จ๊อดขออวยพรให้ท่านนินจาหายเร็วยิ่งยวด....
ในยุทธจักรเหล่าผู้กล้าหาญ ยามฝ๊กวิชาบู๊ระหว่างศิษย์อาจารย์... เพื่อบรรลุเคล็ดวิชา บางครั้งการพลั้งมือทำร้าย ยากนักที่จะเลี่ยง... จับต้องของมีคม การหลั่งเลือดย่อมเป็นที่เลี่ยงมิได้... หากแต่ว่าความนับถือศัทธราระหว่างศิษย์อาจารย์ ยังคงต้องดำรงอยู่...
น้องท่านนินจา... น้องท่านช่างกล้าหาญยิ่งนัก ยามท่านหลั่งเลือด ท่านยังมีน้ำใจไพศาลให้กับท่านอาจารย์ ไม่นำพาความเจ็บปวด ท่านไม่ปริปาก ไม่ซักทอดให้เป็นเรื่องใหญ่โต... น้ำใจท่านเยี่ยงนี้ คู่ควรให้จ๊อดคารวะเลื่อมใสความกล้าหาญของท่าน...... ดั่งเช่นภาษิตที่ว่า ศิษย์ไม่ล้างครู...เยี่ยงนี้นับว่าน้ำใจลูกผู้ชาย
ในยุทธภพ... ความสัมพันธ์ศิษย์อาจารย์... ดั่งบิดรมารดา ย่อมต้องดูแลเอาใจใส่ตลอดไป... ไม่เว้นแม้พรรคกระยาจก.. ไม่เว้นสมณเพศ... ประกันท่านว่า หากศิษย์ถูกทำร้าย... อย่างน้อยที่สุด ท่านอาจารย์ต้องทวงถามความยุติธรรม... หากแม้พลั้งมือทำร้ายด้วยตนเอง... นั้นต้องย่อมเป็นห่วงเป็นใยเป็นทวีคูณ... ย่อมต้องทุ่มเทความสามารถ... ยืดอกรับผิดชอบ เร่งฟื้นฟูอาการบาดเจ็บให้หายโดยเร็ว... น้อยไปกว่านี้มิได้เป็นอันขาด.... เยี่ยงนี้ ท่านจักได้รับการศัทธรา ชื่นชม...
ผู้ซึ่งไร้ความรับผิดชอบ... ไม่ชายตามองผลของตน... จะสามารถยืนหยัดเป็นผู้นำได้อย่างไร... อย่างมากที่สุด... ก็มีแต่ชื่อเสียงจอมปลอม.... หาแก่นมิได้
ทั้งหมดนี้... ล้วนแต่เป็นท่านต้องเลือกเอง ต้องเป็นท่านที่ต้องกระทำ....
จากใจจ๊อดฯ
