แหง่บ แหง่บ แป๊บ แป๊บ.... รู้จักกับน้าเอ๋มาเกือบปีแล้วเหรอเนี่ย...
ยังดราม่าไม่เลิก
พี่ตุ้มด้วยเพราะมีดพี่แท้ๆ ทำให้ผมรู้ว่ามีคนที่ให้โดยไม่หวังผลตอบแทนยังมีในโลกนี้ ที่สำคัญได้วีซ่าผ่านตลอด...
หวังสิครับ... สิ่งตอบแทนที่หวังคือรอยยิ้ม และความจริงใจ ที่มีให้ซึ่งกันและกันครับ...
แต่มีอยู่คนนึง....เราอิให้...ก็ไม่เอา.....
ตอนหลังมาเปลี่ยนใจ....ว่าเอาก็ได้....
พอได้ไป ก็หาว่าของเราไม่ดีซะอีก....
ไฟฉายอันเล็ก ๆ ... สว่างก็ไม่สว่าง....
แล้วไม่แลตัวเอง...ถ่านที่ใส่ไว้ก็ไม่ชาร์จไฟให้เต็ม...
ติดริบหรี่ ริบหรี่... ฮ่วย...
แต่เห็นไปไหนมาไหน....พกติดตัวไปตลอด......
ปล. มีเลือกอีกนิ ไฟฉายจีนอันสองร้อยไม่เอาหลาวโด้.....
