ภายในห้องนอน ผัวเมียคู่นึงกำลังอยู่ในวัยฉกรรจ์ด้วยกันทั้งคู่ กลางดึกคืนหนึ่ง
ผัว "คุณก็รู้นี่ที่รักว่า ผมนอนไม่หลับ ถ้าไม่ได้..."
เมีย (พูดตัดบท) "แต่ชั้นง่วงจนตาจะปิดอยู่แล้วนะคุณ..เว้นสักคืนเถอะค่ะ พยายามนอนหลับตาเฉย ๆ เดี๋ยวก็หลับไปเองแหละน่า"
ผัว "โธ่.. ผมรู้ว่าทำยังไงก็นอนไม่หลับ ของมันเคยเสียแล้ว คุณเองก็ไม่ต้องทำอะไรมากนี่ แค่นอนเฉย ๆ ใช่ว่าจะออกแรงเหน็ดเหนื่อยเสียที่ไหน"
เมีย "ถึงไม่เหนื่อยก็จริง แต่ชั้นไร้อารมณ์นะคะ คิดดูซิค่ะ ชั้นพูดปาว ๆ กับนักเรียนมาทั้งวัน เมื่อยกราม เมื่อยลิ้น เมื่อยปาก จนอ้ากรามแทบไม่ขึ้น คุณยังจะให้ชั้นใช้ปากอีก เลื่อนไปเป็นคืนพรุ่งนี้เถอะนะคะที่รัก ฉันจะไม่หยุดปากเลยจริง ๆ สัญญาก็ได้"
ผัว "โธ่ โธ่ โธ่ คุณไม่รักผมแล้วหรือ ผมขอแค่นิดเดียวเท่านั้นเอง ผมจะเอาหมอนอีกใบหนุนหลังให้คุณอยู่ในท่าสบายที่สุด...นะที่รัก..นะ.. ถ้าคุณไม่ช่วยผม ผมคงนอนตาค้างไปตลอดคืนแน่ ๆ"
เมีย "เอ้อ.. ทั้งดื้อทั้งงอแงอะไรยังงี้ก็ไม่รู่ น่ารำคาญเสียจริง เอ้า..ขยับมาทางนี้ซิ แล้วก็นอนเฉย ๆ นะ ชั้นจะได้เริ่มต้นให้..หลับตาเสียด้วย จะได้หมดเรื่องหมดราวหลับนอนกันเสียที"
ผัว "คุณน่ารักที่สุดเลย.. ผมพร้อมแล้วล่ะ คุณเริ่มต้นได้แล้วละที่รัก.."
เมีย "เอาละ..ฟังให้ดีนะ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพระราชาพระองค์หนึ่ง มีพระธิดาแสนสวยชื่อ สโนไวท์.............."
