สวัสดีครับอาจารย์ศรีปราชญ์ ขออภัยนะครับที่ไม่ได้เข้ามาทึกทายเลย
แอบอ่านแต่ไม่ค่อยจะสบอารมณ์กับชีวิตตัวเองเท่าไหร่
ขออภัยทุกๆท่านด้วยนะครับสมาชิกชาวด้ามขวาน
ไอ้ไหรของแกสักทีล่ะห๊า....??
อย่าไปวอรี่มากครับ ชีวิตนี้ ใช่ของเราซะที่ไหน
เมียรึ ก็ลูกพ่อตาลูกแม่ยายเค้า
ลูกรึ ก็แค่เลี้ยงให้พอโต จากนั้นปีนึงก็ได้เห็นหน้าสองหน
ตัวเรารึ ก็เท่านี้ เผลอแผล๊บ ๆ เป็นแก่
งานการทำพอจรรโลงชีวิตก็น่าจะพอ วางแผนนิดหน่อยกะว่าแก่ตัวแล้วไม่ลำบาก
ชั่วชีวิตที่ผ่านมา มีเรื่องที่เราทำสำเร็จ น้อยกว่าเรื่องที่คิดแล้วไม่ได้ทำตั้งเยอะแยะ....
แล้วจะเอาอะไรกับมันนักหนา....
....เรื่องร้ายเข้ามางั้นรึ มันเลวร้ายมาก มันทำให้เราทนไม่ได้....สติจะขาดผึงเพราะความเครียด....
งั้นรอสักพัก พอมันผ่านไปลองดูสิ..... เดี๋ยวเดียวมันก็กลายเป็นเรื่องขี้ผง
ทุกอย่างในโลกนี้ ไม่ใช่ของเราครับ ปล่อยวางสักนิด แล้วชีวิตจะง่ายขึ้น
