อยากถามทหาร...ครับ

[LittleHitMan]

เป็นทหารยังไม่นานเหมือนกันครับ ไม่เคยรบเลย
ถ้าเรื่องฝึกทหารใหม่หรือฝึกภาคสนาม เช่น หมู่ตอนหมวด กองร้อย กองพัน หน่ะพอมีครับ
แต่ไม่มีโอกาสได้รบ แฮะๆ

[xiehua dun]

ความใฝ่ฝันอันสูงสุดอยากเป็นทหารมากครับ  แต่เป็นไม่ได้ แค่ไปเกณฑ์ทหารเขายังไม่เอาเลย...เศร้า

เหมือนกันเลยครับ เต็มที่สำหรับพลายแก้วก็ทำได้แต่เพียงต่อรอดอให้ถึงปีห้า ยังจำได้เสมอว่าตอนฝึกภาคสนามวันสุดท้ายของปีห้า ชีวิตจะอยู่ได้อย่างไร(สำหรับตัวเอง) หากขาดการฝึกบุคคลน่ามือเปล่าและบุคคลท่าอาวุธ รวมทั้งบรรยากาศในการฝึกภาคสนามและการยิงปืน คิดถึงชุดฝึกที่เคยใส่ คิดถึงระเบียบแถวที่เคยเดิน คิดถึงห้องเรียนภาคทฤษฎีและโต๊ทรายจำลองแผนการรบ คิดถึงหัวเข็มขัดและรองเท้าคอมแบ็ทที่ต้องขัดจนเงา คิดถึงเสื้อที่ต้องลงแป้ง คิดถึงเอ็มหนึ่ง คาร์บิน ที่ต้องสะพายติดตัวเวลาฝึก(ครูฝึกบอกว่าให้หวงปืนเหมือนกับภรรยา ต้องติดตัวเสมอ ไม่ว่าจะไปอุจจาระ ปัสสาวะ.......แต่ก็ยังมีคนทำหายอยู่ดี ทุกปีของการฝึก) เศร้าโว๊ย อดฝึกกับกองทัพบกอีกแล้ว

ขอพระอวยพรทุกท่านครับผม

ยังไงๆ พี่ก็น่าจะลองไปเหล่าอื่นๆบ้าง เช่นทัพเรือ ต๋ำหนวด  หรือ ทัพเรือ(บิน) ก็ได้นี่นา

[Point_Blank]

เพิ่งเป็นเหมือนกันครับ พร้อมๆ Littlehitman นั้นแหละ แต่กำลังรักษาให้หาย(ล้อเล่นนะครับ)
ไม่มีประสบการณ์รบครับ ได้แต่ขับ ฮ. ไปวันๆ แต่ประสบการณ์รักพอมีบ้าง แต่ไม่ขอเล่าดีกว่าผิดวัตถุประสงค์ เจ้าของกระทู้.....................ก๊าบ

[หินเหล็กไฟ]

  ผมเคยเป็นแต่ตะหานคับ

[MedCadet]

เพิ่งติดยศมาหมาดๆครับ เป็นทั้งทหาร ทั้งหมอ ประสบการณ์จริงๆยังไม่มี มีแต่ช่วงฝึกครับ

[plo-รักในหลวง]

  เอาประสบการณ์ของพ่อผม ที่เป็น  ต.ช.ด  มาเล่าได้มั้ยครับ  (เดี๋ยวถามให้) ข้อมูลเพียบ

[PU45™]

ผมยังเป็นทหารละอ่อนอยู่เลยครับ 

ทั้งหล่อ ทั้งสมาร์ท ยิงปืนแม่น ท่าสวย อนาคตติดยศนายพลแห่งกองทัพบกไทย...ชัวร์

[มะขิ่น]

ท่านPoint_Blank .................ว่างๆ ไปคุยกับ ท่านนนทวัตร ทัศนงาม สิครับ ว่า เวลายิงถล่มพวกขนยา ด้วย 20 มิล ของ ฮ.Cobra ว่าเป็นยังไง................หรือเอาสกี ฮท.1 เกี่ยวหลังคาบ้านพวกค้ายา ที่เชียงราย.................

หรือไม่ก็คุยๆถามๆกับ พี่สิทธิชัย โจ้นโทน ดู....................

มีเรื่องมันส์ๆเยอะ.................แต่ระวังคุยไปคุยมา กลายเป็นเรื่องสงครามตัวต่อตัวนะ : : :

[ขุนช้าง-รักในหลวงและสมเด็จพระเทพ]

เหอๆๆๆๆ   มีคนบอกว่าก่อนเกณทหารเนี้ยให้ไปไหว้ หลวงพ่อคูณ   หลวงปู่แหวน สเด็จพ่อรัชการที่5  สเด็จเตี๋ยกรมหลวงชุมพร ศาลเจ้าพ่อหลักเมืองครับ รับรอง  
ตอนผมไปเกณเนี้ยมีอยู่คนเมาๆๆทหารเค้าก็ถาม"น้อง    พี่ว่าพระคุ้นๆๆนะที่คอ คล้องของดีละดิพระอะไรนะ"
 พี่ท่านตะโกนเต็มปากเต็มคำ" หลวงพ่อคูณครับพี่"
พี่ทหารก็บอก"เฮ๊ยน้องพระดีๆๆๆขลังนะเนี้ย"  พอล้วงเข้าไปในไหเท่านั้นละครับแดงจ๋ามาเลย ปรากฎลูกผู้ชายท่านนั้นร่วงกลางอากาศครับหายเมาทันตาเห็นทหารต้องหิ้วปีกไปนั่ง
ไม่ได้เป็นทหารครับแต่ชื่นชมทหารและตชด.ทุกท่าน เพราะเสียสละตนเองเพื่อนผู้อื่นทั้งความสุขกายและใจ   

[โจ ™]

    ปะทะแต่ไวรัสคอมพิวเตอร์ กับเจ้าคอมพ์เจ้าปัญหาครับ ออกสนามมาก็หลายที่
  มีแต่ประสบการณ์หุงข้าวดิบๆสุกๆ ครับ  ปะทะกันจริงๆ  เกือบๆปะทะ แต่ไม่เคยยิงกันซักที 

[มะขิ่น]

  ปะทะแต่ไวรัสคอมพิวเตอร์ กับเจ้าคอมพ์เจ้าปัญหาครับ ออกสนามมาก็หลายที่
  มีแต่ประสบการณ์หุงข้าวดิบๆสุกๆ ครับ  ปะทะกันจริงๆ  เกือบๆปะทะ แต่ไม่เคยยิงกันซักที 

คุณโจอยู่ภาคใต้พื้นที่ไหนครับ............

ถ้ามีโอกาสพบกับ พ.อ.สมชาติ เปรมจิตร ผบ.ทพ.42(ครบางพลัด ไปอยู่ใต้ตั้งแต่จบ จนพูดยาวีได้)................ลองเลียบเคียงถามเรื่อง ปะทะ 17 ครั้ง 23 ศพดูสิครับ...................หรือไปคุยกับจ่าตุ้ม เจ้าของร้านทำเครื่องสนามที่ ปัตตานี ดู...........ว่าที่แกขาพิการ จนต้องปลดประจำการจาก ทบ. แกมีประสบการณ์อะไรบ้างที่น่าฟัง................

[onemore]

ตอนเด็กๆ..ผมเป็นอดีตทหารพระนารายณ์อวตาร...ประสบการณ์ค่อนข้างแย่เพราะไม้เรียวเป็นคำตอบสุดท้าย

สงสัยพี่แกเป็นหนุมาน

[โจ ™]

  ปะทะแต่ไวรัสคอมพิวเตอร์ กับเจ้าคอมพ์เจ้าปัญหาครับ ออกสนามมาก็หลายที่
  มีแต่ประสบการณ์หุงข้าวดิบๆสุกๆ ครับ  ปะทะกันจริงๆ  เกือบๆปะทะ แต่ไม่เคยยิงกันซักที 

คุณโจอยู่ภาคใต้พื้นที่ไหนครับ............

ถ้ามีโอกาสพบกับ พ.อ.สมชาติ เปรมจิตร ผบ.ทพ.42(ครบางพลัด ไปอยู่ใต้ตั้งแต่จบ จนพูดยาวีได้)................ลองเลียบเคียงถามเรื่อง ปะทะ 17 ครั้ง 23 ศพดูสิครับ...................หรือไปคุยกับจ่าตุ้ม เจ้าของร้านทำเครื่องสนามที่ ปัตตานี ดู...........ว่าที่แกขาพิการ จนต้องปลดประจำการจาก ทบ. แกมีประสบการณ์อะไรบ้างที่น่าฟัง................

ครับ ท่านผู้การฯ  เมื่อต้นปี ผมอยู่ แผนก ยก.  ของ  ฉก. ( หมายเลขสองตัว ) รับผิดชอบ สามอำเภอในจังหวัดปัตตานีครับ  ตอนอยู่ปัตตานีก็ได้อุดหนุนสินค้าร้านจ่าตุ้มบ่อยๆ  ที่พลาดเป็นไม่ได้ก็คงจะเป็นเข็มขัดสนามแบบตัดเองครับ  แขวนเป็นราวอยู่ทางเข้าร้านด้านประตูขวามือ    ส่วนเรื่องปะทะนี่ ไม่เคยคุยกับท่านเลย
แต่เคยฟังทหารรุ่นก่อนๆ ที่เคยมีประสบการณ์ปราบ ผกค.  จคม.   มีประสบการณ์เล่าให้ฟังเยอะ  ขนาดที่โดนผกค. ล้อม  ติดอยู่ในหุบ  วิทยุติดต่อไม่ได้  ต้องปีนต้นไม่ขึ้นไปต่อเสาอากาศ  โดน ฝ่ายตรงข้ามยิงร่วง  วิทยุก็ค้างอยู่บนต้นไม้  กว่าจะเอาวิทยุลงมาได้ และขอกำลังช่วยเหลือ ก็สาหัสครับ 

อีกประสบการณ์ที่รับฟังมาที่นราธิวาส  อ.สุคิริน เดิน ลว.  แล้วหยุดพัก  ผบ.ร้อย. กำลังถอดรองเท้า  โดน จกร.  ( แต่ผมอยากแทนว่า ขจก. มากกว่า )  ยืนเล็งมาตรงประมาณศีรษะ  จ่าที่นั่งด้านหลังเห็น ก็ผลักผู้กองลงไป แล้วก็ยิงปะทะกัน  ผลได้ ขจก. 2 ศพ  ช่วงสุดท้ายที่มีการ ออก ร้อย.ร. ( กองร้อยทหารราบปราบปราม ) ในพื้นที่จังหวัดภาคใต้ ผมบรรจุ ปี 45  ก็ไม่มีการออกสนามในลักษณะดังกล่าวแล้ว ส่วนใหญ่จะเป็นการออกในชุดพัฒนาและสัมพันธ์มวลชนมากกว่าครับ 

[พลายแก้ว]

เหมือนกันครันพี่พลาย คิดถึงตอนฝึกภาคสนามนอนเผ้าหลุมเพลาะกลางแดด คิดถึงตอนนอนกอด ปลย.66 เฝ้ายาม  คิดถึงตอนนั่งสกอร์เปี้ยนลุยน้ำ ที่สนามยิงปืนใหญ่รถถังเขาตระกรุดรัง  คิดถึงตอนเรียนวิชารบพิเศษผจญปัญหาต่างๆเดินตากฝนทั้งคืน และที่ขาดไม่ได้ต้องโดนดองเวรประจำ 555  และอื่นอีกเพียบ เฮ้อคิดถึงจังว้อย

ตอนคุณโซเวียตต่อรอดอปีสี่ และปีห้า คุณเลือกเหล่าทหารม้าหรือครับ นึกแล้วก็อิฉฉาลึกกับเพื่อนๆที่เลือกเหล่าม้าได้ขับและนั่งรถถังกันทุกคน ส่วนผมพลายแก้ว ว่าที่ร้อยตรีกำมะลอ เลือกเหล่าราบครับ เพราะโดยส่วนตัวชอบการคลาน โผ หมอบ และการวางแผนเข้าตีและการซุ้มยิง ที่สำคัญชอบเป็นหัวหน้าหมู่ปืนเล็กด้วย ผมว่ามันส์มากเลย คิดถึงการฝึกรอดอเหมือนคุณโซเวียตเดะเลยครับ เอาเป็นว่ากลับกรุงเทพปลายปีนี้ เราสองคนไปตั้งแค็มป์และยิงปืนที่เขาชนไก่รำลึกความหลังกันดีกว่า(หากจำไม่ผิด ตอนนี้ค่ายเขาชนไก่ เป็นค่ายเปิด อนุญาติในพลเรือนและว่าที่ร้อยตรีกำมะลออย่างเราสองคน ไปตั้งแค็มได้)

ขอพระอวยพรคุณโซเวียตครับผม

[พลายแก้ว]

ความใฝ่ฝันอันสูงสุดอยากเป็นทหารมากครับ  แต่เป็นไม่ได้ แค่ไปเกณฑ์ทหารเขายังไม่เอาเลย...เศร้า

เหมือนกันเลยครับ เต็มที่สำหรับพลายแก้วก็ทำได้แต่เพียงต่อรอดอให้ถึงปีห้า ยังจำได้เสมอว่าตอนฝึกภาคสนามวันสุดท้ายของปีห้า ชีวิตจะอยู่ได้อย่างไร(สำหรับตัวเอง) หากขาดการฝึกบุคคลน่ามือเปล่าและบุคคลท่าอาวุธ รวมทั้งบรรยากาศในการฝึกภาคสนามและการยิงปืน คิดถึงชุดฝึกที่เคยใส่ คิดถึงระเบียบแถวที่เคยเดิน คิดถึงห้องเรียนภาคทฤษฎีและโต๊ทรายจำลองแผนการรบ คิดถึงหัวเข็มขัดและรองเท้าคอมแบ็ทที่ต้องขัดจนเงา คิดถึงเสื้อที่ต้องลงแป้ง คิดถึงเอ็มหนึ่ง คาร์บิน ที่ต้องสะพายติดตัวเวลาฝึก(ครูฝึกบอกว่าให้หวงปืนเหมือนกับภรรยา ต้องติดตัวเสมอ ไม่ว่าจะไปอุจจาระ ปัสสาวะ.......แต่ก็ยังมีคนทำหายอยู่ดี ทุกปีของการฝึก) เศร้าโว๊ย อดฝึกกับกองทัพบกอีกแล้ว

ขอพระอวยพรทุกท่านครับผม

ยังไงๆ พี่ก็น่าจะลองไปเหล่าอื่นๆบ้าง เช่นทัพเรือ ต๋ำหนวด  หรือ ทัพเรือ(บิน) ก็ได้นี่นา

ขอบคุณครับคุณซิลีฟู ที่แนะนำและให้กำลังใจ หากเลือกต๋ำหนวด อยากเป็นตำรวจท่องเที่ยว เพราะชอบคุยกับฝรั่งและชอบในภาษาอังกฤษ(ทำให้ตอนนี้ต้องมาเรียนนอกด้วยสาเหตุดังกล่าว) จริงๆชอบตำรวจท่องเที่ยวมาตั้งแต่เด็กแล้ว(เพราะชอบภาษาอังกฤษในการพูด อ่าน เขียน)อีกอย่างชอบเครื่องแบบตำรวจและอาวุธปืนด้วย ผสมกันดีทั้งภาษาอังกฤษและเครื่องแบบ อีกอย่างอยากจะปกป้องคุ้มครองฝรั่งที่มาเที่ยวเมืองไทยจากมิจฉาชีพไทยที่คอยรังแกและเอาเปรียบฝรั่ง อีกอย่างประการสุดท้าย การที่ต้องตกระกำลำบากในประเทศที่ไม่ใช่บ้านเกิดตัวเอง ความรู้สึกแสนสาหัสนัก(คนอยู่เมืองนอกแล้วเจอความซวย จะเข้าใจเรื่องดังกล่าวดี) อย่างน้อยก็เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ปกป้องฝรั่งนักท่องเที่ยวผู้อารี ให้ได้รับความปลอดภัยและมีความสุข แถมได้พูด อ่าน เขียน ภาษาอังกฤษและใกล้ชิดฝรั่งตลอดสายงาน แค่นี้ก็สุขใจแล้ว(หากองค์กรเขาเอาเรานะ)

ขอพระอวยพรคุณซิลีฟูครับผม