อ่านเเล้วพี่ๆท่านใดมีข้อเสนอเเนะ ผมยินดีน๊ะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นเมื่อเร็วๆนี้เอง
คือผมได้ซื้อเเพคเกจเดินทางไปเที่ยวที่เกาะเหลาเหลียง จ.ตรัง ออกเดินทางโดยสายการบินที่มีบินไปตรังอยู่เจ้าเดียวล่ะครับ ออกเดินทางวันที่ 30 มีนาคมที่ผ่านมาเครื่องออกเวลา 08.25 ผมก็เข้าเช็คอินเมื่อเวลาประมาณ ก่อน 8 โมงเล็กน้อยยังหวั่นๆว่า จะทันรึเปล่า ทีนี้ ถามน้องที่เคาน์เตอร์เช็คอินว่าทันมั๊ยน้องเค๊าบอกว่าทันครับพี่ ก็เลยโหลดสัมภาระคือผมไปกับแฟน 2 คน กระเป๋า 2 ใน เเต่ผมเอาคันเบ็ดตกปลาไปด้วยน้องเค๊าก็บอกว่าพี่ครับ คันเบ็ดพี่ต้องเสียค่าโหลดพิเศษน๊ะครับ เอาเข้าเครื่องไม่ได้(ย้ำน๊ะครับ เข้าในเครื่องไม่ได้)จริงๆเเล้วคันเบ็ดผมก็ไม่ได้ยาวอะไรมาก เเค่ 5ฟุต4นิ้วเอง ทีเเรกผมกะว่าจะถือไปใส่ไว้ในช่องใส่ของด้านบนหัวด้วยสิ ผมก็ตัดปัญหาไปว่า โอเค น้อง ค่าโหลดเท่าไหร่,200บาทครับพี่ ผมก็ควัก(เงิน) จ่ายให้น้องไป น้องก็บอกว่าจ่ายตรงนี้ไม่ได้ครับพี่ ต้องไปจ่ายที่เคาน์เตอร์สายการบินด้านประตูหน้า ผมก็เดินๆๆๆ ไปจ่าย พี่ๆลองนึกภาพดูน๊ะครับว่า ดอนเมืองตอน8 โมงกว่าๆ คนเริ่มพลุกพล่านเพียงไหน พอมาถึงเคาน์เตอร์ ก็ต่อคิวลูกค้าประมาณ เกือบ 10 คนได้ เเต่ เปืดช่องบริการเเค่ 2 ช่องทั้งๆที่ช่อง มีตั้ง 4ช่อง จนท.อยู่ด้านในเคาน์เตอร์ ก็ตั้ง 4-5 คน ทีนี้ ความที่ ผมกลัวตกเครื่อง เพราะเวลามันใกล้เข้ามาเเล้ว ผมก็เลยเดินมาที่ช่องข้างๆที่ไม่ได้เปิดเเล้ว ถาม จนท.ที่อยู่ด้านในว่า ขอโทษครับ ผมขอจ่ายค่าโหลดพิเศษก่อนได้มั๊ย พอดีผมเช็คอินเเล้วเครื่องผมก็ใกล้จะออกเเล้ว จนท.ตอบกลับมาเสียงใสเจือรอยยิ้มว่า ไม่ตกหรอกค่าเช็คอินเเล้วรบกวนต่อคิวน๊ะค๊า ผมก็เดินกลับมาต่อเเถวที่ให้เเฟนผมรอคิวเเทนอยู่ผมน่ะ ตอนนั้น ผมกะไว้เเล้วล่ะครับ ว่าไม่ทันเเน่ๆยังหันมายิ้มกะเเฟนเเล้วหยอกกันว่าถ้าเราตกเครื่องเเล้วจะทำยังงัยกันดีล่ะ ทีนี้พอถึงคิวผมชำระเงิน ตอนนั้น มัน 08.30 เเล้ว ผมได้รับสลิปเเล้วก็รีบเดินมาที่เคาน์เตอร์เช็คอินเพื่อเอาสลิปมายืนยัน ไม่เจอไอ้น้องคนที่รับเช็คอินทีเเรก เจอเเต่สาวสวยนั่งอยู่เคาน์เตอร์ข้างๆ พอผมเอาสลิบ ให้น้องเค๊าดู น้องเค๊าบอกว่า เครื่องเพิ่งออกไปเมื่อกี้นี้เองค่า เอาละสิ ทำงัยดีฟ๊ะเนี่ยตู! ผมคิด ผมก็เลยบอกว่าไหนผมเช็คอินเเล้วตกเครื่องได้งัยเนี่ย น้องคนที่เป็นคนดูเเลเคาน์เตอร์เช็คอินก็บอกว่า เค๊า ไม่สามารถยืนยันได้ว่าผู้โดยสารอยู่ไหน กัปตันเลยสั่งreject สัมภาระผมลงมาทีนี้ผมคุยกะน้องคนนั้นว่า น้อง ก็คนของน้องบอกให้พี่ไปยืนจ่ายค่าโหลดพิเศษบ้าอะไรนั่นเเหล่ะ เเล้วน้องจะมาบอกว่ายืนยันไม่ได้ ได้ยังงัยล่ะน้องน้องมันก็เงียบ ทำงัยละครับทีนี้ น้องเค๊าก็เลยตัดสินใจว่า เอางี้ครับพี่ เดี๋ยวจะมีไฟลท์ไปลงจ.กระบี่ เดี๋ยวพี่ไปลงกระบี่ก็เเล้วกันเดี๋ยวผมจัดรถไปส่งที่ตรังให้ ผมคิดในใจ เออ! เข้าท่าดีแฮะ ไอ่น้องคนนี้ เดี๋ยวพี่รอสัมภาระของพี่ก่อนน๊ะครับ ผมก็เหลือบไปเห็นสัมภาระผมกำลังเข็นมา สายตาผมก็จับไปที่คันเบ็ดตกปลาของผม เอ๊ะ! ทำไมปลายคันเบ็ดมันห้อยร่องเเร่งอย่างงั้น(ฟ๊ะ) ทีนี้พอน้องเค๊าเข็นมาถึงผมก็ปรี่เข้าไปหาคันเบ็ดตกปลาของผมก่อนเเล้วจับดู ใจก็หวั่นๆว่าอย่าเป็นอะไรไปน๊ะคันเบ็ดเอ๋ย ก็เเกะซองคันเบ็ดออกมาผมงี้อึ้งไปเลยครับ เพราะว่า......คันเบ็ดผมหักครับพี่น้อง!! ทีนี้ก็เอาละสิครับผมก็บอกกะน้องว่า ทำไมคันเบ็ดพี่เป็นอย่างนี้ล่ะ? เงียบเลยครับ เหมือนไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่ที่ดอนเมืองเลยครับพี่ๆครับ ทีนี้ผมก็บอกว่าไหนใครเป็นหัวหน้าที่นี่พี่ขอคุยด้วยหน่อยซิ ไอ่น้องคนที่จะเปลี่ยนเครื่องให้ผมไปลงกระบี่ก็บอกว่าผมเองครับ เดี๋ยวทางสายการบินจะชดใช้ให้น๊ะครับ ผมก็ถามว่าจะชดใช้ให้เท่าไหร่? น้องมันก็อ้อมแอ้มตอบมาว่า 500 บาทครับพี่ ทีนี้ผมก็เดือดเลยครับ ผมก็เลยถามน้องมันไปว่า น้องรู้มั๊ยว่าคันเบ็ดพี่ราคาเท่าไหร่? ทีนี้เริ่มมีคนมามุงเเล้วครับ ทั้งฝรั่ง ทั้งคนไทย น้องคนนั้นก็บอกมาว่าพี่ครับ เดี๋ยวเชิญพี่ที่ออฟฟิศสายการบินชั้น 2 เลยครับพอถึงที่ออฟฟิศสายการบินชั้น 2 ก็มี supervisorมาคุยกับผมบอกว่า เอ่อ ทางสายการบินจะชดใช้ให้ในราคา 2000 น๊ะค๊ะ ( เพิ่มมาอีก 1500)ผมก็บอกไปว่า นี่คุณ รู้มั๊ยคันเบ็ดผมน่ะมันราคาเท่าไหร่ 14,500 น๊ะครับ เเล้วคุณจะมาชดใช้ชุ่ยๆอย่างนี้ได้ยังงัย คุณต้องรับผิดชอบสิ ทำของผมเสียหายอย่างนี้น่ะ เเล้วที่ผมต้องตกเครื่องอีกล่ะต้องไปลงกระบี่อีกล่ะ เเล้วที่ผมต้องพลาดโปรเเกรมที่ผมซื้อเเพคเกจไว้ล่ะ ผมก็โมโหเเล้วกะว่า ถ้าตูเอาตังค์คืนได้หมดตูไม่ไปมันเเล้ววุ้ย ทีนี้ไอ่น้องคนที่จะให้ไปลงที่กระบี่ก็วิทยุมาบอกข้างบนว่า เครื่องที่ไปกระบี่ออกไปอีกเเล้ว เอาละสิ ทำไงดีทีนี้ เเล้วพี่ๆเชื่อมั๊ยครับ ทางสายการบิน ทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ หายหัวไปกันหมด เเม้เเต่น้ำสักแก้วยังไม่มีมาให้เห็นเลย (เฮ้ออออ ห่วยจัง) ทีนี้ น้องคนที่จะเปลี่ยนเครื่องก็เดินขึ้นมาบอกว่า พี่ครับ เดี๋ยวจัดเครื่องไปลงที่นครศรีธรรมราชให้เเทนเเล้วกันน๊ะครับ เเล้วทางเราจะจัดส่งรถไปส่งพี่ที่สนามบิน ตรัง (เเล้วจากตรัง ไปถึงท่าเรือไปเกาะ +ค่าเรือ ตัวใครตัวมันน๊ะครับ) เครื่องออก บ่ายโมงน๊ะครับ ผมก็โทรไปเช็คค่าเรือข้ามฝากไปเหลาเหลียงจากท่าเรือปากเมง น๊ะครับ เรือเร็ว 2 คน 9000 บาท
เรือหางยาว 5000 บาท
ผมก็โวยไปว่า อ้าวน้องเเล้วค่าเรือที่เพิ่มขึ้นใครจะรับผิดชอบให้พี่ล่ะ เงียบครับ น้องเค๊าตอบได้อย่างเดียวว่าทางสายการบินชดเชยให้ได้มากที่สุดเท่านี้ล่ะครับ ค่าคันเบ็ดพี่ก็ให้ได้มากที่สุดเท่านี้ล่ะครับ ผมก็บอกกับน้องไปว่าน้อง พี่ไม่โอเคกับข้อเสนอของน้องทุกอย่างน๊ะ เเต่พี่ไม่ไหวเเล้ว เพราะขืนถ้าพูดไปเนี่ย ผมว่าไม่ได้ไปเที่ยวเเน่ เเต่ต้องไป ส.น.ดอนเมืองเเทน ทีนี้ ก็ใกล้เวลาเครื่องไปนครศรีธรรมราชออกเเล้ว ผมก็เลยบอกว่า เอางี้น้องเดี๋ยวพี่กลับมาก่อนเเล้วมาเคลียร์กันดีกว่า พี่รับไม่ได้หรอกมาทำกับพี่อย่างนี้ ทีนี้น้องมันก็บอกว่า จะโอนเรื่องไปที่แผนกดูเเลลูกค้าให้ จะให้เค๊าติดต่อกับพี่โดยตรงเองผมก็เลยออกเดินทางไปจ.นครศรีธรรมราช(ไม่ได้อยากไปเร๊ยยยยยยยยย) พอไปถึงพี่ๆรู้รึเปล่าครับ จากนครฯ ไปถึงท่าเรือตรังต้องนั่งรถไปอีก เกือบๆ 300 กิโลน่ะครับ
เฮ้อออออ กลุ้มใจ ยังไม่จบครับพี่ครับ เดี๋ยวดูรูปคันเบ็ดเเล้วผมขอความเห็นหน่อยครับ ว่าจะทำยังงัยกะสายการบินนี้ดี ตอนนี้เค๊าให้ข้อเสนอมา เป็น 5000 บาท เเล้วครับ เเต่คันเบ็ดรุ่นผมน่ะตอนนี้มัน 12500 บาทครับ ทำไงดีครับ
[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]
