ค้าปลีกข้ามชาติในเกาหลีใต้

[แจ็ค]

...... ทั้งหมดทั้งมวลนี้ไม่ใช่ว่าผมไปชื่นชมเกาหลีใต้  จนลืมบ้านลืมเมืองตัวเองหาใช่ไม่นะครับ  เพียงแต่ว่าอยากบอกให้รู้ว่าบ้านเขาเมืองเขานั้นเจออะไรต่อมิอะไรหนักหนาสาหัสกว่าบ้านเรามากนัก  แต่ด้วยความมีระเบียบ และสามัคคีกัน  รู้จักกินรู้จักใช้ทำให้บ้านเขาพัฒนาไปได้เร็วกว่าเรามากนัก  ยังมีอีกมากเลยครับ แต่เกรงว่าจะเบื่อและจะหาว่านำเสนอมากเกินไปขอพอเพียงนี้ก่อนครับผม ..... ด้วยความเคารพ .....

[เบิ้ม]

    ภาพสวยนะครับ 

[แจ็ค]

....... อีกประการหนึ่ง  ที่ในบ้านเขานั้น  ใช้ของที่ทำในประเทศของตัวเองเป็นส่วนใหญ่ เช่น รถยนต์ จะเห็นมีวิ่งไม่กี่ยี่ห้อ  ที่เด่นชัดก็จะเป็น แดวู ฮุนได ไม่ว่าจะเป็นรถเล็ก รถใหญ่ เขาใช้ของบ้านเขาทั้งนั้นครับผม  .... แต่แปลกที่ทำไมมาตรฐานคนละชนิดกันกับที่มาขายในบ้านเรา ..... เกิดอะไรขึ้นหรือครับผม ......

[แจ็ค]

.......... ประมาณนี้จริง ๆ ไม่ได้แกล้งนำเสนอในส่วนที่ดีนะครับผม  แต่ที่สำคัญยี่ห้อในบ้านเขาทั้งนั้น .....

[แจ็ค]

..... มาดูรถประจำทางบ้านเขา  มีเครื่องมือสื่อสารจำพวกวิทยุติดต่อศูนย์ประสานงาน ยืนตรงบันไดก็ไม่ได้ .... ที่สำคัญ ตรงเวลาเป๊ะ ......

[แจ็ค]

..... มาดูเทคโนโลยีขนาดใหญ่ ๆ ของบ้านเขาบ้าง  นี่เป็นสถานที่ผลิตเรือเดินสมุทรของเกาหลีใต้  และเคยผลิตเรือเดินสมุทรขนาดใหญ่ทีสุดในโลกมาแล้วด้วย  และนี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของเรือเดินสมุทร .... ซึ่งต้องผลิตเป็นชิ้น ๆ ขนาดใหญ่แล้วนำไปประกอบกันอีกที .........

[แจ็ค]

..... เจ้ารถคันยักษ์  มากล้อคันนี้จะมีคนขับอยู่ด้านใต้รถ  และมีที่สำหรับขับได้ทั้ง 2 ด้าน คือทั้งทางด้านหน้า และหลัง  แล้วจะมีคนคอยขี่จักรยานคอยบอกทางให้ในภาพนี้มองไม่เห็น  อยู่อีกด้านหนึ่งครับผม ......

[แจ็ค]

....... อ๊ะ  นี่ไงเจ้าจักรยานนำทาง  และจะเห็นที่สำหรับคนบังคับอยู่ใต้รถ  ในภาพนี้รถกำลังเคลื่อนที่ไปอีกด้านหนึ่ง  ด้านที่เห็นนี้ไม่ได้ทำหน้าที่บังคับ  จะมีอีกด้านที่มองไม่เห็นเป็นผู้บังคับรถครับผม ........

[แจ็ค]

..... พอเท่านี้ก่อนนะครับผม  แค่นี้ก็มีคนค่อนให้แล้วครับ ........ ภาพยังมีอีกมาก ลงให้ชมไม่หวาดไม่ไหวเลยละครับผม ....

[salin - รักในหลวง]

การศึกษาของนักเรียนเกาหลีใต้เอาจริงเอาจังมาก
นักเรียนจะเรียนตั้งแต่ ๘ โมงเช้าถึง ๕ โมงเย็น ไม่ใช่เรียนวิชาการอย่างเดียวแต่มีการทำกิจกรรมต่างๆ ด้วย เสร็จแล้วนักเรียนชั้นโตหน่อยจะกลับบ้านราว ๔ ทุ่ม ซึ่งก็ไม่ได้หายไปไหน แต่ใช้เวลาอยู่ที่โรงเรียนห้องสมุด
ได้มีโอกาสไปที่มหาวิทยาลัย KAIST ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของเอเซีย ไม่มีนักศึกษามานั่งให้เห็นตามใต้ต้นไม้ เขาบอกว่าถ้าไม่อยู่ในห้องเรียนก็อยู่ในห้องสมุด.....
นิสัยรักการอ่านสังเกตุได้จากคนทำงานแล้ว ทุกคนที่พบจะมีหนังสืออ่านติดตัวอยู่ตลอด แม้กระทั่ง CEO บริษัท
เริ่มมีการรนณรงค์ให้นักเรียนใส่เครื่องแบบเหมือนเพื่อเป็นการประหยัดเพราะนักเรียนบางส่วนมีการติดแบรนด์เนม....

คืนหนึ่งผมไปทานอาหารเย็นกับอดีตรัฐมนตรีกระทรวง Information and Communication ของเกาหลีใต้
ท่านเล่าให้ฟังว่าเคยเป็นผู้อำนวยการหน่วยงานวิจัยของรัฐบาลก่อนที่เป็นรัฐมนตรี
ขณะนั้นมีคำถามมายังท่านว่าจะสามารถสร้างชุมสายโทรศัพท์ได้หรือไม่เพราะโทรศัพท์ยังไม่พอเพียง
ท่านรับปากว่าได้และทางรัฐบาลก็ให้เงินมาวิจัย แต่ก่อนที่จะได้เงินมีคำถามว่าถ้าทำไม่ได้จะว่าอย่างไร
ท่านบอกว่าจะทำอะไรท่านก็ได้ และท่านเขียนจดหมายแสดงเจตนาไปยังประธานาธิบดีว่าถ้าท่านทำไม่สำเร็จจะทำอะไรท่านก็ได้
พร้อมทั้งลงชื่อไว้ ท่านทราบภายหลังว่ารองประธานาธิบดีและอีกหลายท่านก็ลงชื่อตามท่านไปด้วย
มีบริษัทต่างชาติมาถามท่านว่ารู้ไหมเทคโนโลยีนั้นเป็นอย่างไร เคยทำหรือไม่ มีคนหรือไม่ บริษัทต่างชาติใช้คนเท่าไร
ท่านตอบด้วยความจริงว่าท่านไม่รู้เลย แต่ท่านตั้งใจและเขื่อวาท่านสามารถทำได้ (มีรายละเอียดบางส่วน)
แล้วท่านกับหน่วยงานของท่านก็ทำชุมสาย TMX ได้ ทำให้เกาหลีผลิตชุมสายโทรศัพท์ขยายการให้บริการไปทั่วประเทศได้โดยใช้งบประมาณต่ำกว่า
ซื้อจากต่างประเทศมาก และปัจจุบันส่งออกต่างประเทศรวมทั้งพัฒนาต่อมาเป็นชุมสายของ CDMA

ชื่นชมในความสำเร็จและวิธีคิด เพื่อเราจะได้นำมาเป็นแบบอย่างแต่ไม่ใช่หลงไหลไปเสียหมดครับ.....