น่าเอ็นดูน้องสี่ผมจัง รถยางรั่วในป่ายาง ที่ั้ทั้งมืด และ ทั้งเปลี่ยว ณ มหานครศรีสาคร ..
แต่นึกขึ้นได้ว่ามีพี่น้องอยู่ที่นี่ ด้วยความตื่นเต้นดีใจ ที่เข้ามาแทนความตระหนกและหวาดกลัว ...
จึงได้หยิดมือถือ ที่เหลือแบ๊ตอยู่เพียงขีดเดียว ซึ่งสามารถโทรออกได้เพียงสองครั้ง ....
ดังนั้นได้ตัดสินใจ โทรหาพี่สาม ด้วยความหวังอันเต็มเปี่ยมในหัวใจ .....
เสียงโทรศัพท์ปลายทางดัง ตู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ทิ้งระยะเวลาสักพัก และดับไป ......
เหลือครั้งสุดท้ายที่สามารถโทรออกได้ .. น้องสี่จึงได้โทรหาพีใหญ่ .. ว่าให้ช่วยด่าพี่สามที ทำไมไม่ยอมรับโทรศัพท์
... โชคดีร่ำรวย
ขอบคุณพี่ใหญ่ที่ช่วยกระหน่ำ
ชาด ไปอยู่แถวนั้นมาหลายปี เจอรอบนี้เข้า หลาบเลยตรู โทรหาใครไม่ติดเลย
