“เห็นเขาว่า” “เพื่อนฝากถาม” “เขาเล่าว่า” “ได้ยินมาว่า” “เพื่อนเล่าให้ฟังว่า”

อาจเป็นเพราะว่า เรื่องปืนยังเป็นเรื่องที่ไกลตัว น่ากลัว ครอบครองไม่ได้เพราะเป็นอาวุธสงคราม อย่าเข้าไปไกล้นะคนเล่นปืน เดี๋ยวปืนมันลั่น (มีแต่เอานิ้วไปเขี่ยไกทั้งนั้นแหล่ะ) รายการ TV ก็มีส่วน (เรื่องเกือบจริงผ่าน....) เล่าว่าคนถูกลูกซองยิงไม่เข้าเพราะมีของดี ลองว่าปืนเป็นสิ่งจำเป็นเหมือนรถยนต์สิครับ รับรองว่าไม่มีคำเหล่านี้แน่ๆ(รถยังเอาไปให้พระเจิม พรมน้ำมนต์) อีกอย่างในพม่า ลาว กัมพูชา ตามบ้านนอกอิสาน ไม่เห็นเป็นอย่างนี้ เขากลัวไม่มีปืนใช้มากกว่า บ้านไหนไม่มีปืน โดนครับ ไม่ปล้นก็ถูกรังแก อีกทั้งปืนเป็นเครื่องมือหากิน และอีกอย่าง เมืองไทยชอบเอาเรื่องความเชื่อในเรื่องผีๆ อำนาจบางอย่างที่มองไม่เห็น มาเกี่ยวข้องกับเรื่องปืน เช่นเรื่องเหล็กไหล อันนี้มีจริงหรือไม่ผมไม่กล้าคิดต่อครับ ไม่ได้ลบหลู่ เคยเห็นแต่เขาเอามาลองกัน คนอื่นลองต่อหน้าต่อตา 4 ครั้ง ปืนไม่ทำงานครับ ผมเป็นไทยมุง จบแล้วเดินหนีไม่ทราบว่าใครจะซื้อ ลองยิงเองกับมือ 2 ครั้ง ทั้งสองครั้งขอใช้ปืนตัวเอง เจ้าของเหล็กไหลยอม (อาจเพราะกลัวไทยมุงไม่เชื่อ และตั้งไกลกว่าที่เขาลอง คิดว่าผมจะยิงไม่ถูก) กระจุยครับเหล็กไหล กับได้กินไก่ต้มน้ำปลา วันนี้โลกเราไปไกลแล้วครับ แต่ความเชื่อส่วนบุคคลก็จะยังอยู่คู่กับเมืองไทยไปตลอดล่ะครับ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: “เห็นเขาว่า” “เพื่อนฝากถาม” “เขาเล่าว่า” “ได้ยินมาว่า” “เพื่อนเล่าให้ฟังว่า” (อ่าน 2688 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้