อย่าเถียงคุณยาย
บนรถเมล์ที่แสนจะแออัดยามเช้า
>> ในชั่วโมงเร่งด่วน รถเมล์ก็จอดรับส่งที่ป้ายโดยสารตามปกติ
>> มีคนขึ้นมาพอสมควร รถก็แล่นไปตามยถากรรม
>> บนถนนอันแสนวุ่นวาย ทันใดนั้นก็ม ีเสียงตดดังขึ้นมา สนั่นรถ
>> ป้าด...ป้าด......มันไม่ได้มาเดี่ยว
>> แต่มันมาพร้อมกับกลิ่นเหมือนศพหมาเน่าที่สุดแสนจะทานทน
>> ผู้โดยสารบนรถบางคนถึงกับสบถออกมาว่า
>> ผู้โดยสาร : 'ใครแม่ง...มาตายบนรถวะ'
>> ....รวมไปถึงกระเป๋ารถอารมณ์ร้อนด้วยเช่นกัน
>> ด้วยความแค้นเขาจึงพูดด้วยความสุภาพว่า
>>กระเป๋ารถเมล์ :'ใครแม่งตด...มึงลงป้ายหน้าเลยนะ... '
>>
>> ทันไดนั้นก็มีเสียงคนกดกริ่งลง
>> คนบนรถหันไปมองที่คนๆนั้นทันทีไม่เว้นแม้กระทั่งกระเป๋ารถเมล์
>>
>>ภาพที่สายตาทุกคู่จ้องมองไปก็คือ...
>> ยายแก่คนหนึ่งแบกของพะรุงพะรัง พยายามแทรกขอทางเพื่อไปที่ประตู
>> ยายไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้ากระเป๋ารถเมล์พอดี
>>
>>กระเป๋ารถเมล์จึงถามยายว่า
>>กระเป๋ารถเมล์ : ยายใช่มั๊ยเนี่ยที่ตดเนี่ย...
>>
>>ยาย : ยายไม่ได้ตด
>>
>>กระเป๋ารถเมล์ : ยังไม่ถึงป้ายที่ยายลงทุกวันเลย แล้วยายลงทำไม
>>
>>ยาย : ยายไม่ได้ตดจริงๆ...
>>ยายย้ำและปฏิเสธในข้อกล่าวหาของกระเป๋ารถเมล์
>>
>> กระเป๋ารถเมล์ : ยายแหละตดไม่งั้นยายไม่ลงหรอก
>>
>>
>> ยาย : กูบอกว่ากูไม่ได้ตด...แต่กูขี้แตก !!!
>>
คำพูดบางคำไม่สุภาพ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้...
