อ่านเรื่องของพี่Kengkungแล้ว ทำให้นึกถึงเรื่องตอนหนุ่มๆได้
ตอนนั้นผมทำงานที่บ.รถยี่ห้อ1แถวธนบุรี
ตำแหน่ง เซอร์วิชแอดไวเซอร์..ชื่อโคตะละหรูเลย แต่ที่แท้ก็พนักงานรับแจ้งซ่อม....อิอิ
ผมขับรถเก๋งเก่าๆ พาช่าง , ฝ่ายอะไหล่ ฯลฯเต็มคันไปเที่ยวบ้านโป่ง(............)
ขากลับก่อนถึงกรุงเทพฯ ทุกคนกำลังสนุกเฮฮาเพราะดื่มกันตลอดทาง(ไม่ดีนะครับ)
น้ำมันเกิดจะหมด ผมบอกใครมีเงินบ้างผมหมดแล้ว ทุกคนรวบรวมมาได้ 30 บาท

ผมเลี้ยวเข้าปั๊ม (เมาๆอยู่ยังอายโคตะละ) แต่นึกในใจเพื่อนเต็มรถ

เปิดกระจก...น้องๆธรรมาดา30 แบบไม่มอหน้าเด็กปั๊ม หันกลับมาหลังรถ..แม....ง..แกล้งหลับกันหมดเลย

พอเติมเสร็จรีบขับออก พอเลยปั๊มเท่านั้นมันตื่นกันร้องเพลงกันต่อ.........เวนไหมละนั้น
หลังจากวันนั้นผมตั้งใจว่าจะไม่พาพวกมันไปเที่ยวอีก...................แต่หลังจากนั้นเงินเดือนออก
รถผมก็ไปจอดอยู่ที่บ้านโป่งที่เดิม.............เห้ออออออ

ด้วยความเคารพครับ