เม้าท์แตกเรื่องญี่ปุ่นในมุมที่คุณไม่รู้!

[เบิ้ม]

ญี่ปุ่นเป็นประเทศน่ารักๆ ที่ทำให้เราเซอร์ไพร์ซในรายละเอียดและเรื่องแปลกๆ เสมอ! รู้หรือไม่ว่า สังสรรค์กับชาวญี่ปุ่นต้องดื่มเบียร์เท่านั้น หรือห้ามแตะตู้เย็นและเดินเข้าครัวของเพื่อนชาวญี่ปุ่น ห้ามไปบ้านเพื่อนญี่ปุ่นถ้าเขาชวนว่า ′เที่ยวบ้านฉันสิ′ เรื่องชวนสนเท่ ที่เป็นแง่มุมเล็กๆ ของวัฒนธรรมญี่ปุ่นเหล่านี้ อยู่ในหนังสืออ่านสนุก "Japan Gossip เม้าท์ญี่ปุ่นให้คุณยิ้ม"



"Japan Gossip เม้าท์ญี่ปุ่นให้คุณยิ้ม" เป็นหนังสือเล่มล่าสุด ของผู้ที่เครซี่ญี่ปุ่น นักเดินทาง นักท่องเที่ยว และผู้ที่ต้องการเข้าใจแง่มุมเล็กๆ น้อยๆ กระจุกกระจิกของวัฒนธรรมญี่ปุ่นต้องหามาอ่าน หนังสือเล่มนี้กลั่นออกมาจากประสบการณ์นักเขียนสาว "เกตุวดี" ที่ไปเรียนญี่ปุ่นตั้งแต่อายุเพียง 17 ปี และไปอยู่ยาวนานถึง 8 ปี ด้วยวัยอันเยาว์ในการมองโลกต่างวัฒนธรรม และความเป็นคนช่างสังเกตของเกตุวดี หนังสือเล่มนี้จึงเป็นหนังสือที่อ่านสนุก เพลิดเพลิน เหมือนนั่งฟังเพื่อนเม้าท์เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยแบบญี่ปุ๊น ญี่ปุ่นให้ฟัง

"ประชาชาติธุรกิจออนไลน์" พาไปงานเปิดตัวหนังสือ "Japan Gossip เม้าท์ญี่ปุ่นให้คุณยิ้ม" ที่ร้านหนังสือคิโนะคูนิยะ สยามพารากอน โดยมี "อรรถ บุนนาค" นักเขียนลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ผู้เชี่ยวชาญวัฒนธรรมญี่ปุ่น มาชวน "เกตุวดี" ร่วมพูดคุยทุกเรื่องราวของความเป็นญี่ปุ่น ตั้งแต่อุปนิสัยใจคอ อากัปกิริยา วัฒนธรรมการกิน-ดื่ม ไปจนถึงความแตกต่างทางวัฒนธรรมของญี่ปุ่น ที่เรียกเสียงฮาได้เกือบตลอดการพูดคุยเปิดตัวหนังสือเล่มนี้ มาลองฟังความแปลกและน่ารักของญี่ปุ่น ที่เป็นส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้กัน


กฎเหล็ก-ดื่มเบียร์เท่านั้น

เกตุวดี เล่าว่า ญี่ปุ่นมีกฎเหล็กในการเข้าร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์ตามร้านอาหาร โดยหากไปถึงร้านแล้วเครื่องดื่มเพียงชนิดเดียวที่ต้องสั่งคือ "เบียร์" เท่านั้น และตามมารยาทและวัฒนธรรมญี่ปุ่นทุกคนต้องรอส่งเสียง "คัมไป" (แปลว่า "ชนแก้ว") และยกดื่มพร้อมๆ กันเท่านั้น ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดๆ ก็ต้องรอยกแก้วพร้อมกันเท่านั้น

นักเขียนสาวเล่าว่า เพื่อนของเธอเคยบอกเหตุผลไว้ว่า ที่ต้องสั่งเครื่องดื่มเป็นเบียร์เท่านั้น เพราะหากสั่งเครื่องดื่มประเภทค็อกเทล หรืออื่นๆ ที่ต้องชงและใช้เวลานานจะทำให้คนอื่นรอ (คนญี่ปุ่นขี้เกรงใจมาก) จึงต้องสั่งเบียร์ที่เสิร์ฟได้ทันทีพร้อมๆ กัน แต่ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้ดื่มอย่างอื่น เพราะแก้วที่ 2 ใครใคร่สั่งอะไรดื่มนั้น ก็แล้วแต่รสนิยม

"ประสบการณ์ครั้งหนึ่งในร้านอาหารที่มีงานเลี้ยงกับชาวญี่ปุ่น ด้วยความไม่รู้ดิฉันสั่งน้ำสับปะรดปั่น ทุกคนก็ต้องรอ ในแก้วของทุกคนเป็นเบียร์ฟองหนาๆ นุ่มๆ น่ายกดื่มมากๆ แต่ต้องรอสับปะรดปั่นของดิฉันคนเดียว แต่ก็ไม่มีใครว่าอะไร เพราะคนญี่ปุ่นอดทนมาก นั่งรอจนกว่าน้ำของเราจะมา ไม่มีใครยกแก้วเลย พอแก้วเรามาทุกคนก็มองเหมือนว่า...อืมมม แก้วนี้นี่เอง จากนั้นเราถึง คัมไป!" เกตุวดีเล่า


"อรรถ บุนนาค" (ซ้าย) "เกตุวดี" (ขวา)


ห้ามไป! ถ้าถูกชวนว่า"เที่ยวบ้านฉันสิ"

อรรถ บุนนาค ร่วมเล่าประสบการณ์ว่า หากเพื่อนคนญี่ปุ่นชวนว่า ′วันหลังมาเที่ยวบ้านนะ′ มันไม่ได้หมายความตามนั้น! เพราะตนเคยเข้าใจผิด เห็นว่าบ้านเพื่อนคนญี่ปุ่นอยู่ใกล้สถานีรถไฟ จึงแวะไปที่บ้านเพื่อนตามคำชวน แต่พอเคาะประตูแล้วเขามาเปิด เขาจะตกใจมากๆ ถือว่าเสียมารยาทมากๆ สำหรับคนที่นั่น

ดังนั้น การชวนไปเที่ยวบ้านครั้งเดียว ไม่ได้หมายความว่าไปบ้านได้ทันที !

เกตุวดีแนะว่า ตามวัฒนธรรมญี่ปุ่นต้องรอให้เพื่อนชาวญี่ปุ่นคนที่เคยเอ่ยปากชวนครั้งแรก มาย้ำอีกครั้ง โดยพูดว่า "มาเที่ยวบ้านฉันสิ จริงๆ นะ" เสียก่อน ถึงจะเป็นการอนุญาตอย่างไปเที่ยวบ้านอย่างเป็นทางการนั่นเอง หรือพูดง่ายๆ ว่าวลี "จริงๆ นะ" ซึ่งเพิ่มมาต่อท้ายคือ ใบผ่านของจริง

นอกจากนี้ ยังมีเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่บ่งบอกว่า คนญี่ปุ่นให้ความสนิทสนมกับใครยากมาก หรือบางครั้งอาจใช้เวลานาน โดยเกตุวดีอธิบายว่า ปกติคนญี่ปุ่นจะต้องพูดลงท้าย "ครับ/ค่ะ" เพื่อความสุภาพเสมอ และเธอก็ทำเช่นนั้นตลอดกับครอบครัวชาวญี่ปุ่นที่เธออาศัยอยู่ด้วย กระทั่ง 7 ปีผ่านไป ครอบครัวชาวญี่ปุ่นที่เธออยู่ด้วย ถึงมาบอกเธอว่า ไม่ต้องพูดครับ/ค่ะแล้วนะ เป็นเหมือนการอนุญาต และบอกได้ว่า เขาให้ความสนิทสนมแล้ว แต่ก็จนเวลาผ่านไปนานมาก เธอถึงได้ยินคำนี้

ส่วนอีกวัฒนธรรมญี่ปุ่นที่สามารถบอกได้ว่า เขาให้ความสนิทสนมเรามากแค่ไหนคือ การได้รับเชิญไปงานแต่งงาน เพราะชาวญี่ปุ่นจะชวนเฉพาะคนสนิทสนมเท่านั้นไปงานแต่งงานของเขา


"ตู้เย็น"-"ครัว" 2 สิ่งต้องห้ามชาวญี่ปุ่น

อรรถ เล่าเกร็ดที่น่าสนใจอีกว่า หากได้ไปบ้านเพื่อนคนญี่ปุ่นแล้ว ก็ไม่ได้หมายความว่า ไปได้ในทุกพื้นที่ของบ้าน โดยเฉพาะ "ตู้เย็น" อย่าได้ไปแตะต้อง!  หรือ "ห้องครัว" อย่าได้ย่างกรายเข้าไป! เนื่องจากชาวญี่ปุ่นคิดว่า การเปิดตู้เย็น หรือมองดูว่าบ้านเขามีอะไรกินบ้าง มีอะไรแช่ไว้บ้างเป็นเรื่องที่ต้องสงวน ดังนั้น หากไปบ้านใคร ต้องรอเขาเสิร์ฟ อย่าได้เปิดหาน้ำดื่มเองเป็นอันขาด เพราะเสียมารยาทอย่างแรง! ส่วนห้องครัวยิ่งต้องระวัง เพราะหากไปกินข้าวบ้านเพื่อนญี่ปุ่น แล้วอยากช่วยล้างจาน หรือหยิบจับอะไร ไม่ควรทำอย่างยิ่ง เพราะถือเป็นการเสียมารยาท เรียกได้ว่า ห้องครัว เป็นพื้นที่ต้องห้ามอีกพื้นที่ด้วยเช่นกัน

อรรถเสริมว่า เรื่องนี้ซีเรียส เพราะกระทั่งป้าของตนซึ่งเป็นชาวญี่ปุ่น ยังไม่ยอมให้แม่ของเขาเข้าครัว หรือหยิบจับอะไรในครัวบ้านป้าเลย และจำเป็นอย่างมากที่เราต้องเคารพ


จริตหญิงญี่ปุ่นเป็นที่ 1 ในโลก

เกตุวดี เล่าว่า เธอได้เขียนเกี่ยวกับจริตผู้หญิงญี่ปุ่นในหนังสือเล่มนี้ด้วย เพราะผู้หญิงญี่ปุ่นไม่เหมือนชาติใดในโลก พวกเธอน่ารักเฉพาะแบบ หรือเรียกได้ว่า "แอ๊บแบ๊ว" โดยเฉพาะเมื่ออยู่ใกล้ชายที่เธอชอบ สาวญี่ปุ่นต้องทำตัวน่ารักเสมอ พยักหน้ารับฟังสิ่งที่ผู้ชายพูด ทำตาโตๆ เสียงแหลมกว่าปกติหนึ่งระดับหากคุณกับผู้ชายที่หมายปอง ทั้งยังมีท่าไม้ตายเป็น การช้อนตามอง เวลายื่นของให้ หรือใกล้ชิดกัน ที่สำคัญคือ ผู้หญิงญี่ปุ่นหากพูดคุยกับชายที่ชอบนั้น ห้ามมีความเห็นต่างๆ ต้องคอยเออออและรับฟัง

อรรถ เห็นด้วยกับประเด็นนี้ และสำหรับเขาแล้วคิดว่า จริตผู้หญิงญี่ปุ่นเป็นที่ 1 ในโลก ในวัฒนธรรมญี่ปุ่นมีการบอกสอนกันมาให้ผู้หญิงต้องอยู่ในตำแหน่งต่ำกว่าผู้ชาย อย่างเช่น การเห็นด้วย เออออ รับฟังผู้ชายเสมอ หรือต้องเดินตามผู้ชาย ห้ามเดินนำ และหากออกเดทกับผู้ชายที่ตัวไม่สูง ผู้หญิงห้ามใส่ส้นสูงเด็ดขาด ผู้หญิงญี่ปุ่นเชื่อว่า ต้องทำตัวน่ารักๆ ให้ผู้ชายเอ็นดู เรียกได้ว่าในวัฒนธรรมญี่ปุ่นมีการสอน "วิชาแบ๊ว" กันมา

อรรถ เพิ่มเติมว่า ผู้หญิงญี่ปุ่นคิดอย่างถี่ถ้วนเรื่องความงามของตัวเอง โดยเฉพาะเมื่อพบผู้ชายที่ชอบ ผู้หญิงญี่ปุ่นซึ่งเป็นเพื่อนของตนบางคนเล่าว่า กระดาษสีขาวเป็นอาวุธอย่างหนึ่งของหญิงญี่ปุ่นที่จะทำให้เธอเปล่งประกายขึ้น เพราะพวกเธอใช้กระดาษสีขาวเป็นเหมือนรีเฟล็กซ์ให้กระทบไฟส่องหน้าของเธอให้ดูสวยขึ้นอีกนิด หรือหากเป็นดาราหญิงญี่ปุ่น ก็ถึงกับต้องมี "ไฟส่วนตัว" เมื่อไปถ่ายทำออกรายการโทรทัศน์ โดยไว้ใช้ส่องหน้าตัวเองให้สว่างและสวยเจิดจรัสขึ้นมาอีกในที่สาธารณะ!





ชายญี่ปุ่น "ต้องแมน" เท่านั้น!

เกตุวดี เล่าว่า วัฒนธรรมญี่ปุ่นมักให้ผู้ชายเป็นคนนำ เพราะฉะนั้นผู้ชายต้องแมนมากๆ ถึงขนาดไม่สามารถช่วยผู้หญิงถือกระเป๋าได้ เพราะชายญี่ปุ่นรุ่นเก่าๆ เชื่อว่า การช่วยผู้หญิงถือสัมภาระและกระเป๋าเป็นการแสดง "ความอ่อนแอ" ออกมา โดยในปัจจุบันเริ่มมีผู้ชายญี่ปุ่นรุ่นใหม่เรื่องเปลี่ยนไปบ้าง คือช่วยผู้หญิงถือของ แต่ก็ยังเป็นส่วนน้อยมากๆ หรืออีกเหตุการณ์หนึ่งคือ มีชายไทยไปจีบสาวญี่ปุ่น โดยการทำผัดไทยใส่กล่อง ห่อเป็นเบนโตะสวยงามไปให้ หญิงชาวญี่ปุ่นถึงกับตกใจมาก และตัดใจเลิกคบไปเลย ทั้งที่ความสัมพันธ์กำลังดี ที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะ หญิงญี่ปุ่นคิดว่า ชายไทยคนนี้น่าสงสัย และดูไม่แมนเสียเลย มาทำกับข้าวและห่อเบนโตะที่เป็นเรื่องของผู้หญิงทำไมกัน!

ดังนั้น เมื่อชายญี่ปุ่นไม่ช่วยผู้หญิงถือของ หรือไม่ช่วยผู้หญิงทำงานบ้านจึงเป็นเรื่องธรรมดามากๆ ของสังคมญี่ปุ่น

นอกจากนี้ นักเขียนสาวยังให้เกร็ดเล็กๆ ว่า ชายญี่ปุ่นมักกันคิ้วเสมอ เพราะที่ร้านตัดผมจะกันให้ ซึ่งไม่สามารถวัดได้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นชายแท้หรือไม่ นอกจากนี้ ผู้ชายญี่ปุ่นยังชอบแฟชั่น ชอบแต่งตัวซึ่งไม่สามารถวัดได้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นชายแท้หรือไม่เช่นกัน และอันที่จริงแล้วเกย์ชาวญี่ปุ่นมักแต่งตัวแมนมากเสียด้วย ดังนั้นการแต่งกายของชายญี่ปุ่นไม่สามารถบอกได้


"กลิ่น" เป็นเรื่องแสนเซ้นท์ซิทีฟ

อรรถเล่าเกร็ดว่า ชาวญี่ปุ่นเซ้นท์ซิทีฟและระมัดระวังเรื่อง "กลิ่น" มากๆ เนื่องจากส่วนหนึ่งคนญี่ปุ่นมีจิตสาธารณะสูงจึงเกรงใจคนรอบข้างในสังคมเสมอ แม้เรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่มีวัฒนธรรมและผลิตภัณฑ์บางอย่างของญี่ปุ่นที่สะท้อนว่า ชาวญี่ปุ่นเห็นเรื่องนี้สำคัญมากๆ คือ การออกผลิตภัณฑ์กำจัดกลิ่นเฉพาะ ที่คนญี่ปุ่นเรียกว่า "กลิ่นลุง" หรือที่ อรรถอธิบายว่า เป็นกลิ่นของผู้ชายสูงอายุซึ่งปะปนด้วยกลิ่นเหงื่อ ในทำนองว่าไม่ดูแลตัวเอง และมีคนบริโภคผลิตภัณฑ์กำจัด "กลิ่นลุง" นี้ด้วย

ด้านเกตุวดี เสริมว่า เพื่อนของเธอที่เป็นชาวญี่ปุ่นซึ่งต้องทำงานพูดคุยกับลูกค้า ถึงกับไม่กินอาหารที่มีกลิ่นแรงอย่าง กระเทียม ผักชี กิมจิ และอื่นๆ ล่วงหน้าถึง 2 วัน เพราะกลัวว่ากลิ่นเหล่านั้นจะออกมาทางลมหายใจ ส่วนอีกหนึ่งสิ่งที่ชาวไทยต้องจดจำ หากทำอาหารให้เพื่อนญี่ปุ่นกินคือ ต้องแยก "ผักชี" ออกจากอาหารทุกชนิด ถ้าจะใส่เอาไว้ทีหลัง  เพราะชาวญี่ปุ่นไม่ชอบผักชี เขาบอกว่า "กลิ่นแรง" นั่นเอง




งานเปิดตัวหนังสือ "Japan Gossip เม้าท์ญี่ปุ่นให้คุณยิ้ม" จึงเต็มไปด้วยประเด็นยิบย่อยให้ได้หัวเราะตลอดรายการ เมื่อสองกูรูญี่ปุ่นมาเจอกัน จนทั้งสองคนต่างลงความเห็นว่า แค่เฉพาะเรื่องเล็กๆ อย่างเกร็กการจีบหนุ่ม-สาวญี่ปุ่นก็น่าจะเขียนได้อีกเล่มหนึ่งแล้ว!

หา "Japan Gossip เม้าท์ญี่ปุ่นให้คุณยิ้ม" มาอ่านเถอะ จะได้ยิ้มหัวไปด้วยกัน

http://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1400504723



ถูกใจเลย คอเบียร์  

[เบิ้ม]

แต่ทำไมบางที เดิมตามต้อยๆๆ เข้าบ้านกันง่ายๆ 

ในครัวก็ไม่เห็นจะเกรงใจ ซิงล้างจาน โต๊ะอาหาร มันอีรุงตุงนังไปหมด 

เห็นด้วยเรื่ิองแอ๊บแบ๊ว....มันทุกอิริยาบท ตลอดเวลาเลย     

[Southlander]

แต่ทำไมบางที เดิมตามต้อยๆๆ เข้าบ้านกันง่ายๆ 

ในครัวก็ไม่เห็นจะเกรงใจ ซิงล้างจาน โต๊ะอาหาร มันอีรุงตุงนังไปหมด 

เห็นด้วยเรื่ิองแอ๊บแบ๊ว....มันทุกอิริยาบท ตลอดเวลาเลย     

ถึงว่าหนวกหูตลอดปฏิบัติการ อิไตๆๆ กิโมจิๆๆ  จะพูดไปทำไมนักหนา รำคาญ

[Pandanus]

อืมมมม....

คนมาการันตีคำนิยม....ดักแร้วตาเดียวได้ตัวเลยแหละคนนี้

[เบิ้ม]

เรียบร้อยจริง ต้องเงียบๆใช่มั้ยครับพี่ดุล

อืมๆๆๆ ........ นี่ไรแหกปากทั้งเรื่อง 55

[Ghostreporting]

เท่าที่อ่านแล้วปวดตับ ขั้นตอนอะไรยิบย่อยเคร่งเกินจนเป็นหุ่นยนต์ไม่ไหว แต่ถ้าในหนังละ กี่เรื่องๆบ่ยั่น

[Pandanus]

เกลียดจริง ๆ เลย เริ่มต้นพอแตกต่างหลากหลายมั่ง

พอเดินเรื่องสักสิบนาที เข้าขั้นตอนมาตรฐานทันที....แล้วบล็อกเดียวกันทุกเรื่อง

ชอบเล่นกันจริง ไอ้มะระยางแตกกิ่งนั่น กับอีกตัว กรม ๆ รี ๆ  เท่า ๆ หัวแม่มือยาวสักสองนิ้วนั่นน่ะ  มีสายไฟด้วย

[SillyOldMan]

เกลียดจริง ๆ เลย เริ่มต้นพอแตกต่างหลากหลายมั่ง

พอเดินเรื่องสักสิบนาที เข้าขั้นตอนมาตรฐานทันที....แล้วบล็อกเดียวกันทุกเรื่อง

ชอบเล่นกันจริง ไอ้มะระยางแตกกิ่งนั่น กับอีกตัว กรม ๆ รี ๆ  เท่า ๆ หัวแม่มือยาวสักสองนิ้วนั่นน่ะ  มีสายไฟด้วย

ต้องลองครับพี่ มันส์สะแด่วเลยนะเออ 

[เบิ้ม]

คุยไรกันอ่ะ............

[SillyOldMan]

คุยเรื่องมะระแตกกิ่ง กับ ไข่พันธุ์ใหม่....อาหารเพื่อสุขภาพทั้งนั้นครับ 

[เบิ้ม]

คุยเรื่องมะระแตกกิ่ง กับ ไข่พันธุ์ใหม่....อาหารเพื่อสุขภาพทั้งนั้นครับ 

ไข่สั่น มันต้องมาจากของแถมรองเท้านักเรียน สมัย20ปีก่อนแน่ๆครับ ผมจำได้ มันมีแถมมา     

[แปจีหล่อ]

เกลียดจริง ๆ เลย เริ่มต้นพอแตกต่างหลากหลายมั่ง

พอเดินเรื่องสักสิบนาที เข้าขั้นตอนมาตรฐานทันที....แล้วบล็อกเดียวกันทุกเรื่อง

ชอบเล่นกันจริง ไอ้มะระยางแตกกิ่งนั่น กับอีกตัว กรม ๆ รี ๆ  เท่า ๆ หัวแม่มือยาวสักสองนิ้วนั่นน่ะ  มีสายไฟด้วย

ต้องลองครับพี่ มันส์สะแด่วเลยนะเออ 

เคยโดนมาแล้วว่างัืนเหอะ

[carrera]

4564  ครับ น่าสนใจ

[Southlander]

เรียบร้อยจริง ต้องเงียบๆใช่มั้ยครับพี่ดุล

อืมๆๆๆ ........ นี่ไรแหกปากทั้งเรื่อง 55

ไปตามอารมณ์ที่ปลุกเร้าตามขั้นตอนหาใช่การแอ๊บ ร้องแอ๊ะๆ ตั้งแต่ลูบแขนแล้ว มันเวอร์ 5555

[แสนสุข]

ลุงๆคุยเรื่องอะไรกัน   ไม่เห็นรู้เรื่องเลย