ขออนุญาตค่ะ..
กระทู้ตกไปหลายหน้าเพิ่งอ่านเจอ แต่อยากชื่นชมครูจรัลและสนามศรภ.บ้างค่ะ..
ครูที่มีความตั้งใจสอนอย่างจริงจัง เป็นที่รักของลูกศิษย์
ถึงแม้ครูจะดุ เสียงดัง แต่ก็สร้างรอยยิ้มในสนาม
จำได้ดี...คือถ้าเข้าสนามต้องมองหาครูและต้องไปสวัสดีครูก่อน..ก่อนที่ครูจะมาทัก
เพราะฝ่ามือที่ทัก ตบที่ไหล่ แรงไม่เหมือนมาจากมือ
ตอนเรียนลูกซองใหม่ๆ อยากเรียนแต่ไม่กล้ายิง ยิงได้ 5 นัด 10 นัด ก็เจ็บ ก็ได้ครูนี่แหละทั้งดุ ทั้งด่า จนยิงได้เป็นร้อยนัดใน 1 วัน
ส่วนสนามก็เช่นกันไปยิงที่ไหน..ก็ไม่คุ้นเหมือนที่นี่ ชอบค่ะ ชอบศรภ.ค่ะ..
