น่าเห็นใจทั้งสองฝ่ายครับ อีกฝ่ายหนึ่งโดนฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ไม่มีแผ่นดินอยู่ กับอีกฝ่ายหนึ่งโดนแย่งดินแดน

ชาวโลกชอบพูดว่ายิวแย่งดินแดนเขา รัฐอิสราเอลตั้งขึ้นตามมติสหประชาชาติที่พิจารณาแล้วว่าพื้นที่ตรงนั้นก็เคยเป็นดินแดนเก่าแก่ของชาวยิว..คล้าย ๆ กับไทยเราเคยเป็นของขอม แบบนั้น ที่ผิดกันคือขอมสูญสิ้นเผ่าพันธุ์หมดแล้วแต่ยิวยังอยู่ ไม่ใช่สหประชาชาติรับรองครับ
มีแต่อังกฤษออกหนังสือสนับสนุนเพียงประเทศเดียว ส่วน UN รับรองการตั้งประเทศ ก็เป็นเรื่องของการทำข้อมติ ซึ่งขึ้นอยู่กับการล็อบบี้ประเทศสมาชิกต่าง ๆ ประเทศไทยก็สนับสนุนยิวตามการล็อบบี้ของสหรัฐอเมริกา
เรื่องของเรื่องมาจากในสงครามโลกครั้งที่ 1 ระบบอาวุธของอังกฤษต้องอาซีโตนในการทำระเบิดสำหรับบรรจุกระสุนปืนใหญ่ แต่ในยุคนั้นมีเพียงเยอรมันประเทศเดียวที่ผลิตอาซีโตนจากถ่านหินขายอังกฤษ พอรบกับเขา ๆ ก็ไม่ขายให้
ดร.ไวซ์มัน เป็นนักเคมียิวที่ค้นพบวิธีผลิตอาซีโตนจากพืชให้อังกฤษผลิตอาวุธต่อไปได้ และ ดร.ไวซ์มัน ปฏิเสธเงินหรือยศฐาบรรดาศักดิ์ ขอเพียงให้อังกฤษสนับสนุนให้ยิวตั้งประเทศที่ปาเลสไตน์ได้เท่านั้น Arthur James Balfour รมว.ต่างประเทศอังกฤษในตอนนั้น (ก่อนหน้านั้นบาลโฟร์เป็นนายกรัฐมนตรี 1902-1905) จึงออกหนังสือ The Balfour Declaration, 1917 ให้
ซึ่งต่อมาได้นำไปรวมกับข้อสัญญาที่ทำระหว่าง Thomas Edward Lawrence (Lawrence of Arabia) กับพวกเจ้าอาหรับต่าง ๆ ออกมาเป็น White Paper of 1939 โดยนายก Neville Chamberlain
แต่นโยบายต่างประเทศของยิวเหนือกว่าฝ่ายอาหรับ จึงตั้งประเทศได้ก่อน ทั้ง ๆ ที่ควรจะตั้งได้พร้อม ๆ กัน
ส่วนข้ออ้างว่าเป็นดินแดนของยิวมาก่อนนั้น ถ้าเช็คเรื่องระยะเวลาก็ต้องถือว่าฟังไม่ขึ้น เพราะสี่พันปีที่ผ่านมา ยิวครอบครองดินแดนนี้มาเพียง 2 ครั้ง ๆ ละร้อยกว่าปีก็สิ้นชาติ ครั้งแรกที่อับราฮัม (มุสลิมเรียกอิบรอฮิม) นำบริวารไปอยู่ และชั้นหลาน 12 คน (Israeliah) เป็นหัวหน้าเผ่าอสราเอล 12 เผ่า ต่อมาเกิดภาวะอดอยากโยเซฟจึงพาเข้าไปอิยิปต์ ตอนแรกโยเซฟก็ได้เป็นลอร์ด มีดินแดนปกครองแต่แล้วฟาโรห์ทนพิษชาวยิวไม่ไหว ต้องจับเป็นทาสทั้งหมด จนกระทั่งโมเสสพาหนีออกมากลับไปปาเลสไตน์อีกครั้งหนึ่ง ซึ่งก็อยู่ได้ไม่นาน ราว 3 รัชกาล (ซาอูล, เดวิดที่ฆ่ายักษ์แล้วก็โซโลมอนลูกของเดวิด) ก็เป็นขี้ข้าโรมัน คราวนี้ยาวเลยครับ สามพันปีถึงได้กลับมาตั้งประเทศ ส่วนพวกอาหรับเขาอยู่ต่อเนื่องมาตลอด
แต่บังเอิญว่าเรื่องราวของชาวยิวตรงนี้ ไปอยู่ในคัมภีร์ไบเบิลเล่ม Book of Genesis และ Book of Exodus จึงมีอิทธิพลต่อพวกฝรั่ง แม้แต่ในศาสนาอิสลามเองบุคคลเหล่านี้ก็ยังได้รับการยกย่องเพียงแต่เรียกชื่อต่างไปจากไบเบิล เช่น อับราฮัม-อิบรอฮิม, โยเซฟ-ยูซุฟ, โมเสส-มูซา, เดวิด-ดาวูด, โซโลมอน-สุไลมาน