งานนี้โบ้ยอะไรให้ฝ่ายค้านไม่ได้หรอกครับ คิดกันง่ายๆว่าหากต้องอยู่ในสภาพการณ์แบบนั้นเป็นแรมเดือนแรมปี ไม่รู้ว่าจะถูกยิงเมื่อไหร่ หาความปลอดภัย อุ่นใจ มั่นใจไม่ได้สักนิดเดียว และโดยที่ฝ่ายรัฐจัดการให้เรียบร้อยไม่ได้ พี่น้องทางโน้นก็คงไม่เลือกอยู่แล้วครับ
เรื่องที่ไปสัญญิงสัญญาอะไรไว้ตั้งมากมาย ว่าจะพัฒนาชีวิตและความเป็นอยู่ ว่าจะทุ่มเงินลงไป ว่าจะให้อะไรต่อมิอะไร ฯลฯ ก็ยังไม่เห็นเป็นรูปธรรมสักอย่าง เงินอุดหนุนช่วยเหลือต่างๆน่ะ ไปถึงไหนแล้ว?
พัฒนาชีวิต ชีวิตใคร? ประปาหมู่บ้านใครได้ประโยชน์ ผู้รับจ้าง ( ผู้รับเหมา)กับผู้ว่าจ้าง ( นายอำเภอ) ชาวบ้านได้อนุสาวรีย์
เลี้ยงปลาในกระชัง ได้กำนัน ผู้ใหญ่ ผู้นำชุมชน ชาวบ้านได้แค่ลงชื่อเป็นสมาชิกกลุ่มอาชีพ
โครงสร้างพื้นฐาน ก็ทำนองเดียวกัน
เจตนารมย์ของนโยบายแก้ปัญหานั้นดีแต่ในทางปฏิบัตินั้นไม่มีผลกับชาวบ้านแต่ได้กับหัวคะแนนไทยรักไทย
ชาวบ้านทั้งพุทธมุสลิมต้องการความสงบสุข ความปกติสุข ในการใช้ชีวิตประจำวัน ในการประกอบอาชีพมิใช่สถานการณ์เช่นระหว่างศึกสงคราม ยางราคาดีแต่ชาวบ้านไม่กล้ากรีด ข้าราชการได้ค่าเสี่ยงภัยมาเดือนละ 2,500 บาท แต่ต้องพกปืนเอวตุงตลอดเวลา และราคาปืนมากกว่าราคาค่าเสี่ยงภัยปีนึงอักโข
12,000 ล้านของรัฐบาล เกือบครึ่งหนึ่งเป็นงบทางทหารประโยชน์ไม่ถึงมือชาวบ้าน หรือรัฐบาลนี้ค้าความวุ่นวายเล่นเพื่อให้เพื่อนพ้องได้มีงานทำก็ไม่รู้แล้วนิ
