มีครอบครัวอยู่หนึ่งครอบครัว ซึ่งมีคนอาศัยอยู่ด้วยกัน 4 คน คือ พ่อ แม่ ลูกสาว และน้าชาย ซึ่งทั้ง 4 คนนี้รักกันมากยิ่งแม่กับน้าชาย เป็นพี่น้องที่รักกันมาก และน้าชายก็รักหลานสาวคนนี้มาก ๆ เช่นกัน แต่สิ่งที่น้าชายได้สอนหลานสาวในบางเรื่องเป็นสิ่งที่ไม่ดี แต่หลานสาวซึ่งยังเด็กอยู่ก็ไม่รู้ประสาอะไรกับเค้า น้าชายบอกให้่ทำอะไรก็ทำตามทุก ๆ อย่าง บ้านที่ทั้ง 4 คนอยู่นี้เป็นบ้านที่ออกไปแถบชนบท ซึ่งก็มีอาชีพทำนา, ทำสวนอะไรกันทำนองนั้น ชีวิตของทั้ง 4 คนก็ดำเนินกันไปเรื่อย ๆ คือเช้าตื่นมาก็เข้าสวน เข้านา น้าชายก็มีหน้าที่ส่งหลานสาวที่โรงเรียน ชีวิตก็เป็นแบบนี้เรื่อย ๆ จนมาถึึงวันหนึ่ง ซึ่งเป็นวันที่หลานสาวดีใจมาก เพราะเป็นวันปิดเทอม ซึ่งเมื่อปิดเทอมน้าชาย กับหลานสาวก็จะพากันเข้าไปเที่ยวแถวป่าที่อยู่ระแวกบ้าน หรือไม่ก็เข้าทุ่งไปไกล ๆ กันสองคน แต่วันนี้เป็นวันที่โชคร้ายที่สุดของ สุนัข ตัวหนึ่ง เป็นเพราะอะไรเรามาดูกันต่อน่ะค่ะ
ในวันหยุดวันนี้ น้าชายก็ได้พาหลานสาวสุดที่รักเข้าไปเที่ยวตามทุ่งต่าง ๆ เช่นเคย ขณะที่ทั้งคู่เดินทางไปนั่นเอง น้าชายและหลานสาวได้พบกับ สุนัข ตัวหนึ่งซึ่งได้นอนอยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ สุนัข เห็นทั้งคู่เดินมาก็ดีใจ เพราะจริง ๆ แล้วสุนัข เคยเจอกับทั้งคู่บ่อยมากอยู่แล้ว เรียกว่าถ้าน้าชาย หรือหลานสาวเรียก สุันัข ตัวนั้นก็เข้ามาหา วันนี้ก็เช่นกันน้าชายได้เรียก และสุนัขก็เข้าไปหา และทั้งคู่ก็ได้พาสุนัขเดินเล่นเข้าไปในทุ่งต่าง ๆ ด้วย พอมาถึงที่ต้นไม้ใหญ่อีกต้น น้าชายได้เกิดความคิดที่พิเรนขึ้น นั้นก็คือ
เค้าได้อุ้มสุนัขขึ้นแต่เค้าได้นำเชือกมัดที่คอของสุนัข และนำสุนัขไปแขวนไว้กับกิ่งไม้ เท่านั้นยังไม่พอ เค้ายังหากระป๋องมาผูกเชือก และมัดไว้ที่หางของสุนัขอีก อ้อ! น้าชาย และหลานสาวชอบเล่นปืนผาหน้าไม้ด้วย เมื่อน้าชายเค้าทำเป้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว คราวนี้ก็ถึงเวลาของสุนัขแล้ว นั่นคือ สุนัข เป็นเป้านิ่ง แล้ว เมื่อทุกอย่างเตียมพร้อมเรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่ก็เริ่มบรรเลงกันเลย คือน้าชายจะสอนให้หลานสาวยิงให้โดนกระป๋องที่ผูกไว้กับหางของสุนัข เมื่อเป็นเช่นนั้นสุนัขก็เริ่มมีอาการกลัว แต่ทั้งคู่ยังคงทำต่อไปเรื่อย ๆ จนมาถึงกระสุนลูกสุดท้า่ยที่น้าชายเป็นคนยิง แต่มันไม่เป็นเช่นนั้น เพราะ
กระสุนพลาดไปโดนขาของสุนัขตัวนั้น จนมันร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดเป็นที่สุด
ทั้งคู่ก็รีบนำมันลงจากเชือก และทั้งคู่ก็จากไป แต่เรื่องยังไม่จบเช่นนั้น เมื่่อมาถึงบ้านหลานสาวได้ลืมของไว้ที่ใต้ต้นไม้ที่ทั้งคู่ยิงสุนัข ระหว่างเดินทางไปนั้นหลานสาวได้เจอสุนัขตัวนั้น มันได้เดินลากขาตัวเองมาจนถึงใต้ต้นไม้ใหญ่ที่มันนอนอยู่ หลานสาวได้หยุดดูและสุนัขตัวนั้นก็มองหน้า และน้ำตาไหล หลานสาวก็ได้รีบกลับไปที่บ้านเพื่อที่จะให้น้าชายนำรถมอเตอร์ไซค์พาสุนัขตัวนั้นไปหาหมอ และหลานสาวก็ได้ดูแลเลี้ยงดูสุนัขจนทุกวันนี้ แต่เรื่องยังมีต่อน่ะค่ะ
เมื่อหลานสาวเรียนจบ และได้ทำงานเค้าก็ได้มาเที่ยวบ้าน พอดีว่ามีงานบั้งไฟ สองน้าหลานก็พากันไปดูงานด้วยเหมือนเดิม แต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับพวกเค้าทั้งคู่นั้นคือ มีบั้งไฟกระบอกหนึ่งที่เค้ายิงแล้วไม่ขึ้นฟ้า แต่กลับพุ่งมาใส่คนทั้งคู่
ผลทำให้น้าชายขาด้านซ้ายขาดทันที และหลานสาวเกิดอาการแก้วหูแตกไปข้างหนึ่ง เมื่อเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นทั้งคู่ จึงคิดถึงเรื่อง การกระทำที่นำ สุนัข เป็นเป้านิ่ง ขึ้นมาทันที จากนั้นทั้งคู่ก็ไม่จับปืนกันอีกเลย และทุกวันนี้ทั้งคู่ก็พยายามทำบุญ เพราะเค้าคิดว่า
สิ่งที่เค้าทำนั้นมันเป็นบาป และกรรมก็ได้ตามมาให้ทั้งคู่ได้รับแล้ว
เพื่อน ๆ เห็นไหมค่ะว่าคนเราถ้าทำบาป ก็จะต้องรับกรรมจากบาปที่เรากระทำ ถ้าให้ดีเรามาทำแต่ความดีกันดีกว่าน่ะค่ะ เพื่อว่าเราจะได้มีชีวิตที่ดี ๆ กันยังไงหล่ะค่ะ
ที่มาจาก http://khonsin.blogspot.com/2010/01/blog-post.html
