เก็บมาเล่า...เหนื่อยก็ไม่พัก หนักก็ไม่วาง

เหนื่อยก็ไม่พัก หนักก็ไม่วาง
โ ด ย : ( หลวงพ่อชา สุภัทโท ) วัดหนองป่าพง จังหวัดอุบลราชธานี

โลกนี้มันก็สม่ำเสมอดีอยู่หรอก ที่มันไม่สม่ำเสมอนั้น เพราะจิตของเราหลงไปอุปาทานมั่น
หมายมัน เสียแล้วเช่นต้นไม้ในป่านี้แหละ ต้นนี้มันโตไป ต้นนี้มันเล็กไป ต้นนี้มันสูงไปต้นนี้มัน
เตี้ยไป นี่เราก็พูดแต่เรื่องของเรา ต้นไม้มันก็ไม่ว่าของมันยาวหรือสั้น มันก็เป็นของมันอยู่อย่าง
นั้นอารมณ์ เกิดมาจาก ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ มันก็เป็นอยู่ของ มัน อยู่อย่างนั้น ถ้าจิตมันรู้เรื่อง
แล้วก็ปล่อยๆมันไป ทางตาก็ดี ทางหูก็ดี ทางจมูกก็ดี ทางลิ้นก็ดี ทางกายก็ดี ทางใจก็ดี ถ้าเห็น
สภาพมันเป็น อย่างนั้น มันก็ ปล่อย รับรู้แล้ว มันก็ปล่อย อารมณ์ทั้งหลายนั้น มันก็เสมอกัน ไม่มี
อะไรดี ไม่มีอะไรชั่ว มันจะดี หรือมันจะชั่ว

ก็เพราะเราไปมีอุปาทาน มั่นหมายมันเท่านั้นตัวอารมณ์มัน เป็นอยู่อย่าง นั้นของมันถูกสมมติ
ขึ้นมาในจิตใจของเรา เราก็ไปสำคัญ มั่นหมายว่า มันเป็นที่จิตอย่างนั้น จากนั้นเราไปแบกมัน
มันก็หนัก ความ หนักนั้นก็ทำ ให้เกิดทุกข์ขึ้นมา ทีนี้จะวางก็วางไม่ได้... ทำไมจึงวางไม่ได้? ก็
เพราะนึกว่า ของหนักนั้นมันดี คิดว่าวางแล้ว มันจะไม่ได้ดี จึงไม่ยอมวาง มัน อย่าง บุรุษคน
หนึ่งแบกต้นไม้มาถามว่าหนักไหม? หนักก็วางมันเสีย ที่นี่ เขาไม่ ยอมวาง เพราะกลัวจะไม่ได้
สิ่งที่ได้จากการวางนั้นมีอยู่ แต่เขาไม่เห็น... มันก็แบกไป ดันไปจนกว่าจะตายนั่นเอง

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เก็บมาเล่า...เหนื่อยก็ไม่พัก หนักก็ไม่วาง (อ่าน 2063 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้