ขอบพระคุณและขอบคุณทุกๆท่านครับ สำหรับคำอำนวยพรวันเกิด และขอมุทิตาจิตอันประเสริฐนี้ จงมีแด่ทุกๆท่านเช่นกันครับ
เมื่อคืนได้มีเวลามานั่งปลงสังขาร
...อายุที่เพิ่มขึ้น หมายถึงเวลาที่มีโอกาสอยู่บนโลกนี้สั้นลง แปรผกผันกันไป...
...ซึ่งหมายถึงการนับเวลาถอยหลัง เพื่อเตรียมตัวออกเดินทาง...
...คำถามที่มีให้กับตัวเองก็คือ เราเตรียมสภาพความสำหรับการเดินทางไกลที่ดูเหมือนไม่มีวันสิ้นสุดนี้ไว้ดีแล้วหรือยัง?...
...หรือว่ายังมัวเพลิดเพลินอยู่กับการแวะพักกลางทางที่สถานีโลกแห่งนี้?...
...ผมมัวแต่ทำตัวเหลวไหลมาได้พักใหญ่ๆ แต่การได้มีโอกาสหวนคิด ทำให้ผมเริ่มเตรียมตัวเดินทางต่อไปแล้วครับ...
...มาคนเดียวก็ไปคนเดียว... ...ต่อให้รัก หวง ห่วงมากแค่ไหน สุดท้ายก็ไปคนเดียว...
ขอบคุณคุณอีแมวที่ตั้งกระทู้ ซึ่งทำให้ผมได้ฉุกคิดถึงเรื่องนี้อย่างเป็นเรื่องเป็นราวครับ
