ขออนุญาตนะครับขอตอบแบบคนไม่เรียนกฏหมายนะครับ จริงๆเราอาจไม่ต้องแก ้พ.ร.บ. ในหลักการเลยก็ได้ แค่ทำให้สมาคมยิงปืนเป็นผู้ค้าอาวุธปืนโดย ให้โควต้าสมาคมยิงปืนสั่งปืนเองได้ (ค่อยมาดูเรื่องภาษีก็อีกที จะได้ทำให้ปืนมันถูกลงสักที) แล้วพยายามทำให้สมาคมยิงปืนและชมรมยิงปืนต่างๆ มีฐานนะเป็นนิติบุคคล ใช้ชื่อเป็นเจ้าของปืน แล้วให้คนที่สนใจหรือนักกีฬาใช้สิทธิ การเป็นสมาชิกสมาคมหรือชมรมนำไปใช้ อย่างไรนักกีฬาก็ควรฝึกในสนามยิงปืนเป็นส่วนใหญ่ เพราะจะต้องเน้นเรื่องความปลอดภัยเป็นอันดับแรก
ในความคิดผมก็คือ ปืนเป็นที่ยังไงก็ต้องควบคุมยิงอยู่กับเด็กๆ ก็ยิ่งต้องระมัดระวัง แต่ตอนนี้การควบคุมมันตึงเกินไป ตึงจนทำอะไรก็ผิดไปหมด ปืนกีฬา (โดยเฉพาะสากล) ก็แพงจนคนธรรมดาไม่อาจเอื้อมถึง แต่การแก้ไข พ.ร.บ. ถ้าแก้ไขมากเกินไป ก็อาจเป็นช่องทางให้มีคนอาจไปใช้ในทางที่ผิดได้เหมือนกันนะครับ
ไม่ได้เป็นนักกฎหมายกับเขาเช่นกันครับ.....
แค่นึกๆคิดๆ
เยาวชนเมื่อบรรลุนิติภาวะ เขาก็จะมีสิทธิมีและใช้ของตัวเอง
แต่ในช่วงที่เป็นเยาวชนพ่อแม่ผู้ปกครองต้องดูแล เพราะต้องรับผิดทางแพ่งกรณี"ละเมิด"ด้วย
ไม่เคยมีใครบ้าจี้ ไปจับเยาวชนนักกีฬาครับ ผมจึงอาจมองต่างประเด็นออกไปหน่อย
เพราะการตัดคำว่า"ใช้"ออกจากพ.ร.บ.อาวุธปืน จะมีผลให้บุคคลและเยาวชนที่"ใช้"ในวัตถุประสงค์อื่นไม่ถูก"ปราม"ไปด้วย
อยากให้มีคำสั่งเรื่องปืนกีฬาแบบ(ข้างล่าง)นี้อีก ให้เพิ่มเติมให้ครอบคลุมปืนกีฬาทุกประเภท
เพราะการสั่งเข้าแบบบุคคล-ไม่ต้องใช้โควต้าอยู่แล้ว แต่สมาคมฯชมรมฯต้องช่วยเป็นตัวกลางติดต่อผู้ผลิต
และไปขอกระทรวงการคลัง/ศุลกากร ให้ลดหรืองดเว้นภาษี ....... ไหนๆก็ได้เหรียญกันมาจากกีฬายิงปืน.....นายกสมาคมฯ ท่านปองพล ควรต้องผลักดันต่อ
