
เห็นกระทู้โรงหนังแล้วคิดถึงตา
เด็กๆตอนปิดเทอมใหญ่ผมจะถูกส่งไปอยู่กับตาที่เป็นผจก.ธนาคารออมสิน สาขาพิชัย จ.อุตรดิตถ์
ตามีบ้านพักประจำตำแหน่งอยู่ติดกับธนาคาร เป็นบ้านไม้มีใต้ถุนสูง ตาเลี้ยงไก่ด้วย
โรงหนังประจำอำเภออยู่ห่างไปสัก 70-80 เมตรเห็นจะได้
โรงหลังคาสังกะสี มีที่นั่งเป็นเก้าอี้ม้าไม้ยาวแบบมีพนักพิงหลังตรง
จำราคาค่าชมของผู้ใหญ่ไม่ได้ แต่ถ้าผู้ใหญ่ซื้อตั๋วจะสามารถพาเด็กเข้าชมได้ฟรี 1 คน
พอสักใกล้ๆสองทุ่ม โรงหนังจะต้องเปิดลำโพงกระจายเสียงเป็นเพลงมาร์ชกองทัพบก
แตน แต๊น แต่น แต่น ตะระระแร้น แต่น แต่น แต่น แต่น แตน
เพื่อเป็นสัญญานว่าหนังกำลังจะเริ่มฉายภายในสิบนาที ให้รีบมาได้แล้วจ้ะ
แล้วตาก็จะให้เงินผม 3 บาท (ราคาค่าตั๋วเด็ก) เพื่อไปดูหนัง
(หลานผจก. ธนาคารออมสิน ไม่ต้องไปยืนคอยอ้อนขอให้ผู้ใหญ่ที่ไม่รู้จักพาเข้าโรงฟรีอ้ะ ฮี่ฮี่)
ตอนนี้สิ้นไปหมดแล้วครับ ทั้งโรงหนัง บ้านพักผจก. (เขารื้อทิ้งไปหมดแล้ว)
รวมถึงตาด้วย แกตายหลังผมเรียนจบมหาวิทยาลัยได้สักปีสองปี
นี่ก็ร่วม 14-15 ปีแล้วนะเนีย
นี่แหละครับ Cinema Paradiso ของผม