เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

[Pandanus]

นายเพิก ได้เมียตอนอายุสามสิบกว่า เมียเป็นเด็กหมุนจักรรีดยาง

ตอนที่ได้กัน เมียนายเพิกอายุแค่สิบสาม และไม่เรียนหนังสือ

เป็นหลานห่าง ๆ ของคนแถวนั้น เขารับมาเลี้ยงเอาบุญ

ได้กันอีท่าไหนไม่รู้ได้ งานตบงานแต่งรึก็ อย่าไปถามหา

สินสอด ก็เงินสี่พันกับสร้อยหนึ่งสลึง

เรือนหอ ก็คือกงสียางของอาสะใภ้ผม (นายเพิก ตัดยางของอาสะใภ้ผมมาตั้งแต่ต้น)

[Pandanus]

นับจากวันที่ได้กัน จนผ่านไปราวสิบกว่าปี นายเพิก มีลูกกับเมียเด็กคนนั้น เจ็ดคน


ฟังดูตลกนะครับ คนที่มีปัญญาเลี้ยงลูก เขาคิดแล้วคิดอีก ก่อนจะให้ลูกเกิดออกมา

แต่คนเลี้ยงลูกตามมีตามเกิด เกิดเอ้า เกิดเอา ยังกะหนูตะเภา

ที่มันแปลก คือ ลูกนายเพิก หญิงล้วน ๆ ไม่มีชายปนเลยแม้แต่หน่อเดียว

[Pandanus]

.....ตอนนั้น เมียนายเพิกอายุราว เกือบ ๆ สามสิบปี 

เล่นแชร์มือละห้าร้อยไว้มือนึง สมาชิกยี่สิบกว่าคน

มีรถเครื่องซูซูกิอาร์ซีใหม่คันนึง ยังผ่อนสัจจะอยู่

 กับรถ XL 125 รุ่นเสียกรุงศรีฯครั้งที่สองอีกคัน

เมียนายเพิก แอบไปเปียแชร์ด้วยดอกสูงลิบ ถึงหกร้อยบาท(ต้นห้าร้อยครับ ส่งมาได้สองสามมือ)

ได้เงินไปหมื่นกว่าบาท กับรถอาร์ซีคันนึง หายเข้ากลีบเมฆไป จนบัดนี้


เหลือลูกสาว วัยมูกล่อ วัยขอกระโปรง วัยเตาะแตะ วัยหัดทาปาก วัยหุงข้าวดิบ เจ็ดคน ทิ้งไว้ให้นายเพิก....

แชร์เดือนละ หนึ่งพันหนึ่งร้อย (สมัยหมูโลละสี่สิบบาท มันซุปเปอร์ลิตรละสิบสองบาทนะครับ)

[Pandanus]

รถเครื่องร้าย สตาร์ทด้วยควนทางลงกงสียาง เข้าเกียร์สาม จับคลัทช์ ปล่อยลงควน...

พอเร็วพอก็ปล่อยคลัทช์ พรืด ๆ ๆ ๆ ไปเครื่องติดเอาล่างควนโน่นแหละ

วันไหน ดวงซวย กะจังหวะพลาด เครื่องไม่ยอมติดตรงล่างควน ก็ลงมือตัวเหม็นเหงื่อเหม็นเบนซินได้เลย

แกเลี้ยงลูกทั้งเจ็ดคน ส่งแชร์อัปยศ ตัดยางของอาผม เหลือเชื่อว่าแกเลี้ยงจนโตมาได้หมด

ลูกสาวแก ตัวเล็กตัวน้อย แขว็กขี้ยางเป็นทุกคน ถากหญ้าโคนยางเป็นทุกคน

[Pandanus]

วันเสาร์เช้า ๆ แบกจอบเดินตามหลังกันเป็นแถว... ลัดเลาะไปตามสวนยาง

จอบแต่ละเล่มรึ ก็เหลือตาจอบเท่าฝ่ามือมั่ง ใหญ่กว่านิดหน่อยมั่ง

ตัวเล็กตัวน้อย ป.๓ ป.๔ ก็จอบด้ามสั้น ๆ ทำงานได้งานน้อย

แต่ด้วยจำนวนคน แปดคน.... จอบแปดเล่ม ถากโคนยางแปลงสิบไร่ ก็เลยเสร็จภายในเสาร์อาทิตย์ แค่สองวัน

ตกเย็น เดินชักแถวกลับบ้าน.... ไม่ได้ถึงบ้านง่าย ๆ หรอก

มีแต่คนหัวปีหรือคนรองแหละ ที่นำลิ่วมาบ้านก่อน มาหุงข้าวไว้รอ

คนอื่น ๆ แวะเก็บเห็ดแครงมั่ง แวะลอกขี้ยางพรกมั่ง เก็บยอดผักยอดหญ้า ผักกูด ฯลฯ

อยู่กันอย่างสงบ และขยันขันแข็ง ตามมีตามเกิด แต่ก็ดูเป็นสุขดี

.......

[Pandanus]

พ่อผม เคยจ้างถากหญ้าโคนลูกยาง แปลงที่เอาไว้ติดตา ร่วม ๆ หมื่นต้น

พ่อกะไว้คงเต็มวัน จ้างหกร้อยบาท....

...ครัวนี้เข้าทำสามชั่วโมงเสร็จ..... ยังไม่ทันเที่ยง มายืนสลอนกันหน้าบ้าน  รอเบิกเงิน....

นั่นเป็นเรื่องราวตั้งแต่ผมเป็นเด็ก  ผมอ่อนกว่าลูกคนหัวปีแกเสียอีก แต่ปีนเฒ่าทำสนิทกับแกได้

[Pandanus]

ถัดมา ตอนลูกคนแรกเข้าเรียน ม.ปลาย ลูกคนที่สองของแกก็....ตามผัว

อีอ้อยมันรุ่นเดียวกับผม หมายถึงเรียนรุ่นเดียวกัน แต่อายุมันแก่กว่าผมปีนึง

ตามเด็กหัดขับแม็กโค ไปอยู่แถวบ่อดินที่สิชล 

นายเพิกก็ไม่ตาม...อยากไปก็ไป เลือดแม่มันแรง

.........

[Pandanus]

เปิดออกช่องหนึ่ง ไม่ซ่อม ไม่ชุน ....ปีต่อมา ลูกคนที่สาม อีเอม ก็ตามไอ้หนุ่มแถวปากน้ำท่าศาลาไปอีกคน

.....

[Pandanus]

สี่ห้าปีต่อมา อีอ้อยเข้าบ้านได้แล้ว มีลูกคนหนึ่งกับผัวคนที่หนีตาม

แต่มาอยู่กับผัวใหม่ เป็นเช็กเกอร์บ่อดินนั้นแหละ

คนหัวปี อีอร ได้แต่งงาน.... แต่งกับใครไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว

เพราะหลังจากแต่งงาน อีอรพี่คนโต ก็ย้ายตามผัวหายต๋อมไปจนทุกวันนี้

[Pandanus]

แต่ที่น่าจดจำ คือวันงานแต่งพี่สาว น้องสาวสองคนก็ได้ผัวคืนงานนั่นเอง

คนหนึ่ง อีแอ๊ด หอบผ้าหนีไปกับหนุ่มที่มาติดพัน

อีกคน อีอี๊ด ถูกฟัด... ถูกลูกบ่าวผู้ใหญ่บ้านฟัดที่หลังโรงครัว

คนล้างถ้วยในงานเห็น เอามาบอกคนในงาน .....

ต้องแต่งตามหลังพี่สาวภายในเดือนเดียวกัน ชนิดต้นเดือนปลายเดือนกันเลย

[Pandanus]

ผมไม่อยู่บ้านหลายปี  กลับมาอีกที ก็ทราบข่าวว่า อีเอียด กับอีอิง สองคนสุดท้าย ก็มีทางไปไม่ต่างจากพี่ ๆ




อีเอียด ไปกับคนขับสองแถว

อีอิง สุดท้อง ไปเรียนกรุงเทพแล้วท้องป่องกลับมาบ้าน

[Pandanus]

.....ถามกันเล่น ๆ ว่า  ถ้าคนเป็นพ่อ ยึดติดกับศักดิ์ศรี ยึดติดกับตัวตน

แกควรจะอาละวาดตั้งแต่ตอนไหน.....

.....นายเพิก ไม่สนใจครับ  จะว่าไม่สนใจเลยคงไม่ใช่

แต่แกจะเอาเวลาไหนไปตามลูกล่ะ  งานการก็ต้องทำ ลูกคนอื่น ๆ ก็ยังอยู่ (แม้ว่าสุดท้ายจะไปจนหมด)

[Pandanus]

ยังครับ ไม่จบอย่างที่คาดหรอก.....









....ผมเพิ่งรับรู้เรื่องราวตอนจบ หลังจากไปงานศพแถวนั้น แล้วมาหยุดแวะที่บ้านอา....

นายเพิกลุกไปช่วยงานพอดี ข้างหลังก็ลงมือนินทาให้ผมฟัง....

[Pandanus]

อาผมบอกว่า นายเพิกเดี๋ยวนี้ ไม่ใช่ต้องทำงานไหรแล้ว บายตัวแล้ว

ลูกแกไม่ยอมให้แกทำงานอีกแล้ว  นัยว่าลำบากมามาก พอได้แล้ว

เอาทีละคนนะ จะได้ไม่สับสน

[Pandanus]

อีอร คนที่หนึ่ง ไม่ติดต่อกลับมา แต่รู้ว่าอยู่สุขสบายดี ขายขนมในร้านสวัสดิการทหารที่สัตหีบ



อีอ้อย มีรถแม็กโค รถไถ รถหกล้อหลายคัน ลูกน้องนับสิบ รับเหมาทั่วไป



อีเอม ตอนนี้ต้องเรียก เจ๊เอม (ไม่ได้มีเชื่อจีนอะไรเลย ผัวมันก็แขกอีกต่างหาก)อยู่แพปลา ตัดปลาส่งมหาชัย



อีแอ๊ด ทำเสริมสวยอยู่ในเมือง คนนี้น่าจะลำบากสักหน่อย ตอนนี้ก็ยังเป็นแค่ลูกมือเขา แต่ก็พออยู่ได้



อีอี๊ด ...อ้อ ไม่ใช่สิ ต้องเรียก ส.ท.อี๊ด ส่วนผัวมันลง ส.จ. แต่สอบตก พลาดไม่กี่คะแนน



อีเอียด ยังอยู่กับคนขับสองแถวเหมือนเดิม แต่ขับรถคนละคันกับผัว เพิ่งขึ้นโรงขึ้นศาลเรื่องขับรถพุ่งชนกิ๊กผัวเจ็บสาหัส



อีอิง ทำขายตรงเครื่องสำอางค์อะไรสักอย่าง วิ่งเข้าวิ่งออกต่างประเทศยังกับไปซื้อแกงปากซอย รวยกะดือปลิ้นแล้ว



.........