1. เมื่อคุณเป็นข้าราชการไม่ว่าจะเป็นพลเรือน ทหาร หรือตำรวจ นอกจากคุณจะต้องอยู่ภายใต้กฎหมายอาญา แพ่ง ฯลฯ แล้ว คุณยังต้องอยู่ภายใต้ระเบียบ กฎ ของหน่วยงาน กระทรวง สังกัด
นั้น ๆ ซึ่งคุณไม่มีสิทธที่จะเรียกร้องหรือร้องว่าละเมิดสิทธิมนุษยชน เพราะถ้าคุณตัดสินใจเป็นข้าราชการแล้วคุณต้องยอมรับในสิ่งเหล่านี้ ถ้าไม่ ก็ลาออกซะ ไปทำงานเอกชน,ทำอาชีพส่วนตัว หรือนอนอยู่บ้ายเฉย ๆ ดีกว่า ให้คนที่เขาพร้อมทั้งร่างกายและจิตวิญญานมาทำราชการ
2. สื่อมวลชน พวกคุณโง่ หรือว่าแกล้งโง่ หรือเพียงแค่ต้องการแค่ขายข่าว ที่ไม่เข้าใจประเด็นหรือว่าการที่คนขาดงานโดยไม่ลาเนี่ยมันเป็นความผิด ไม่ว่าคุณจะอยู่ในส่วนราชการหรือเอกชน ใช้ครับประเด็นแบบนี้มันเข้าหลักที่จะเล่นข่าว แต่จริยธรรม คุณธรรมในการทำข่าวมันคืนครู คืนสถาบันไปหมดแล้วหรือ .......................ว่าจะนิ่ง ๆ แล้วครับเรื่องนี้แต่ล่าสุดเมือเช้าอ่าน ข่าวสดแล้วของขึ้นครับ.....เฮ้อกลุ้มกับพวกเหลือบแผ่นดิน จริง ๆ เสียดายภาษีแทนประชาชนที่จะต้องมาจ่ายเป็นเงินเดือนให้หมวดคนนี้ และเสียดายความรู้สึกที่เดี๋ยวนี้สือมวลชนมันไร้ยางอายกันถึงขนาดนี้
ชอบจังเลยครับความเห็นนี้ เรียนเกี่ยวกับวงการสื่อมาครับ เลยพอเข้าใจเหตุผลที่เรื่องที่น่าอับอายได้เป็นข่าว
ไม่ว่าคุณจะเรียกเธอว่าอะไร ผู้หญิงลวงโลก...ทาสรับใช้ ทักษิณ...หมวดสาวจอมแหล...หรือ ว่าที่นักเขียนเบสต์ เซลเลอร์...ฯลฯ!! แต่ตัวจริงเสียงจริงของ หมวดเจี๊ยบ-ร.ท.หญิงสุณิสา เลิศภควัต นายทหารหญิงวัย 32 ประจำสำนักงานเลขานุการกองทัพบก อดีตผู้สื่อข่าว สถานีโทรทัศน์กองทัพบกช่อง 5 และเจ้าของหนังสือชื่อกระฉ่อน ทักษิณ Where Are You? ก็เป็นแค่นักข่าวสาวใสๆ เซอร์ๆ ธรรมดาคนหนึ่ง ที่ยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานว่า ที่ทำทั้งหมดเพราะ
อยากดัง และ
สร้างสีสันใหม่ให้ชีวิตก็เท่านั้น...ไม่ได้ฮอตจนฮีตแบบที่ใครบางคนพยายามยัดเยียด!!
ตั้งแต่เกิดเรื่อง นอนไม่หลับเลย วันๆหนึ่งนอนไม่ถึง 2-3 ชั่วโมง รู้สึกกดดันและเครียดมาก เป็นทุกข์มากที่ไม่ได้อ่านข่าวที่ช่อง 5...ไม่ได้ทำงานที่รักแล้ว มันรู้สึก...(พูดถึงตรงนี้ เธอกลั้นน้ำตาไม่อยู่...) แทบไม่อยากเปิดทีวีดู กดดันมาก และไหนจะคนมาถามเหตุผลเราอีกว่าไปทำอะไรมา คนเข้าใจว่า เจี๊ยบ ไปเที่ยวเหลวไหล ตอนนั้นลาไป 3 วัน และโทร.มาขอลาต่ออีก 3 อาทิตย์ ไปถึงอังกฤษวันที่ 30 พ.ค. 2550 เป็นการเดินทางไปอังกฤษครั้งแรกในชีวิต!! หมวดเจี๊ยบ ค่อยๆกลั่นความรู้สึกออกมาช้าๆ หลังเผชิญมรสุมลูกใหญ่ที่สุดในชีวิต!!
คุ้มไหมกับสิ่งที่ต้องแลกมาเพื่อชื่อเสียง?!
(อึ้งไปสักพัก) เจี๊ยบ ไม่คาดคิดว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น ยังสับสนอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้แต่ว่า เจี๊ยบ ยอมแลกทุกอย่างเพื่อหนังสือเล่มนี้...แต่ก็กลัวว่าคนจะเกลียดเรา!! ตอนนี้ เจี๊ยบ ไม่มีทางเลือกเหลือแล้ว เสียงานที่รักไปแล้ว ถ้าไม่ทำหนังสือเล่มนี้ด้วย ก็เท่ากับที่เราทำมาสูญเปล่า แม้จะรู้ว่าข้างหน้ามีขวากหนามรออยู่ ก็ถอยไป ไม่ได้เหมือนกัน เพราะข้างหลังเป็นเหว...เจี๊ยบ ถอยไม่ได้!! ถ้าไม่เกิดเรื่องเสียก่อน คงเอาข้อมูลที่ได้กลับมา ปรึกษาพี่ๆนักข่าวว่าจะทำรูปแบบยังไงดี ไม่ให้เราเดือดร้อน ตอนนั้นตั้งนามปากกาไว้แล้วว่า
ซัดดัมเกิร์ล ทุกอย่างอาจจะออกมาในรูปแบบทีมงาน ช่วยกันเขียนหลายๆคน พี่ๆเชียร์มากว่าสิ่งที่เราทำเป็นประวัติศาสตร์เลยนะ แต่ไม่เหลือทางเลือกอื่นแล้ว เรารู้สึกว่า การไม่มีงานคือไม่มีตัวตน ทุกคนอยากมีความภาคภูมิใจในตัวเอง อยากประสบความสำเร็จ เจี๊ยบ ต้องทำ...อยากได้รับการยอมรับความสามารถจากพี่ๆในวงการ!!
http://www.thairath.co.th/news.php?section=society&content=56362ได้แบบที่ต้องการสมใจ ที่เกินมาเรียกว่าของแถม
ตั้งนามปากกาก็บอกอะไรในตัวได้หลายอย่าง
และคงปลื้มกับแผ่นหลังของตัวเองพอดู
อยากดังและสร้างสีสันใหม่ให้ชีวิต คุ้มรึเปล่าครับกับคำนี้ ได้ดังสมใจ
ไม่มีทางเลือกเหลือ เสียงานที่รัก ถ้ารักงานจริงทำไมขาดงานขนาดนั้นครับ ความผิดถึง19ครั้ง
รับราชการ น่าจะรู้ระเบียบวินัยเป็นอย่างดี อายุมากกว่าผมเกือบครบรอบนึง อายุราชการก็คงไม่ต่ำกว่า8-9ปีล่ะครับ
ถอยไม่ได้เพราะข้างหลังเป็นเหว แน่นอนล่ะครับความผิดขนาดนั้น เป็นเอกชนคงไม่ต้องเขียนรายงานหรอกครับ
ปลดตั้งแต่ยังไม่กลับจากอังกฤโน่นแหละครับ
