<![CDATA[<a href="https://www.youtube.com/v/kR2IDgDDHyY" target="_blank">https://www.youtube.com/v/kR2IDgDDHyY</a>]]>หนี.....
ความเจ็บปวดจากการกระทำของคนที่เป็น"สะใภ้" เข้ามาอยู่ในตระกูลของเรา....
ตระกูลของเรา...เป็นตระกูลแรก ๆ ที่บุกเบิกมาปักหลักจับจองทำกินอยู่ที่นี่
มีญาติสืบเชื้อสายมาจาก ผู้เฒ่า ผู้บุกเบิกเข้ามาเป็นคนแรก...
เท่าที่พอรวมกลุ่มหยาบ ๆ ได้ สามสาย....
สายหนึ่ง อยู่ฝั่งทิศเหนือของคลอง คลองที่ใหลลงมาจากภูเขา แบ่งหมู่บ้านเป็นสองฝั่ง
สายสอง อยู่ทิศใต้ของคลอง แต่ค่อนมาทางตะวันออก อยู่ใกล้กับถนนใหญ่
สายสาม คือสายของเรา อยู่ทางใต้ของคลอง ค่อนไปทางตะวันตก ในร่มเงาของภูเขาสูง
....
เราทั้งสามสาย เป็นพวกที่ เหนียวแน่นในคุณงามความดี เรื่องขยันนั่นก็เป็นเอกลักษณ์
เราไม่ใช่ผู้ดี... แต่เรื่องเลว ๆ เรื่องเปรต ๆ เราก็ดูแลคนในตระกูลเราไม่ให้หลงผิด
เราพลาดมาแล้ว สองครั้ง
...ครั้งหนึ่ง จากสายของผม โทษะจริตครอบงำ ....
ทำลายชีวิตคนอื่นไปในคราวเดียวถึงสามคน ก่อนจะกระทำอัตวินิบาตกรรม ตายตกตามกรรมไป
ครั้งที่สอง.... อยู่ในความรู้เห็นของเพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน
สายที่สอง ทิศใต้ ใกล้กับถนน ... บุตรชายคนเดียว.... ค้ายานรก...
ถูกจับได้ ถูกประจานชื่อกลางหมู่บ้าน ถูกดูหมิ่นดูแคลนจากคนต่างตระกูล
แม้ว่าสุดท้าย จากการดิ้นรนสุดความสามารถของพ่อแม่และพี่น้อง
จะพาเขาออกมาจากการจองจำได้
แต่ก็ด่างพร้อยไปแล้ว ไม่สะอาด ไม่คลีนเหมือนเดิมแล้ว
......
คราวนี้ ครัวหนึ่งในสายที่สอง ต้องเจอกับเรื่องงามหน้า....
เมื่อสะใภ้ของบ้าน บ้านที่ได้รับการเคารพจากคนในตระกูล ถึงความเป็นคนที่ยึดเหนี่ยวประเพนีที่ดีงาม
หนีไปกับชายอื่น .... ทิ้งลูกวัยปลายประถมและผัว พ่อปู่ แม่ย่า ให้ต้องหน้าดำอยู่ในสังคม
....หัวข้อสนทนาของคนในหมู่บ้าน ไม่พ้นเรื่องนี้....
เขาเข้ามาอยู่ในตระกูลเราอย่างสมภาคภูมิ ตบแต่งกันอย่างสมเกียรติเท่าที่ฐานะทางการเงินและทางสังคมพึงจะเอื้อ
ด้วยพฤติกรรมที่ได้รับการยอมรับจากสังคม ทำให้มีโอกาสได้เป็นกรรมการโน่นนี่นั่นของหมู่บ้านอยู่เนือง ๆ
ครั้งหนึ่ง ครอบครัวนี้เคยได้รับเกียรติให้เป็นเจ้าภาพจัดงานเลี้ยงสายสัมพันธ์ของตระกูลด้วยซ้ำไป
......ที่เล่ามา ก็เพียงจะบอกว่า ....
.....มันไม่มีเหตุเลย ที่หล่อนจะโบยบินไปตามหาสิ่งที่ด้อยค่ากว่า
โดยทิ้ง...ไม่สิ ทำลายย่อยยับจากการทิ้งไป....
เกี่ยวอะไรกับผมรึ ครอบครัวเขาโน่น...
ครอบครัวเราสนิทกันครับ ไปมาหาสู่กันเป็นประจำ ลูกผมไปเล่นบ้านเขาเป็นวัน ๆ
ลูกเขาก็ไปโรงเรียนกับผมทั้งสองคน สนิทชิดเชื้อและนับถือกันมาก
พักหลัง ก่อนเขาจะไป....เขาจะหลบหน้าพวกเรา ไม่ออกมาพูดจาเจื้อยแจ้วอย่างที่เคย
....เอารถยนต์ราคาเกือบล้าน คันเดียวของบ้านไปด้วย....
ผมไม่แวะบ้านเขา.... ไม่รู้จะคุยกับเขาเรื่องอะไร...
....ไม่รู้จะคุยว่าอย่างไร....
