เมื่อวานผมได้เข้ามาอ่านทุกท่านที่ตอบผมครับ ยอมรับนะครับว่าเครียดมากไม่รู้จะพิมพ์อะไรดี มันมึนๆตื้อๆ แต่อยากจะขอขอบคุณทุกๆท่านจากใจจริงเลยครับ ผมได้รับความอบอุ่นจากที่แห่งนี้ไปเต็มๆ และเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมกล้าระบายออกมาหน้าบอร์ดแห่งนี้ ผมเชื่อว่าผมต้องได้อะไรที่ดีๆกลับไปให้คิดทบทวน
จากที่ผมเครียด...เมื่อวานผมออกไปนอกบ้านเพื่อพยายามหลุดพ้นจากห้องสี่เหลี่ยม พร้อมกับคิดไปเรื่อยๆ คุยโทรศัพท์ปรึกษาคนที่รู้จักเราและครอบครัวเรา สรุปแล้วผมตั้งใจจะหาทางออกดังนี้
-- ไปแจ้งความไว้เป็นหลักฐานว่าฉลากหายไปโดยไม่ทราบว่าใครเอาไป เพื่อที่หากทางการมาเจอสินค้าที่ไม่ได้มาตรฐานขึ้นมา ผมจะได้เอาบันทึกประจำวันไว้อ้างอิงกับศาล ซึ่งก็ไม่ทราบว่าจะดีจะร้ายแค่ไหน แต่ก็เพื่อความสบายใจครับ
-- เรียกน้องมาคุยอีกรอบ คุยปัญหาซึ่งกันและกันอย่างสันติ และเตือนไม่ให้เค้าทำอีก
-- ออกประกาศห้ามทุกคนนำสินค้าและ/หรือฉลากออกจากโกดังโดยไม่ได้รับอนุญาต
สุดท้าย...วันนี้คงเป็นวันที่ผมมีความสุขอีกวันหนึ่งครับ เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อตอน7โมงที่ผ่านมาผมตื่นไปซื้อข้าวให้แม่ทาน ขณะกำลังออกจากบ้านเห็นรถน้องกำลังขับจะเข้าบ้าน เค้าหยุดรถคุยกับผมว่าเค้าเอาฉลากมาคืนนะ ผมงงๆ ผมจึงได้มีโอกาสคุยกับเค้าอีกเล็กน้อยถึงสิ่งที่ควรทำ ไม่ควรทำ มีอะไรให้เข้ามาถาม มาขอ มาบอก และผมก็บอกให้เค้านัดประชุมด้วยเพราะอยากให้เค้ารู้ว่าทางบ้านต้องการที่จะช่วยเค้าหากเค้าลำบาก ยังไงก็พี่น้องกัน
ผมหวังว่าขอให้เรื่องร้ายๆเรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้ายของผมเถอะครับ
ขอบคุณทุกท่านมากครับ
เบสท์
