เจ้าคนโตของผม แม่บ้านเลี้ยงด้วยน้ำนมตั้งแต่เกิดจนอายุเกือบสามขวบ ตอนเด็กเคยท้องผูกอยู่แค่ครั้งเดียว
คนเล็ก แม่บ้านมีน้ำนมให้อยู่ประมาณหกเดือน จากนั้นก็เลี้ยงด้วยนมผง เจ้านี่ถ้าวันไหนมัวแต่เล่น วันรุ่งขึ้นจะมีปัญหาแต่ก็ไม่มากนัก
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมพาครอบครัวไปเที่ยว เจ้านี่มัวแต่ตื่นเต้นกับการเที่ยว ไม่ยอมอึอยู่สองวัน พอเช้าวันที่สามเลยเป็นเรื่อง แกตื่นมาร้องไห้จ้าตั้งแต่ตีห้า เพราะเบ่งอึไม่ออก ร้องจนหลับ พอปวดท้องอึก็ร้อง เป็นอย่างนี้อยู่สองสามรอบ ผมออกจากโรงแรมไปหาร้านขายยาเพื่อที่จะซื้อกลีเซอรีน ร้านเขาก็ยังไม่เปิด ไปที่โรงพยาบาล (ของรัฐ) นางพยาบาลที่อยู่เวรบอกว่าเด็กเล็กเกินไป จะไม่สวนให้ และแนะให้ใช้สบู่มาเหลาแหลมๆแล้วค่อยๆแคะ ผมก็เอาสบู่มาเหลาเพื่อที่จะแคะอึก็สู้ความแข็งของอึไม่ได้
สุดท้าย ผมให้แม่บ้านอุ้ม แล้วใช้นิ้วก้อยค่อยๆแคะอึทีละนิดๆ (ยังดีที่ไว้เล็บยาว
) แล้วคอยบอกให้แกเบ่ง สุดท้าย (อีกรอบ) ค่อยอึออกมาได้ครับ
หลังจากนั้นผมให้แม่บ้านป้องกันด้วยวิธีการให้เด็กทานผักผลไม้ และคอยถามแกว่า "...วันนี้อึแอ่ๆ (อันนี้แกจะบอกเวลาปวดอึ) หรือยัง?..."
ของผมคล้ายกับท่าน กล็อคแกลค II มากครับ
เป็นกับลูกสาวคนเล็ก อายุ 10 เดือน เมื่อไม่นานมานี้ท้องผูก ทำอย่างไรก็ไม่ออก เห็นๆอยู่ว่าคาอยู่ตรงปากทางแล้วแต่เด็ก ก็คือเด็ก ไม่มีแรงเบ่ง สุดท้ายก็ต้องเอามือช่วยดึงออกมา
เป็นพ่อแม่เองแล้วจะรู้ว่าเราเองทำเพื่อลูกได้ทุกอย่าง เหมือนกับที่พ่อแม่เราเคยบอก รักพ่อแม่ขึ้นอีกมหาศาล
