พอดีผมได้Fwdมาครับ หากวมต.เห็นว่าไม่เหมาะสม ลบได้เลยครับ
>>คุณเคยปวดหัวไหม
>>
>>โจมีโรคประจำตัวคือปวดหัวเป็นประจำแต่ว่าไม่เคยไปหาหมอเลย
>>เนื่องจากเขาคิดว่าเป็นเพียงแค่การปวดหัวจากการเรียนหนังสืออย่างหนักเท่านั้น
>>ปล่อยไว้เดี๋ยวก็หาย
>>
>>10 ปีผ่านไป อาการปวดหัวก็ไม่เคยหายไป แม้ว่าบัดนี้เขาได้ก้าวเข้าสู่
>>วัยกลางคนแล้วก็ตาม
>>เขาก็ไม่คิดจะไปหาหมอเพราะคิดว่าเป็นเพียงเพราะเครียดจากการทำงาน
>>
>>อีก 10 ปีต่อมา อาการปวดหัวก็ไม่เคยหายมีแต่ทวีความรุนแรงมากขึ้น
>>เขาจึงตัดสินใจว่าจะต้องไปหาหมอเสียที หลังจากที่หมอทำการตรวจเรียบร้อย
>>จึงพูดขึ้นว่า
>>
>>"ผมมีข่าวดีและข่าวร้ายครับ ข่าวดีก็คือ ผมสามารถ
>>รักษาอาการของคุณได้อย่างหายขาด"
>>"และข่าวร้ายหล่ะครับหมอ " เขาถามขึ้นอย่างร้อนรน
>>" ข่าวร้ายก็คือว่า ผมต้องทำการตัดไข่คุณทิ้งครับ"
>>โจเหมือนตกอยู่ในภวังค์ "คืองี้ครับ " หมอรีบอธิบายผม
>>"อาการของคุณ ถือว่าเป็นเคสที่หาได้ยากมากๆ เรียกว่า 1 ใน 100 ล้านก็ว่าได้
>>ไข่ทั้งสองข้างของคุณนั้นไปดันลำไส้ให้ไปกดทับเส้นปลายประสาทล่างสุดของกระดูก
>>
>>สันหลัง การกดทับนี้เองทำให้คุณต้องทรมารกับ การปวดหัวอย่างรุนแรงตลอด 20
>>ปีที่ผ่านมา"
>>" ทางเดียวที่จะรักษาได้คือการตัดไข่ครับ" หมอสรุปสั้นๆ
>>แต่ทำร้ายจิตใจโจยิ่งนัก หมอได้ให้โอกาศเขาตัดสินใจ
>>
>>อย่างไรก็ตามเขารู้สึกหดหู่ยิ่งนัก เขาสู้อุตส่าห์มานะเรียน
>>เพื่อให้ได้ทำงานดีๆ ไม่เคยไปเที่ยวเหลวไหล เธค ผับ ไม่รู้จัก
>>สาวๆไม่เคยสนและเมื่อได้งานแล้ว เขาก็ได้ทุ่มเทอย่างหนัก
>>เพื่อให้ก้าวหน้าและมีเงินเยอะๆ จนมาวันนี้เขาได้ทุกอย่างที่ต้องการ
>>และเขาคิดว่าถ้าได้สิ่งเหล่านี้แล้ว
>>ผู้หญิงมากมายก็จะเข้ามาหาอย่างไม่ต้องสงสัย
>>แต่ทุกสิ่งที่วาดฝันก็พังทลายจากอาการปวดหัวของเขาเอง
>>
>>เขาได้นอนคิดอยู่หลายคืน ถึงแม้จะเศร้าเพียงใด
>>แต่เขาก็ไม่อยากทรมารเหมือนตกนรกอีกต่อไป เขาไม่กล้าปรึกษาใคร
>>เนื่องจากคิดว่าเป็นเรื่องน่าอาย
>>ดังนั้นวันรุ่งขึ้นเขาจึงไปโรงพยาบาลเพื่อผ่าตัดทันที
>>
>>หลังจากออกจาก ร.พ ด้วยอาการสมองปลอดโปร่งครั้งแรกในรอบ 20 ปี
>>แต่เขาก็รู้สึกเหมือน ขาดบางอย่างที่สำคัญไปในชีวิตเหมือนกลายเป็นอีกคนหนึ่ง
>>แต่เขาก็เข้มแข็งพอและตัดสินใจที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่
>>
>>เขาจึงเดินเข้าร้านตัดสูทที่แพงที่สุดในนิวยอร์ค
>>เพื่อเป็นการปลอบใจและเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ
>>โจกล่าวกับชายแก่เจ้าของร้านหลังเดินเข้ามาต้อนรับ
>>
>>"เอ่อ ผมจะตัดสูทครับ"
>>"ได้ครับ อืมม ขนาด 44 "เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด
>>โจหัวเราะ "ถูกแล้ว รู้ได้งัยเนี่ย "
>>"เปิดร้านมา 60 ปี น่ะครับ "
>>โจลองสูท ซึ่งใส่ได้สวยและขนาดพอดี
>>" ไม่สนใจลองเสื้อเชิ๊ทมั้งเหรอครับ" เจ้าของร้านถาม
>>" ก็ดีครับ"โจตอบ
>>"อืมม แขน 34 คอ 16 นิ้วครึ่ง" เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด
>> โจชักสงสัย "ถูกแล้ว รู้ได้งัยเนี่ย"
>>"เปิดร้านมา 60 ปี น่ะครับ"
>>โจลองเสื้อ ซึ่งใส่ได้สวยและขนาดพอดี
>>"รองเท้าสักคู่ดีไหมครับ "
>>" ก็ดีครับ"
>>"อืมม 9 นิ้วครึ่ง" เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด
>>โจรู้สึกแปลกใจมาก " ถูกแล้ว รู้ได้งัยเนี่ย"
>>" เปิดร้านมา 60 ปี น่ะครับ"
>> โจใส่รองเท้าซึ่งใส่ได้สวยและขนาดพอดี ขณะที่เขาลองเดินไปทั่วร้าน
>> เจ้าของร้านจึงถามว่า
>>"ลองกางเกงในตัวใหม่สักหน่อยไม๊ครับ "
>>โจชะงักและหยุดคิดสักครู่ "ก็ดีครับ"
>>"อืมม ขนาด 36 พอดี"
>>คราวนี้โจหัวเราะก้าก "ฮ่า เสร็จผมหล่ะ คราวนี้ คุณผิดครับ ผมใส่ 34
>>ตั้งแต่อายุ 18"
>> ชายแก่ส่ายหน้า พร้อมกับพูดขึ้นว่า
>>"โอ้ยอย่างคุณ 34 ไม่ได้หรอก ทรมานตายห่า
>>เพราะมันจะไปรั้งไข่คุณไปกดลำไส้และทำให้
>>ไปกดทับเส้นประสาทล่างสุดของกระดูกสันหลังอีกที
>>คุณไม่เคยปวดหัวมั่งเลยเหรอ"
>>
>>นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
>>1. บางปัญหาวิธีแก้ง่ายๆก็มี
>>2. อย่าเสือกตัดสินใจอะไร โดยไม่เคยหาข้อมูล มิฉะนั้นไซร้ท่านอาจเสียไข่ได้
