
ถ้าไม่เอาไปยิงเป้าแข่ง แต่ใช้ป้องกันตัวอย่างเดียว ผมเสนอให้หัดยิงแห้งบ่อยๆให้นิ้วมีกำลังครับ
ยามคับขันที่หัวใจสูบฉีดโลหิตแรงๆ ชีพจรขึ้นถึง 160นี่ รับรองไกเบ๊าเบา
เหตุที่แนะนำเช่นนี้เพราะว่าช่วงต้องใช้ปืนหากไกเบาบวกกับความตื่นเต้น ปืนอาจลั่นก่อนที่ท่านจะทาบศูนย์หน้าพอดีเข้าแนวเป้าผู้ประสงค์ร้ายต่อชีวิตท่าน และไปโดนผู้ไม่เกี่ยวข้องที่อยู่ยืนอยู่ละแวกใกล้ๆกับเป้าคนนั้น (สาธุ ขออย่าให้ท่านต้องเผชิญสถานการณ์เช่นนั้นเลย)
หรือถ้าไม่มีคนอื่นอยู่ใกล้ๆ แต่เรามีแค่ 5 นัดนะครับ ตั้งใจจะยิงอก แต่ไปโดนต้นแขนนี่ เราก็เหลือแค่ 4
ปืนผมไกเดิมๆ ซ้อมยิงสิบนัดนี่มักจะมีอย่างน้อย 1 นัดที่ลั่นออกไปตอนกำลังตั้งใจค๊อกนกแต่นิ้วเดินไกเพลินไปหน่อย ศูนย์หน้ายังทาบเป้าไม่พอดีเลย
บางท่านอาจจะเสนอว่าก็หัดอย่าให้นิ้วเข้าโกร่งไกก่อนแนวลำกล้องเข้าเป้าสิ
อันนี้ก็แล้วแต่ท่านจะพิจารณาว่าฝึกอย่างใดให้เหมาะสมกับตนเองครับ
(แต่สำหรับตัวผม หากจะต้องเจอกับคนที่เห็นๆว่าเขากำลังชักอีโบ๊ะออกมาจากเอวนี่ ผมอยากค๊อกนกได้ตั้งแต่แนวลำกล้องเริ่มขนานกับพื้นโลกหลังจากชักออกมาจากซองพกแล้วล่ะครับ)
