เมื่อวานไปสนามมา หลังจากยิงเป้ากระดาษเสร็จ ก็ชวนเพื่อนมายิงสนามกว้าง ที่มีเป้าเหล็ก แล้วเจอพ่อลูกเอาอุปกรณ์มายืนสอนกันที่ระยะ15เมตร เอาเก้าอี้มาวางอุปกรณ์กันเลย ทั้งๆที่เขามีโต๊ะเก้าอี้ ให้ในระยะ35 เมตร คือยิงเสร็จแล้วก็เดินกลับโต๊ะ คนอื่นจะได้ยิงบ้าง นี่พวกเล่น ยืนยิงและสอนกันไปยอมไปไหน
ผมกับเพื่อนเลยต้องมายิงที่ริมซ้ายสุด อีกฝั่งหนึ่ง พวกเขายืนทางขวา ผมยิงในระยะ20-30เมตร ซักพักมีคนในกลุ่มเขาเดินมาบอก น้องๆมีคนอยู่ในสนามอย่าเพิ่งยิง ผมคิดในใจ แล้วพวกเอ็งเล่นยืนกันไม่ยอมถอยกลับมาเลย ตกลงสนามนี่ใครมีอภิสิทธิจะไปยืนสอน แบบคนอื่นช่างหัวมันเหรอครับ
พี่ๆเพื่อนๆ คิดว่าไงครับ ผมต้องรอให้เค้าสอนกันจนพอใจก่อนใช้มั้ย ผมถึงจะมีสิทธิยิง
อยากให้สนามติดป้ายบอกไปเลยว่า ยิงเสร็จกรุณาเดินกลับโต๊ะ คนอื่นจะได้ยิงบ้าง
ผมว่า จขกท. ถูกเตือนก็ถูกต้องแ้ล้วครับ
ผมเห็นว่าการที่มีคนกลุ่มหนึ่งมาก่อน และจับจองตำแหน่งยิงที่ ๑๕ เมตร ก็เป็นสิทธิ์ของเขา (ตอนที่มาใช้ สนามคงว่าง) ... เมื่อท่าน จขกท. เข้ามาใช้ และต้องการยิงในระยะ ๒๐ เมตร ก็ควรจะเดินไปกระซิบเขาโดยตรง (ว่าอยากใช้สนามด้วย แต่ต้องการยิงไกล) หรือถ้ากลัวว่าฝ่ายนั้นจะเป็นพวกที่คุยไม่รู้เรื่อง ก็ให้เจ้าหน้าที่สนามช่วยไปบอกแทนก็ได้ครับ
การที่ท่าน จขกท. ทำการยิงเลย (ที่หลังแนวยิงของกลุ่มแรก) ผมว่าเป็นมารยาทที่ไม่ดีครับ
ตอนที่ จขกท. มาถึงสนาม คนกลุ่มนั้นคงยังไม่ทราบว่าท่าน จขกท. ต้องการยิงระยะอื่นครับ จึงยังสอนกันต่อไป ... ใช้สนามร่วมกันต้องถ้อยทีถ้อยอาศัยกันครับ ถ้าบอกเขาแล้ว เขาไม่ขยับ ค่อยหงุดหงิด ก็ยังไม่สายครับ ...
ผมเคยพบแบบที่ไม่น่าคบคล้าย ๆ กัน กล่าวคือในช่องยิงต่อสู้ มีคนยิงเป้าที่ระยะ ๑๕ เมตรอยู่ ... จู่ ๆ ใครไม่ทราบ เดินมาจากแนวรอคอย เข้ามาในสนาม แต่ยังไม่ถึงแนวยิงที่มีคนยิงเป้าอยู่ พวกก็ยกปืนขึ้นเหนี่ยวไกหลังแนวยิงครับ
.... ยิงแห้งครับ .... แค่นี้ก็เสียวกันทั้งสนามแล้ว ยังไม่ทันอ้าปากอะไร พวกก็เดินหายไปแล้ว .... ได้แต่หันมาบ่นให้คนข้าง ๆ ฟังครับ .... (ประสบการณ์ครั้งหนึ่งของผมในสนาม รด.ครับ ใครรู้จักสนาม รด. คงนึกภาพออกว่าช่องยิงต่อสู้นั้นเล็กแค่ไหน ...)
