ตอนเด็กๆเคยนึกว่าพ่อชอบหัวกุ้ง
รักที่จะกิน หรือ กินเพราะรัก
ผมมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งเป็นคนที่ชอบกินหัวปลามากเป็นพิเศษ
จนเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่เพื่อนฝูง
ทุกครั้งที่บ้านของเขากินปลา คนในบ้านของเขาก็มักที่จะคีบหัวปลาให้เขาก่อนเป็นอันดับแรก
และทุกๆครั้งที่เพื่อนๆนัดเลี้ยงสังสรรค์กันทุกๆคนก็มักจะเลือกเอาหัวปลาให้เขาก่อนเสมอ
แต่ไม่มีใครรู้ว่าเพราะเหตุใดในเวลาที่อยู่กับเพื่อนๆเขามักจะปฏิเสธความหวังดีนี้อยู่เสมอ
เมื่อไม่นานมานี้เอง ผมได้ข่าวว่าเขาเสียชีวิตแล้ว
ก่อนที่เขาจะสิ้นใจ
มีเพื่อนสนิทหลายคนได้ไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล
บางคนถึงขนาดทำหัวปลาปรุงพิเศษไปให้
แต่ในขณะนั้นเขาไม่สามารถที่จะกินอะไรได้อีกแล้ว
แต่ก็ยังพยายามที่จะเปิดเผยความลับที่เขาได้ปกปิดมานานนับสิบปีให้เพื่อนๆฟังด้วยความยากลำบากว่า
เขาพูดว่า
"เราขอขอบใจในน้ำใจของพวกเพื่อนๆที่อุตส่าห์ทำหัวปลามาให้และในเมื่อมาถึงขั้นนี้เราก็คงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องปิดบังอะไรพวกเพื่อนอีกแล้ว
แม้ว่าหัวปลาจะอร่อยและเราก็ได้กินมันมาครึ่งค่อนชีวิตแล้วก็ตาม
แต่เราขอบอกตามตรงเลยว่าเราไม่เคยชอบกินมันเลย
หากแต่เป็นฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี
อีกทั้งคนในครอบครัวต่างก็ชอบกินเนื้อปลากันทั้งนั้นเมื่อเป็นเช่นนี้
หากเราเลือกที่ยังจะกินเนื้อปลาพวกเขาก็จะได้กินกันน้อยลง
แต่ถ้าหากเราจะไม่กินปลาเลยพวกเขาก็คงจะรู้และไม่สบายใจ ดังนั้น เราก็เลยต้องแกล้งทำเป็นชอบกินหัวปลา
ทั้งๆที่ความจริงแล้ว
เราเองก็อยากที่จะกินเนื้อปลากับเขาด้วยเหมือนกัน!
จนถึงทุกวันนี้ทุกครั้งที่ผมได้ยินว่ามีคนชอบกินหัวปลา
ผมเองก็อดที่จะมองเขาด้วยความพินิจพิเคราะห์ไม่ได้
ในใจก็ตั้งคำถามว่า เขา"รักที่จะกินหัวปลา" หรือ กินหัวปลาเพราะรัก"กันแน่?...
ปล.สิ่งที่ประจักษ์ต่อสายตาของเราไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นจริงเสมอไป
บางคนรักที่จะทำ จึงไม่เคยสนใจหรือใส่ใจ
ความรู้สึกของคนอื่น
แต่บางคนทำเพราะรัก จึงยอมสละทุกสิ่งโดยไม่เคยคิดถึงตัวเอง แม้ว่าจะไม่มีใครรู้ก็ตาม
