๑. ชิ้นส่วนใดที่จะชำรุดก่อนเพื่อน และในจำนวนกระสุนประมาณกี่นัด (เผื่อมีโอกาสสำรองอะไหล่)
๒. ปืนแบบ m.1911 full side ปัจจุบันยังเหมาะหรือไม่ สำหรับการพกพาเป็นปืนหลักสำหรับงาน "ป้องกัน" เพื่อการเดินทางไปในที่ต่างๆ ที่ไม่เคยไป ทั่วประเทศ โดยทางรถยนต์
๓. ต่อเนื่องจากข้อ ๒. หากต้องเป็นใช้เป็นปืนหลักสำหรับงาน "ปะทะยืดเยื้อ" ยังคงไหวมั้ย (เรื่องบรรจุกระสุนน้อย อาจพกแม็กอะไหล่ไปด้วยหลายตัว)
วัตถุประสงค์สำหรับคำถามนี้ เพื่อประเมินสภาพความพร้อมของ series 70 .45 ที่ผมมีอยู่ เนื่องจากผมยังไม่มี 9 ลูกดก และยังไม่อยากจัดหาเพิ่มในอนาคตอันใกล้ครับ
ขอบพระคุณทุกท่านสำหรับความคิดเห็นครับ
ข้อ 1 ชิ้นส่วนที่เสียง่ายสุดในความเห็นส่วนตัวผมน่าจะเป็นพวกสปิงและเซียร์
ยิ่งถ้านำไปปรับแต่งให้ไกเบาๆ แต่ถ้าปืนเดิมๆผมว่ายากที่จะเสียครับ
เพราะเคยยิงปืน 1911 เก่าๆมาหลายกระบอกก็ยังใช้งานได้ดีอยู่ครับ
ข้อ 2 ผมว่ายังเหมาะครับ และเท่าที่รู้จักกับเพื่อนๆพี่ๆ ที่ใช้ปืน 1911 ไม่เคยพบใครพกแม็กเดียวสักคนครับ
ต้องมี 3-4 แม็ค ขึ้นแทบทุกคน หรือแม้แต่ปืน 9 ลูกดก ก็ไม่ต่ำ 3 แม็คกันทั้งนั้นครับ ที่น่าห่วงกว่าคือ
การพกพาแบบใดใช้งานในรถได้สะดวก รองลงมาคือการเข้าด่านตรวจครับ ผมชอบไปเที่ยวภาคเหนือกับครอบครัวตามชายแดนต่างๆ
ด่านตรวจระหว่างทางเยอะมาก แต่กลับอุ่นใจเมื่อมีด่านนะครับรู้สึกปลอดภัยเมื่อมีท่าน จนท ทหาร ตำรวจ คอยดูแลประชาชนครับ
ข้อ 3 ตอบตามข้อสองเลยครับ ผมมีทั้ง 9 ลูกดก .45 ลูกดกและลูกน้อย(แถวเดี่ยว)
ผมก็มั่นใน .45 แถวเดี่ยว ธรรมดานี้แหละครับ ด้วยความเป็นธรรมชาติในการยิง
และความคุ้นเคยในการใช้ใช้งานฝึกซ้อมครับ
