การเตรียมความพร้อมของอาวุธปืนของผมขึ้นลำเเล้วลดเป็น ฮาล์ฟคอดครับ(เพราะเเถวที่ผมอยู่เป็นพื้นที่สีเเดง)ไม่ว่าอยู่ในบ้านเหลือนอกบ้าน ปืนทุกกระบอกทุกเเม็ก บรรจุเต็มอัตราเพราะผมคิดว่าหนึ่งนัดหมายถึงชีวิตของเรา
ชึ้นลำทุกครั้งที่ออกจากบ้าน G19 (ไม่มีเซฟให้เข้า) Tomcat ใส่ลูกล่อแล้วเข้าเซฟ 1911 ขึ้นลำเข้าห้ามไก
วิธีฝึก 1.ชักจากซอง(Fobus) ลั่นไก (G19)
2.ชักจากซอง(ซองข้างขา)แล้วปลดเซฟขณะชักออกจากซอง ลั่นไก(1911)
3.ปลดเซฟในกระเป๋ากางเกง แล้วชักลั่นไก
ฝึกทุกวันเมื่อกลับเข้าบ้าน (ฝึกหน้ากระจก) ใช้เงาตัวเองเป็นเป้า และทุกครั้งที่เข้าสนาม
ผมจะให้ความสำคัญกับการชักและยิงให้ไว โดยอาชีพอาจจะต้องชักปืนจากซองหลังจากที่เห็นเขาเล็งใส่เรา
เคยถูกผู้ชำนาญการในการใช้ปืนในทำนองต่อสู้ถามว่า เมื่อเห็นคนร้ายเล็งปืนเตรียมยิงใส่ จะต้องทำอย่างไร ?
ตอบโดยไม่ลังเลว่า ชักและยิงให้ไวกว่าเขา คำตอบที่ได้รับคือผิด
ผู้รู้เฉลยว่า หลบให้พ้นวิถีกระสุน ในขณะเดียวกันให้ชักปืนและยิงสวนออกไปในทันทีทันใด
สองท่านนี้อยู่ในพื้นที่เสี่ยงภัย อาจมีโอกาสใช้ปืนในการต่อสู้สูงกว่าผมเป็นแน่แท้
สำหรับผมออกนอกบ้านปืนพร้อมใช้งานทันที ไม่สนเซฟ ให้ความสำคัญกับนิ้วมากกว่า
กลับเข้าบ้านกระสุนในรังเพลิงเอาออก แต่หากเกิดมีเหตุต้องใช้ปืนก็ขึ้นลำแล้วก็ยิง ๆๆๆๆๆ จนกว่าฝ่ายโน้นจะเงียบ แต่ตอนนั้นหาที่ซุ่มยิงได้แล้ว ( เอ๊ะ ใครจะยิงใครกันแน่เนี่ย ทำไมต้องซุ่ม )
แต่ถ้าประชิดตัวเกินไป ปืนอาจชักได้ช้าเอามีดปาดนำก่อน หรือ บางทีก็เอานิ้วทิ่มตามันแทน
