วันนี้ไปสอนมาแล้วครับจริงอย่างที่กังวลด้วยความที่พี่เค้าเคยยิงแต่หยุดมาเป็นสิบปี(เจ้าตัวก็จำไม่ได้)เริ่มจากปืนเป็นcolt.38superสภาพเก่าเก็บสไลด์แน่นเปรี๊ยะ ลำกล้องมีคราบเขม่าอายุสิบกว่าปีแต่หลังจากล้างใสปิ๊ง ไม่มีริ้วรอยถลอกใดๆให้เป็นราคี มองมาที่ด้ามประกับมันก็เป็นของโคล์ทแต่.....เอทำไมดูแปลกตาคือมันเหมือนกับผลไม้ที่คุณเอาไปอบแห้งมันดูเหี่ยวๆแห้งๆอย่างมากขอบของประกับยกตัวเป็นริ้วราวกับคลื่นในมหาสมุทรส่วนม้าที่เคยลอยเด่นกลับจมลง
เหลือบตาไปดูทะเบียนยิ่งเมาไปเลย ประกอบด้วยอักษรย่อจังหวัด2ตัวตามด้วยเลข๑๐๔(ตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งมีบุญตาได้เห็นนี่แหละ โหเก่าจังพี่)ระหว่างที่มีผู้อาสาตรวจล้างทุกชิ้นส่วน ผมก็จำเป็นต้องอุปโลกก์ตนเองเป็นผู้ฝึกสอน(ด้วยความเคารพต่อผู้ที่เชี่ยวชาญระดับครูทุกท่านในเวปนี้ ตัวผมไม่เคยคิดว่ามีความสามารถระดับครูแต่แถวนี้มันมีแค่เนี้ย
)ตั้งแต่กฎความปลอดภัย,การบรรจุ,วิธีการใช้งานเบื้องต้น,การยืนการเล็งการยิงและการพกพาโดยใช้colt.45ของผมเป็นนายแบบซึ่งปกติการสอนทั้งหมดที่เคยสอนให้กับผู้อื่น(เพื่อน,เมียและแม่)ต้องใช้จำนวนวันมากกว่านี้แต่ของพี่แกกำลังจะไปอยู่แล้วจึงเป็นหลักสูตรเร่งรัดสุดๆ ก็กุกๆกักๆกันไป เอาหละพอได้ปืนมาผมลองยืนเล็ง โหศูนย์เดิมๆเล็งยากจัง น้ำหนักไกคงต่ำกว่า5ปอนด์กำลังพอดี รีคอยด์ทำไมนุ่มละมุนมือจัง
ยิง5นัดที่15หลากลุ่มแน่นดี(เข้าวงกลมxในเป้าหุ่นคนทั้ง5นัด....ทำไมยิงดีกว่าปืนเราหว่า
)ปืนทำงานเรียบร้อย ก็ลองให้พี่เขายิง ขออนุญาตไม่แจ้งผลเอาเป็นว่าใช้เวลามากกว่าที่คิดอีก2ชั่วโมง
ที่เหลือก็คงต้องเป็นการฝึกฝนเองแล้ว ได้ข้อคิดหนึ่งคือก่อนการส่งข้าราชการที่ไม่ใช่หน่วยรบโดยตรงไป3จังหวัดควรมีการฝึกอบรมเรื่องอาวุธและtacticsต่างๆจากผู้เชี่ยวชาญ ไม่ใช่อาศัยมามั่วๆไปกับใครก็ไม่รู้(เช่นผม
)น่าจะช่วยลดการสูญเสียลงได้บ้าง สรุปแล้ววันนี้พี่ก็ได้ฝึกเผื่อจำเป็นต้องลุย ส่วนผมการได้สัมผัสกับปืนกระบอกนี้เหมือนได้สัมผัสประวัติศาสตร์เนื่องจากสภาพเก่าเก็บใช้น้อยมากส่วนใหญ่ปืนเก่าขนาดนี้สภาพดูไม่จืดหรือไม่ก็สภาพเยี่ยมแต่เจ้าของไม่ยอมให้ยิง ดังนั้นตั้งแต่การได้จับกริปและแต่ละนัดที่ได้เหนี่ยวไปมันให้ความรู้สึกถึงความยิ่งใหญ่แต่นุ่มนวลซึ่งแตกต่างจากความรู้สึกที่ได้ยิงcoltรุ่นหลังๆยังกับตัวเองได้ย้อนกลับไปอยู่ยุคสมัยที่เจ้าม้าตัวนี้ยังเป็นอาชาไนยหนุ่ม....
